Specijalni gost 11. Kustendorfa i dobitnik ovogodišnje Nagrade za budući film, ili nagrade „Drvo života”, italijanski režiser Paolo Sorentino, održao je radionicu sa studentima i gostima festivala.
Razgovor je počeo diskusijom o odnosu savremene televizije i filma, odnosno sukobu striminga i bioskopa, te mogućih posljedica koje bi film mogao trpjeti. Bioskopska publika, koja gleda dugačke, umjetničke filmove, potpuno je nestala, zaključio je Sorentino. Kako se navodi na zvaničnom portalu festila, gost je konstatovao da su velika režiserska imena prešla u svijet televizije. Međutim, lament nad brojnošću bioskopske publike nije nešto što se na Kustendorfu moglo čuti od italijanskog režisera, koji je dodao da mu nikad nisu odgovarala masovna gledanja filmova, te da uživa da odlazi u bioskope kada ima malo ljudi, „jer ljudi vam baš znaju smetati”. Tako je Sorentino dao prednost intimnoj koncepciji filma, koju je uporedio sa iskustvom čitanja romana i zaključio da upravo u takvoj intimnosti vidi prednost i budućnost televizije.
Drugi dio radionice, u kojem su studenti i novinari postavljali pitanja režiseru, posvećen je razgovoru o Sorentinovoj poetici i specifičnostima njegovog svijeta.
– Morate imati poetiku, univerzum, koji niti je lako imati, niti je lako upotrebljavati uvijek kad vam treba - poručio je Sorentino i otkrio da je humor ultimativni fokus i mjerilo njegove cjelokupne poetike.
– Uvijek biram da radim stvari koje mi se čine smiješnim – rekao je italijanski režiser, svodeći u tu jednu rečenicu svoj proces i dodao da jednostavno ne voli filmove koji shvataju sebe previše ozbiljno.
Humor kao imperativ, za njega važi i pri izboru glumaca, koje ne bira, kako kaže, zato što su dobri glumci, nego zato što može nešto da podijeli sa njima, ili samo zato što su mu smiješni. U tom trenutku razgovora, Sorentino je prizvao ime Federika Felinija, sa kojim otvoreno dijeli potpunu posvećenost ljudskom licu i vrednovanje ljudskog lika kao neprikosnovenog sredstva filmskog izraza i glasnika filmske emocije. Napominje i da je humor toliki faktor u procesu rada da je čak i motivacija za izbjegavanje proba, jer, jednostavno, probe nisu smiješne. Humoristično i skromno pristupajući bilo kakvom pokušaju hiperbolisanja i sopstvenog djela i filmskog rada uopšte, Sorentino je studentima preporučio dosadu montaže kao izvor kreativnog pristupa filmovima koje prave, i dodao da sebi obavezno nađu dosadnog montažera.
Radionica je zaključena razgovorom o Sorentinovom novom filmu, za koji se, za sada, zna samo da je film o Silviju Berluskoniju. Iako nije bio u mogućnosti da iznosi detalje o novom filmu, Sorentino je rekao da je ljubav za dramske likove krajnji uslov pravljenja bilo kakvog filma, pa i filma o Berluskoniju, za kojeg je rekao da ne voli niti njegovu politiku niti njegove političke ideje, ali da pokušava voljeti čovjeka.
PRIREDILA:Ž.J.


Film autora iz Crne Gore u takmičarskom programu

Prve večeri takmičarskog programa publika je gledala pet fimova: „Blaga noć” u režiji Ćua Janga, „Na sreću” u režiji Pjotra Januškijeviča, „Lup” u režiji Matije Gluševića, „Trubadur u nevolji” Sebastijena Simona i „Foresta” Ijana Eclera, te „U plavetnilo” u režiji Antoanete Alamat Kusijanović. Žiri koji će dodijeliti ovogodišnje nagrade čine: Petar Peca Popović, rok kritičar i pisac, Serž Regur, profesor na Univerzitetu Tuluz Kapitol, i Vlastimir Sudar, stručnjak u oblasti istorije i teorije filma. Nagradu „Vilko Filač” dodijeliće direktor fotografije Ištvan Borbaš.