Zbog čega država ulaže oko 15 miliona eura za rušenje Doma vojske u Podgorici i izgradnju ogromne zgrade Muzičkog centra kada gotovo polovina muzičara koji sviraju u nacionalnom orkestru nijesu crnogorski državljani, zapitala se Branka Bošnjak, poslanik Skupštine Crne Gore. U saopštenju dostavljenom medijima ona navodi da je Žarko Mirković, direktor Muzičkog centra, u okviru koga je Crnogorski simfonijski orkestar, učinio sve da „ideja o nacionalnom orkestru, nažalost, postao sve, osim toga”.
– Da li je imalo svrhu rasformirati Simfonijski orkestar RTCG prije deset godina? Pitamo se za koga građani Crne Gore prave Muzički centar i koliko je zaista crnogorski Crnogorski simfonijski orkestar? Čije je taj orkestar u stvari – pita Bošnjak.
Ona podsjeća da je nedavno navršeno deset godina od osnivanja Crnogorskog simfonijskog orkestra, a da za to vrijeme direktoru Muzičkog centra u okviru koga bitiše Crnogorski simfonijski orkestar, nijesu bili dovoljno dobri ni jedan od naših najistaknutijih domaćih muzičara Roman Simović, prva violina Londonskog simfonijskog orkestra, potom pijanista Ratimir Martinović ili jedina crnogorska harfistkinja Milica Kankaraš.
– Roman Simović je bio iskazao spremnost da vodi Crnogorski simfonijski orkestar. Svo Simovićevo iskustvo, znanje, talenat i dobra volja nijesu ništa značili direktoru Muzičkog centra Žarku Mirkoviću. Simović je izjavio da je u Londonu zato što u Crnoj Gori, nažalost, mediokriteti sa šačicom podobnih vladaju muzičkom scenom. Mirković je uspio još jednog izuzetnog crnogorskog umjetnika da duboko razočara i distancira od nacionalnog orkestra, pijanistu i direktora Don Brankovih dana muzike Ratimira Martinovića, što je duboko uznemirilo laičku a i stručnu javnost. Jasno je ukazao da su kriterijumi struke nerijetko podređeni kriterijumima podobnih i onih koji „ne talasaju”. Ni mladi crnogorski muzičari u usponu nijesu naišli na bolji odnos direktora Muzičkog centra. Prva i jedina crnogorska harfistkinja, mlada Milica Kankaraš, nije mogla zasnovati radni odnos u nacionalnom orkestru iako je došla sa diplomom Fakulteta muzičke umetnosti iz Beograda – navodi Bošnjak.
U svom obraćanju poslanica kaže da za harfistkinju nije bilo mjesta u CSO već su joj ponudili status gostujućeg umjetnika, iako ona u Crnoj Gori nije gost već crnogorska državljanka sa prebivalištem u Podgorici.
– Nudili su joj honorar manji nego što dobijaju muzički amateri koji nastupaju po kafićima. Direktor Muzičkog centra je jedan ovakav u najmanju ruku neodgovoran, da ne kažem nekorektan potez, javnosti predstavio kao „nerealan finansijski zahtjev”, ali ga ta finansijska racionalnost nije omela da za svaki sljedeći koncert angažuje harfistkinju iz Beograda i značajno više sredstava potroši na njene putne troškove, smještaj i honorar nego da je zaposlio našu mladu harfistkinju. Očigledno da ni ona nije bila podobna za nacionalni orkestar jer zna da zatalasa – zaključila je Bošnjak.
Spisak crnogorskih muzičara koje je Mirković spriječio da razvijaju Crnogorski simfonijski orkestar, navodi Bošnjak, nažalost se ne zaustavlja. Iz Muzičkog centra juče do zaključenja strane nijesu odgovarali na ocjene poslanika Branke Bošnjak. Na broj telefona dostupan redakciji Mirković je bio nedostupan.
R.K.


Napravili presedan
– Simfonijski orkestri ili filharmonije nose ime grada u kom su osnovani te imamo Londonski simfonijski orkestar, Berlinsku filharmoniju, ili pak nose ime nekog istaknutog domaćeg kompozitora, ili televizije u okviru koje rade. Ali, očigledno da problem identiteta karakterističan za nezrele pojedince i nezrele države, doveo je do toga da direktor Muzičkog centra napravi presedan u istoriji muzike, pa da na osnovu nacionalnosti „krsti” simfonijski orkestar. Za očekivati je bilo da će, tako kršten simfonijski orkestar onda otvoriti mogućnosti razvoja muzičkog talenta crnogorskih državljana i da će nastaviti razvoj muzičke kulture koji je zbog ratnih dešavanja na ovim prostorima bio prekinut. Nažalost, desilo se sasvim suprotno – kaže Bošnjak.