U okvi­ru tro­dnev­ne ma­ni­fe­sta­ci­je po­sve­će­ne obi­lje­ža­va­nju 50 go­di­na od smr­ti pje­sni­ka Alek­san­dra Le­sa Iva­no­vi­ća i 80 go­di­na od ro­đe­nja knji­žev­ni­ka Da­ni­la Ki­ša, Osnov­na ško­la „Nje­goš” sa Ce­ti­nja pri­re­di­la je knji­žev­no ve­če pod na­zi­vom „S je­se­ni, kad poč­nu vje­tro­vi”. Uče­sni­ke i broj­ne go­ste me­đu ko­ji­ma su bi­li i čla­no­vi po­ro­di­ca ovih ve­li­kih pi­sa­ca, po­zdra­vi­le su di­rek­tor­ka ško­le Nov­ka Mi­lo­še­vić i nje­na za­mje­ni­ca Ve­sna Kne­že­vić, ko­ja je is­ta­kla da ma­ni­fe­sta­ci­ja po­sve­će­na pi­sci­ma ko­ji su, ka­ko je re­kla, u se­bi no­si­li su­mor­ne ce­tinj­ske ki­še, pred­sta­vlja omaž nji­ho­voj i be­smrt­no­sti nji­ho­vih dje­la ko­ja su osta­vi­li za so­bom.
Knji­žev­nik i knji­žev­ni kri­ti­čar Žar­ko Đu­ro­vić ka­zao je da Le­su Iva­no­vi­ću ko­ji je či­ta­vim ži­vo­tom i dje­lom bio ve­zan za Ce­ti­nje, me­đu cr­no­gor­skim pje­sni­ci­ma pri­pa­da po­seb­no mje­sto kao naj­i­zra­zi­ti­jem li­ri­ča­ru cr­no­gor­ske mo­der­ne.
- U nje­go­vim pje­sma­ma ele­gič­nim to­no­vi­ma is­ka­za­na je svi­jest o ljud­skoj pro­la­zno­sti, ne­pre­sta­nom ne­sta­ja­nju, raz­va­li­na­ma ži­vo­ta, na­pu­šte­nim bez­ljud­nim do­mo­vi­ma pre­tvo­re­nim u pu­ste me­đe, s ne­bom umje­sto kro­va. Če­sti su i iz­van­red­no li­je­pi, pre­đom sna i sje­te is­tka­ni opi­si ce­tinj­skog po­lja i uli­ca, za­la­ska sun­ca, gra­da na mje­se­či­ni… Pje­sme Le­sa Iva­no­vi­ća osta­vlja­ju sna­žan uti­sak ne­u­si­lje­no­sti, spon­ta­no­sti i ne­pa­tvo­re­no­sti. One odi­šu nje­žno­šću, emo­ci­o­nal­no­šću, mi­sa­o­no­šću, uspo­me­na­ma i pra­u­spo­me­na­ma – ka­zao je Đu­ro­vić. Iz­vo­ri­šte te­ma Le­sa Iva­no­vi­ća, do­da­je on, za­po­či­nje u sva­ki­da­šnji­ci, ali sti­ho­vi, ka­ko je is­ta­kao, svje­do­če o umi­je­ću pje­sni­ka da obič­no­sti pre­va­zi­đe i u stva­ra­lač­kom či­nu ople­me­ni da­hom ne­sva­ki­da­šnje pje­snič­ke lje­po­te.
Ne­ka­da­šnji uče­nik ško­le „Nje­goš” i do­bit­nik knji­žev­ne na­gra­de „Alek­san­dar Le­so Iva­no­vić“, knji­žev­nik Mla­den Lom­par ka­zao je da je za nje­ga ovo po­seb­no emo­tiv­no ve­če ka­ko zbog to­ga što je u svo­joj ško­li pr­vi put po­sli­je 50 go­di­na ta­ko i za­to što go­vo­ri pred Bo­njom Iva­no­vi­ćem i Se­kom Vu­šu­ro­vić si­nom i kćer­kom Le­sa Iva­no­vi­ća. Kri­tič­ki se osvr­nuo na či­nje­ni­cu da ni­jed­na uli­ca na Ce­ti­nju ne no­si Le­so­vo ime.
Go­vo­re­ći o ži­vo­tu i dje­lu Da­ni­la Ki­ša, pje­sni­ki­nja Slav­ka Da­ko­vić ka­za­la je da nje­go­va ri­ječ do­ti­če sa­mu su­šti­nu čo­vje­ko­vog na­sta­ja­nja, ne­sta­ja­nja i tra­ja­nja, i po­ni­re u du­bi­ne ko­je mo­gu sa­gle­da­ti sa­mo iz­u­zet­ni. Ka­ko na­gla­ša­va, upra­vo na Ce­ti­nju, u bo­ga­toj bi­bli­o­te­ci svog uja­ka Ri­sta Dra­gi­će­vi­ća, pu­noj en­ci­klo­pe­di­ja „po­si­ja­no je sje­me opa­sne ra­do­zna­lo­sti”.
- Svo­jim knji­žev­nim dje­lom i opre­dje­lje­njem Kiš pri­pa­da evrop­skoj i svjet­skoj kul­tur­noj ba­šti­ni. On je i zva­nič­no vi­tez knji­žev­no­sti i vi­nuo se u sa­zvje­žđe ve­li­ka­na. Ako, ka­ko on ka­že, sve po­sto­ji da bi se na­pi­sla jed­na knji­ga, dje­lo Da­ni­la Ki­ša po­sto­ji da bi se na­pi­sa­le mno­ge knji­ge ese­ji­stič­ke, etič­ke, este­tič­ke, psi­ho­lo­ške, fi­lo­zof­ske... Po­e­zi­ja i Alek­san­dra Iva­no­vi­ća i Da­ni­la Ki­ša i bo­lom li­je­če ljud­sku du­šu. Ona se pam­ti, vo­li, ka­zu­je i uz nju smo vi­še lju­di. Dra­ma­tič­nost ljud­ske sud­bi­ne i svi­je­ta uop­šte, oko­sni­ca su Ki­šo­vog dje­la i ne­is­crp­ne te­me i iskon­ske i sa­vre­me­ne i sve­vre­me­ne. S je­se­ni, kad du­nu vje­tro­vi i na­vru bes­kraj­ne ce­tinj­ske ki­še, sje­ća­mo se ma­ga po­et­ske ri­je­či Da­ni­la Ki­ša – prin­ca evrop­ske mo­der­ne knji­žev­no­sti – za­klju­či­la je Da­ko­vić.
Na kra­ju, Mi­lo Kne­že­vić iz Ba­ra je svo­ju bri­žlji­vo sa­ku­plja­nu bi­bli­o­te­ku od 3.000 knji­ga po­klo­nio ško­li „Nje­goš”.Z. PE­TA­NO­VIĆ

Naj­bo­lji­ma di­plo­me

Do­di­je­lje­ne su i na­gra­de i di­plo­me po­bjed­ni­ci­ma Op­štin­skog tak­mi­če­nja re­ci­ta­to­ra na ko­jem su 48 uče­ni­ka iz svih osnov­nih i sred­njih ško­la na Ce­ti­nju, ima­li za­da­tak da go­vo­re sti­ho­ve ve­li­kog pje­sni­ka Alek­san­dra Le­sa Iva­no­vi­ća. Od­lu­kom struč­nog ži­ri­ja sa­sta­vlje­nog od knji­žev­ni­ka Slav­ke Da­ko­vić i Žar­ka Đu­ro­vi­ća kao i glu­mi­ce Ane Vuč­ko­vić, na­gra­đe­ni su Do­ra Dra­ško­vić, Pa­vle Ka­pi­čić, Pe­tar Pe­ri­šić, Sr­na Jo­ve­tić, Kri­sti­na Kri­vo­ka­pić, De­ja Mi­lo­še­vić, Ma­ri­ja Bu­ji­šić, Iva­na Iva­no­vić, Iva Ra­do­man, Kri­sti­na Mar­ko­vić, Mi­li­ca Vuk­sa­no­vić, Kse­ni­ja An­drić, Jo­va­na Bo­ro­zan i An­đe­la Do­šljak.