-Autor: De­jan Ilić

Na­rav­no, zna­li smo da će­mo za­ža­li­ti za biv­šim pred­sjed­ni­kom. Pa ma­kar on bio i no­tor­ni To­mi­slav Ni­ko­lić. U Sr­bi­ji je to vi­še od iz­vje­sno­sti. Ne sa­mo što ov­dje od lo­šeg uvi­jek mo­že go­re, ne­go će i bi­ti go­re. Već sa­da nam Ni­ko­li­ćev man­dat iz­gle­da kao vri­je­me mi­ra i spo­ko­ja. A i ra­zo­no­de: s tu­gom će­mo se sje­ća­ti pred­sjed­ni­ka ko­ji bi u go­sti­ma opu­šte­no za­i­grao na tra­di­ci­o­nal­nu mu­zi­ku svo­jih do­ma­ći­na. Jer, biv­ši pred­sjed­nik je pra­vio bu­da­lu od se­be, dok no­vi pred­sjed­nik pra­vi bu­da­la­ma sve dru­ge.
Pa i svo­je pri­sta­li­ce. Evo, re­ci­mo ju­tros, no­vog pred­sjed­ni­ka je na po­slu htje­la da iz­ne­na­di ove­ća gru­pa omla­di­na­ca iz SNS-a. Njih ne­što ma­nje od 200, ako su svi sta­li u sli­ku i ako sam ih do­bro pre­bro­jao, spon­ta­no se oku­pi­lo na tr­gu is­pred pred­sjed­nič­ke pa­la­te da… Šta? Za­što su ti mla­di lju­di tu do­šli? Da pred­sjed­ni­ku po­že­le ,,do­bro ju­tro’’? Mo­gli su i SMS da mu po­ša­lju – ,,Do­bro ju­tro, pred­sjed­ni­če’’. Da ga upla­še? Da pred­sjed­nik po­mi­sli, re­ci­mo, da je to ini­ci­ja­ti­va ,,Ne da­vi­mo Be­o­grad’’, pa da po­bjeg­ne s po­sla. A oni da vik­nu – ša­li­li smo se, mi smo va­ši, ne­će­mo vam ni­šta.
Vi­jest ka­že: „Čla­no­vi omla­di­ne Srp­ske na­pred­ne stran­ke (SNS) pri­re­di­li su iz­ne­na­đe­nje li­de­ru par­ti­je i pred­sjed­ni­ku dr­ža­ve Alek­san­dru Vu­či­ću – ju­tros ra­no do­šli su is­pred zgra­de Pred­sjed­ni­štva da ga po­zdra­ve pri­li­kom do­la­ska na po­sao“. Da­kle, da ga iz­ne­na­de i po­zdra­ve. Za­što? Vi­jest ne ka­že. Iz sa­op­šte­nja pres slu­žbe pred­sjed­ni­ka iz­o­sta­lo je ob­ja­šnje­nje za spon­ta­no oku­plja­nje. Kao što ni­je ob­ja­šnje­no ni za­što se tu na­šao mi­ni­star po­li­ci­je Ne­boj­ša Ste­fa­no­vić. Za Ni­ko­lu Se­la­ko­vi­ća, ko­ji je ta­ko­đe bio ta­mo, ja­sno je – do­šao čo­vjek na po­sao. Dok je Ste­fa­no­vić iz­o­stao s po­sla – da bi iz­ne­na­dio i po­zdra­vio pred­sjed­ni­ka, kao i dru­gi omla­din­ci.
Za­što bi iko na svi­je­tu že­lio da iz­ne­na­di i po­zdra­vi pred­sjed­ni­ka? I to baš ovog pred­sjed­ni­ka, ko­ji nas, za raz­li­ku od pret­hod­nog, ni na tre­nu­tak ne osta­vlja na mi­ru. Ka­kvu su po­ru­ku po­sla­li omla­din­ci na če­lu sa svo­jim pred­sjed­ni­kom osta­lim gra­đa­ni­ma Sr­bi­je? Da li su htje­li da nam ka­žu da je to sa­mo nji­hov pred­sjed­nik i da sa­mo oni smi­ju da ga iz­ne­na­de i po­zdra­ve? Gdje su ju­tros bi­le si­le­dži­je da omla­din­ci­ma ste­žu krag­ne i od­vla­če ih s tr­ga? Jer ima i ne­ke dru­ge omla­di­ne ov­dje, ko­ja bi ta­ko­đe da iz­ne­na­di i po­zdra­vi pred­sjed­ni­ka, al’ se ne­ka­ko uvi­jek na­đe ne­ko da te omla­din­ce „od­ne­se“.
Rje­či­to je pri­su­stvo mi­ni­stra Ste­fa­no­vi­ća. I on je po­čeo kao omla­di­nac ko­ji, u ži­vim pro­gra­mi­ma, iz­ne­na­đu­je i po­zdra­vlja svog še­fa. Pa je za­vr­šio kao mi­ni­star. Sa njim, ovaj grup­ni por­tret s pred­sjed­ni­kom do­bi­ja no­ve ko­no­ta­ci­je. Re­ci­mo, pred­sjed­ni­ka ne bi mo­gla da po­zdra­ve dje­ca ko­ja se du­al­no obra­zu­ju. Za raz­li­ku od omla­di­na­ca is SNS-a, du­al­ni đa­ci mo­ra­ju da po­žu­re na svo­ja rad­na mje­sta. Ta­ko se Sr­bi­ja di­je­li duž još jed­ne li­ni­je: na par­tij­ske i ne­par­tij­ske omla­din­ce. Par­tij­ski omla­din­ci po­zdra­vlja­ju pred­sjed­ni­ka, a ne­par­tij­ski po­ha­đa­ju du­al­ne ško­le.
Ja­sne su i per­spek­ti­ve: đa­ci iz Ste­fa­no­vi­će­ve ško­le uli­zi­štva mo­gu da se na­da­ju mi­ni­star­skim mje­sti­ma; dje­ca iz du­al­nih ško­la ne­ma­ju če­mu da se na­da­ju.Pe­šča­nik.net