-Pi­še: Dra­gan Mra­o­vić

Prvi srpski kralj nije bio Stefan Prvovenčani drugi sin Stefana (Stѣfanь na crkveno slovenskom, a ne na milogorskom:) Nemanje, koji je rođen u srpskoj Ribnici, a čiji je otac bio vlastelin Zavida, veliki župan Raške i začetnik dinastije Nemanjića, već je prvi Srbin koji je krunisan za kralja bio predak Stefana Prvovenčanog, kralj Mihailo Vojisavljević, gospodar Duklje, koji je poslije pogibije kneza Časlava Klonimirovića, objedinio srpske zemlje od Cetine do Skadra i od reke Bosne do Beograda. Njegov sin Konstantin Bodin bio je proglašen i za cara Bugarske, a najduže u istoriji Srbije vladala je kao kraljica Jakvinta, princeza iz Barija, žena Bodinova, punih 26 godina. Sada milogorci brišu Nemanjiće, ali ne mogu da izbrišu sramotu da tako nastavljaju antisrpsku politiku Milovana Đilasa i rusofobiju koja je takođe izraz antisrpstva.
Šta je zajednička nit između Nemanjića, Đilasa i rusofobije u sramnom ponašanju milogoraca? To je prezir prema sopstvenom narodu i apologija evrooatlantskih političkih perverzija koje oni nazivaju „evropskim vrijednostima“, što je istovremeno i uvreda za Evropu, jer to nisu evropske vrijednosti. Kao što milogorci negiraju Nemanjiće, Njegoša i gaje rusofobiju, tako je radio i Đilas. On je, kao preteča milogoraca, takođe „totalitarno pretvarao Njegoša, uz cenzuru njegovog djela, u proameričkog rusofobskog vladiku, što je inače ideja vodilja milogorskih evroatlantskih vlasti u Podgorici“ – tvrdi dr. Dejan Mirović u svojoj knjizi „Rusofobija kod Srba“. Đilas je pisao, iznosi Mirović, da su Rusi primitivni „genetski mongoli“ koji „ubijaju i siluju po Srbiji“, Moskva je „selendra“, Rusi su „imperijalisti“ i „varvari“, a to se sve ogleda u današnjim izjavama milogorskih glavara, kao sljedbenika Brozove antisrpske politike u kojoj je bitan element, po nalogu iz Vašingtona, udaljavanje srpskog naroda od Rusije. Jedna od namjera ove sramne politike jeste i da se zamaže činjenica da Srbiji dolazi opasnost sa Zapada, a ne iz Rusije, što danas znaju i ovce, a što se ne može reći i za milogorce.
Loši ljudi su danas na vlasti u Podgorici, i gori nego što je bio i Đilas. A o njegovom lošem konvertitskom karakteru svjedoči i ovaj događaj. Poslije 1948, ode Desanka Maksimović kod njega, jer je bio „politbirovac“ za kulturu, da traži “ausvajs“ za posjetu svoga muža Sergeja Slastikova njegovoj porodici u Rusiji. Đilas nije isprva htio da izda tu dozvolu. Desanka mu je rekla (autor teksta ovo zna od nje):
- Đido, prve sam ti književne radove ja objavila, još prije rata. Pomisli da će možda doći i druga vremena, ja ću ti i dalje biti bliska.
– Đilas je popustio, a nepunu godinu kasnije je „pao“. Jedina koja je imala smjelosti da mu poslije toga odlazi u posjete, što je i činila, bila je velika Desanka.
Dakle, nisu milogorci prvi počeli antisrpsku i rusofobsku politiku u Crnoj Gori. Đilas je činio istu bestidnu stvar negirajući Vladiku Njegoša, blateći Rusiju i slaveći nepostojeću naciju koju je proglasio Brozov politbiro. Milogorci su samo nastavak iste antisrpske i antiruske politike koja prezire svoj narod i više voli da bude posluga Zapadu, nego gospodar u svojoj kući. Zato im smetaju Nemanjići, najveći srpski pjesnik, srpski Dante - Njegoš, Rusi. Ali iz kože se ne može. Prozapadni milogorci nikada neće moći da objasne taj mazohizam da se svojevoljno puzi pred onim ko im je ubijao djecu. Njima čojstvo i junaštvo nisu evropske vrijednosti, već da služe Zapadu u svim duginim bojama, ali šta god činili da bi bili nešto drugo no što jesu, ostaće uvijek i samo Srbi koji su prodali vjeru za večeru!
(Autor je ne­ka­da­šnji
ge­ne­ral­ni kon­zul
SRJ u Ba­ri­ju)