Na sceni Terase između crkava, okruženi budvanskom publikom, glumci: Gojmir Lešnjak Gojc, Maša Grošelj, Rok Matek, Igor Štamulak, Gorazd Žilavec, Nika Ivančić, Petra Blašković, Luka Cimprič, Marjuta Slamič, Iztok Mlakar, Andrej Zalesjak, Patrizia Jurinčič i Kristijan Guček izveli su „Barufe” – furioznu, spektakularnu komediju o političkoj manipulaciji.
Režiju potpisuje Vito Taufer, slovenački reditelj koji je obilježio jugoslovensko pozorište 80-tih godina, a i danas se smatra jednim od najuzbudljivijih i najangažovanijih dramskih stvaralaca u regionu.
Ova predstavlja je najveći regionalni pozorišni projekat do sada. „Barufe” su nastale po Goldonijevim „Ribarskim svađama”, u adaptaciji genijalnog feralovca Predraga Lucića, a koproducirale su ih tri države (Slovenija, Italija, Hrvatska), četiri teatra (Gledališče Koper, Slovensko gledališče Trst, Gradsko pozorište Pula, SNG Nova Gorica), i igraju se na tri jezika i i nekoliko varijeteta dijalekata Istre, Krasa i Trsta.
Taufer je uveo paralelne dramaturgije u svoje predstave, pop ikonografiju i druge novitete kojima je bitno označio pozorišnu produkciju nekadašnje velike domovine, O predstavi „Barufe” kaže da se ona bavi „malim čovjekom”.
– Lucićeva adaptacija Goldonijeve komedije „Ribarske svađe” prenesena je iz Mletačke lagune u Istru, u vrijeme Austrougarske monarhije, i predstavlja svojevrsnu metaforu današnje Evropske unije. U komediji je venecijanski dijalekt zamijenjen narječjem hrvatske i slovenačke Istre. Predstava se doslovno ne odnosi na dnevno-političku situaciju, više je to metafora multietničkoga i multikulturalnog svijeta, u kojem vlast iskorištava maloga čovjeka, čovjeka na rubu, marginalizovanog i pauperizovanog ribara, s kojim vlast manipuliše kao kmetom na političkoj šahovskoj tabli – zapisao je Taufer.
Adaptacija čuvene Goldonijeve komedije posljednje je ostvarenje velikog Predraga Lucića, hrvatskog novinara, književnika, reditelja, koji je preminuo januara ove godine. O „Barufama” je zapisao da je u Goldonijevim ribarima, odnosno njegovoj ljudskoj, a ne božanskoj komediji, pronašao komički ključ za iščitavanje teško popravljivih ljudskih naravi i još komplikovanijih društvenih odnosa, gdje gotovo da i nema sklada izuzev – svađalačke harmonije.
Prevod teksta uradili su Daniel D. Malalan, Petra Blašković, Patricija Jurinčič, Nataša Ralijan, muziku potpisuje kompozitor Damir Halilović Hal, scenografiju Voranc Kumar, kostime Barbara Stupica, majstor svijetla je Jaka Varmuž, a asistent režije je Renata Vidič.R.K.
)){kind=small}
