Naučnici tvrde - dijamanti nisu nikakva rijetkost i ima ih mnogo više nego što se misli. Zapravo, prema istraživanjima Masačusets Institita za tehnologiju - kad bi doprli do svih zaliha koje se kriju u zemlji, cijena bi im drastično pala, piše Si-En-En.
Nova studija interdisciplinarnog tima istraživača koristila je seizmičku tehnologiju - istu vrstu koja se koristi za mjerenje potresa. Došli su do otkrića da duboko u zemlji leži 1.000.000.000.000.000 tona dijamanata. To je bilijardu tona - odnosno hiljadu puta više od jednog biliona.
Svejedno, do njega nećemo tako skoro doprijeti. Naime, ova ležišta dijamanata nalaze se na dubinama koje je poznatim tehnologijama nemoguće dohvatiti. Nalaze se na dubini između 150 i 250 kilometara ispod površine.
Ako se zna da je dijamantni rudnik Mir u Rusiji - druga rupa po dubini na svijetu, duboka tek oko 400 metara, teško da će se za našeg vijeka pronaći tehnologija koja bi mogla da dopre do ovog vrijednog nalazišta. Naučnici su do ovih fascinantnih brojki došli koristeći zvučne talase za mjerenje, jer se njihova brzina mijenja u zavisnosti od sastava, temperature i gustine stijena i minerala kroz koje putuju.
Duboko u zemlji su kratoni, mase stijena oblikovane poput planina okrenutih naopako i nastale su prije otprilike 500 miliona godina i najstariji su dio Zemlje, pa su preživjeli stvaranje i razbijanje kontinenata. Nalaze se na dubinama od oko 200 kilometara.
Oni su obično hladniji i manje gusti od okolnih stijena i rezultiraju bržim zvučnim talasima. Međutim, naučnici su primjetili da su talasi još brži kad se kreću kroz dno kratera, tzv. korijene. Stoga su spojili virtuelne stene, izrađene od mogućih kombinacija različitih materijala i pomoću trodimenzionalnih modela, upoređivali brzine zvukova u različitim varijacijama.
Zvuk putuje dijamantom dva puta brže nego kroz ostale vrste stijena, pa je tim shvatio da mora postojati i u kratonima.
– Dijamanti savršeno odgovaraju jer su malo gušći, a potrebno nam je njih mnogo – rekao je Ulrih Faul, istraživač na MIT-ovom Odsjeku za Zemlju, atmosferske i planetarne nauke i viši saradnik na studiji.
Faul, koji je radio u laboratoriji sa timom seizmologa, geologa i drugih naučnika, malo je povećao količinu dijamanta u virtualnim stijenama dok nisu postigli kombinaciju koja je stvorila iste brzine prolaska talasa koje su iskazane pri mjerenjima seizmičkim tehnologijama u Zemlji.
Ono je iznosilo 1 do 2 odsto u odnosu na kraton. Zatim su taj procenat pomnožili s ukupnim volumenom kratonskog korijena u Zemlji, koji su procijenili mapiranjem novih i starih formacija stijena. Tako su došli do brojke od jednu bilijardu tona dijamanata, što je 1.000 puta više nego što su očekivali.
Faul kaže da je vrlo logično da su se dijamanti formirali upravo na tom mjestu jer je za njihovo stvaranje potreban ekstremno visoki pritisak i ekstremno visoka temperatura. Težina svih stijena pruža idealne uslove za njihovo formiranje duboko u Zemljinom jezgru.
Dijamanti koji završavaju u ogrlicama i prstenju potiču sa zemljine površine, a formirani su obično tokom vulkanskih erupcija, rekao je Faul Si-En-En-u.
U studiji su učestvovali istraživači iz raznih naučnih institucija, uključujući i kalifornijski Univerzitet Berkli, zatim Harvard, pa Univerzitet u Melburnu, kao i Univerzitet za nauku i tehnologiju iz Kine i mnoge druge.