Hapšenja vođa kotorskih klanova neki su od najznačajnijih događaja koji su obilježili prethodnu godinu kada su u pitanju stranice „crne hronike” u medijima. No, ni nakon lišenja slobode vođa kriminalnih grupa, Jovana Jovice Vukotića i Slobodana Kašćelana, nijesu prekinute surove likvidacije. Odmah nakon njihovog pritvaranja ubistva su nastavljena, ne samo u Crnoj Gori, nego i u okolnim zemljama.
Rat „škaljarskog” i „kavačkog klana” počeo je 2014. godine, kada je nestalo 200 kilograma kokaina. Ipak, nakon svih tih likvidacija, a bilo ih je 33, jasno je da više nije u pitanju borba oko „nadoknade” za ukradenu drogu. Sukob se pretvorio u pravi rat motivisan osvetom. Žrtve su ubijane na najsurovije načine. Ubice su mete napadale u centru grada, ranjavale, pa ubijale i slučajne prolaznike, rizikovale živote desetina nedužnih građana... Eksplozivne naprave aktivirane su pored škola i vrtića... Egzekutori su jasno stavljali do znanja da će po svaku cijenu obaviti svoj posao. Ne birajući mjesto ni vrijeme, bez obzira na slučajne žrtve, rat se prenio na region, pa čak i šire.
Prvi događaj koji je potvrdio rat kotorskih klanova zbio se u februaru 2015. godine, kada je pod vozilo Milana Vujotića, u podgoričkom naselju Blok pet, podmetnuta eksplozivna naprava. Vujotić, koji se povezuje sa grupom iz Škaljara, nije bio u vozilu kada se desila eksplozija. Bomba ispod njegovog vozila podmetnuta je usred dana, u blizini vrtića i škole. Nije se dugo čekalo na prvu žrtvu u pomenutom obračunu. Istog dana kada je Vujotić bio na meti napadača, u Beogradu je stradao Cetinjanin Goran Radoman, koji je 20. februara 2015. ubijen u garaži zgrade na Novom Beogradu, gdje je imao penthaus. Radoman je bio pripadnik „škaljarskog” klana i spekulisalo se da je bio najodgovorniji za krađu 200 kilograma kokaina u Valensiji. Sledeća žrtva pala je tri mjeseca kasnije. Bivši poslanik Saša Marković ubijen je 17. maja 2015. godine iz zasjede dok se vraćao kući. Marković je, kako je utvrđeno, ubijen greškom, a meta je bio njegov kum Goran Đuričković, koji se prethodno vratio iz Valensije i koji je kod njega našao utočiše. Mjesec kasnije, tačnije 26. juna, Ivan Lopičić ubijen je na kućnom pragu u kotorskom naselju Sveti Vrači, u ulazu zgrade u kojoj je živio. Prema policijskim evidencijama, on je bio blizak „škaljarskom klanu”.
Zatišje je trajalo četiri mjeseca, a onda je 27. oktobra Goran Đuričković ubijen iz snajpera ispred svog lokala „Old fišermen” u Budvi.
Organizovane kriminalne grupe iz Kotora nijesu mirovale ni narednih nekoliko mjeseci, ali, na sreću, nijesu svi okončani tragično. Krajem februara ubijen je Radovan Matović Rakela iz Herceg Novog. Njegovo beživotno tijelo pronađeno je u crnom „audiju” parkiranom u Đenovićima. Vatreni obračuni nastavljeni su odmah 27. marta 2016, kada je u naselju Rakite hicima iz pištolja ranjen Vojin Stupar. On je zet Igora Božovića, koji je prije tri godine osuđen za šverc kokaina, a blizak je „kavačkom klanu”. Nakon toga, 9. aprila u kotorskom naselju Dobrota ubijen je Srđan Vlahović. Ubica je pucao na Vlahovića dok je sjedio u automobilu iz kojeg je prodavao cigarete. Vlahović je bio član obezbjeđenja vođa „kavačkog klana”, kojem pripada i njegov brat.
Nakon nešto više od mjesec dana pripadnici klanova stavili su do znanja da su nestale sve granice, obziri, pa čak i „kodeksi kriminalaca”. Naime, 23. maja na meti je bila i supruga vođe „kavačkog klana” Radoja Zvicera – Tamara Zvicer. Napadači su ispalili nekoliko hitaca, ali ona, srećom, nije povrijeđena. Desetak dana kasnije nepoznate osobe ispalile su više hitaca u vozilo kojim je upravljao Miloš Radonjić iz Kotora, blizak saradnik vođa „kavačkog klana”. To je bio četvrti napad na Radonjića, koji je trenutno u bjekstvu.
Sredinom juna kod Žeželjavog mosta u Novom Sadu isplivalo je tijelo Kragujevčanina Gorana Dučića, šefa obezbjeđenja vođe „škaljarskog klana” Jovice Vukotića.
Na vođu „kavčana” Slobodana Kašćelana pucano je 26. juna u centru Novog Sada, dok se nalazio u automobilu. U pucnjavi je ispaljano 15 hitaca, a Kašćelan je pogođen u stomak. U ovoj pucnjavi ranjen je i njegov tjelohranitelj.
Početkom septembra ubijeni su Kotoranin Goran Biskupović i njegov prijatelj Miloš Bošnjak kada je nepoznati napadač aktivirao eksplozivnu napravu dok su pontom išli ka porodičnoj kući u naselju Muo. Prema policijskim evidencijama, Biskupović je bio član „škaljarskog klana”.
U spuškom zatvoru je 22. septembara 2016. godine hicem iz snapjera ubijen Dalibor Đurić, član „škaljarskog klana”.
Cetinjanin Radomir Đuričković, pripadnik „škaljarskog klana”, ubijen je 10. oktobra na Cetinju. Đuričković je bio kum Gorana Radomana i rođak Gorana Đuričkovića, a istragom je utvrđeno da iza ubistva stoji „kavački klan”. Tri dana kasnije u Beogradu je ubijen Aleksandar Stanković, zvani Sale Mutavi, vođa navijača „Partizana”. Nakon ove likvidacije spekulisalo se da je i on ubijen zbog bliskosti sa „kavčanima”.
Budvani Đorđe Boreta i dr Dragan Zečević ubijeni su u bašti lokala „Trofej” u Bečićima 7. decembra 2016. godine. Zečević je bio slučajna žrtva, a istraga je ukazala da je likvidaciju naručio „kavački klan”.
Ni mjesec dana nije trebalo da prođe da se počini novi mafijaški obračun koji je odnio još jednu žrtvu. Već 19. januara 2017. godine Đorđe Sekulović je ubijen u eksploziji bombe postavljene ispod njegovog automobila u Podgorici. Sekulović je bio u automobilu kada su napadači aktivirali eksplozivnu napravu ispod vozila. Sekulović je sjedio u parkiranom automobilu sa prijateljicom, koja je zadobila teške tjelesne povrede opasne po život, ali koja je srećom preživjela.
Zatišje nije trajalo dugo. U julu 2017. godine ubijen je Niko Roganović, otac Duška Roganovića i stric Vladimira Roganovića. On je likvidiran u sačekuši ispred svog stana u Herceg Novom. Na njega su pucala dvojica napadača, koji još nisu identifikovani, a nije utvrđen ni motiv likvidacije. Već sledećeg mjeseca zbog sukoba su stradala dva mlada života, ali ovoga puta nije bilo u pitanju ubistvo. Naime, Nikšićani Boško Božović (24) i Milan Peković (22) stradali su dok su, kako je navedeno iz policije, pripremali eksplozivnu napravu. Istražitelji sumnjaju da je bomba eksplodirala dok su radili na njoj, a da je, navodno, trebala da bude korištena u napadu na pripadnika „kavačkog klana”. Mladići su poginuli u napuštenom objektu kompleksa „Župa” u Tivtu, koji im je služio kao skrovište.
Rat klanova nastavio je da „bjesni” i u septembru 2017. godine, kada su ubijene dvije osobe. Jedna od njih bila je i slučajna žrtva zaraćenih kriminalnih grupa. U Podgorici je 8. septembra ubijen Podgoričanin Ivan Nedović (33). Utvrđeno je da je meta napada bio njegov prijatelj Milić Minja Šaković. Nedović i Šaković sjedjeli su u kafiću „Auto Zeta” kada su napadači zapucali iz automobila. Nedovića je pogodilo nekoliko hitaca, od kojih je preminuo ubrzo nakon pucnjave, dok je Šaković teško povrijeđen. Šaković, koji je okarakterisan kao pripadnik „škaljarskog klana”, preživio je atentat pošto se brat bacio preko njega kada je pucnjava počela i tako ga oborio ispod stola. Nakon nepunih desetak dana u Kotoru je ubijen nekadašnji fudbaler Goran Lenac. Njemu je napadač pucao u glavu na stadionu lokalnog fudbalskog kluba „Bokelj” u Kotoru dok je trenirao.
Istog mjeseca prijavljen je nestanak Petra Damjanovića iz Nikšića, koji je, prema policijskim evidencijama, bio blizak „škaljarcima”. Njegovo tijelo pronađeno je sredinom oktobra u cetinjskom mjestu Kobilji Do, bačeno pored puta i prekriveno zemljom.
Prvi dan 2018. godine obilježilo je ubistvo koje se takođe povezuje sa ratom kotorskih klanova. Tada je u Beogradu ubijen državljanin Crne Gore Davorin Baltić koji je dovođen u vezu sa „kavčanima”. Nakon skoro tri mjeseca, 30. marta, u stravičnoj eksploziji ubijen je Dražen Čađenović iz Podgorice. On je stradao kada je eksplodirala bomba koja je bila postavljena u njegovom blindiranom automobilu marke „BMW”. Čađenović je vozilom ulazio u garažu na Rimskom trgu u Podgorici kada je došlo do eksplozije. Na dan Čađenovićeve sahrane dogodilo se surovo ubistvo koje je probudilo nemir u javnosti. Naime, 31. marta u pucnjavi u kojoj su bili ugroženi životi desetina građana kao slučajna žrtva stradao je Radivoje Jovanović. Za njega je bio koban izlazak na kafu u lokal „Forum” u centru Podgorice. Jovanović je sjedio za stolom pored Miloša Šakovića, na kojega je maskirani napadač ispalio više hitaca. Jedan od zalutalih metaka pogodio je Jovanovića, koji je preminuo na licu mjesta. Šaković je u prvi mah uspio da pobjegne, ali je ubica nastavio da puca trčeći za njim, usmrtivši ga. Šaković je, prema policijskim evidencijama, bio blizak „kavačkom klanu”. Sumnja se da je njegova likvidacija osveta za ubistvo Čađenovića. Na novu žrtvu „čekalo se” dva mjeseca. Već 21. maja u podgoričkom lokalu „Palata” u naselju Stari aerodrom ubijen je Miodrag Migi Kruščić, vlasnik diskoteke „Bigl”. On, prema zvaničnim podacima, nije bio blizak nijednoj kriminalnoj grupi, a sumnja se da je životom platio prijateljstvo i odanost „škaljarcima”. Kruščić je sjedio u bašti lokala kada mu je prišao maskirani ubica. Ubica je odmah potegao pištolj i zapucao u Kruščića, koji je krenuo da bježi. Egzekutor je nastavio sa puca za njim, čak i kada je Kruščić pao. Prišao mu je i ispalio još nekoliko metaka u tijelo i nakon toga pobjegao.
Nakon ubistva Kruščića nastupilo je zatišje koje je trajalo pola godine. Nakon tog nazovi primirja među klanovima, na svega stotinak metara od poslednje likvidacije, ubijen je Vesko Kalezić. On je likvidiran 19. novembra ispred lokala u naselju Stari aerodrom. Ubica je u njega ispalio desetak hitaca, a on je ubrzo preminuo. Kalezić je, prema policijskim evidencijama, bio blizak „kavačkom klanu”.
Nakon ovih ubistava kotorske kriminalne grupe nastavile su rat u inostranstvu. Visokopozicionirani član „kavačkog klana” Vladimir Roganović ubijen je 21. decembra u centru Beča. On je likvidiran svega desetak dana nakon izlaska iz spuškog zatvora. Napadači su pratili njegovo kretanje, pa su ga sačekali u Beču, gdje su ga likvidirali tri dana nakon dolaska u Austriju.
Krajem 2018. godine u Beogradu su se dogodila još dva ubistva koja se povezuju sa krvavim obračunom kotorskih organizovanih kriminalnih grupa. Prvo je krajem novembra teško ranjen Drago Božović, državljanin Crne Gore koji je navodno blizak „kavačkom klanu”. Nakon nekoliko dana on je podlegao povredama. Ubrzo zatim likvidiran je i Vladimir Popović, zvani Vlada Pop, blizak saradnik navodnog vođe „zemunskog klana” i njihovih prijatelja iz „škaljara”. Njegovo ubistvo, prema navodima srbijanskih medija, osveta je za likvidaciju Božovića.
Osim toga, istražitelji provjeravaju i da li još nekoliko likvidacija ima veze sa ratom klanova. U tom pravcu sumnjivo je i ubistvo Miloja Vojinovića, koji je stradao prilikom eksplozije kod Krivog mosta u Podgorici. Iako je iz policije saopšteno da je ovaj Pljevljak poginuo prilikom aktivacije eksploziva koji je sam prevozio, već prva vještačenja su dokazala da je eksploziv bio podmetnut ispod njegovog vozila. Među žrtvama za koje nije isključena mogućnost da su stradale u sukobu Kotorana našao se i državljanin Crne Gore Božidar Cicmil, koji je u oktobru 2015. godine ubijen u Mostaru.
U bombaškom napadu u maju 2018. ubijen je i Nikšićanin Predrag Pedo Pejović. On je teško povrijeđen 2. maja, kada je u pokretu eksplodirao automobil marke „reno senik” u kojem su se nalazali on i Dragan Damjanović. Nakon tri dana on je podlegao povredama.
M.V.P.

---

Vođe sumnjiče za falsifikovanje i zelenašenje
Dok policija uglavnom traga za počiniocima ubistava tereteći ih za djela za koja im prijeti kazna do 40 godina zatvora, njihove takoreći glavne vođe uhapšene su zbog znatno blažih krivičnih djela. Vukotić je sredinom septembra uhapšen u Antaliji zbog falsifikovanog pasoša. Kako je državljanin Crne Gore, ali i Srbije, ekspresno je izručen u Srbiju. Zbog lažnog pasoša koji je koristio u Turskoj, Drugi osnovni sud u Beogradu osudio ga je na 15 mjeseci robije.
Tri mjeseca nakon lišenja slobode vođe „škaljarskog klana” uhapšen je i njegov suparnik, jedan od vođa „kavačkog klana” Slobodan Kašćelan. Lisice na ruke stavljene su mu po potjernici Crne Gore u Pragu. Kašćelan se potražuje radi vođenja krivičnog postupka zbog više krivičnih djela koja mu se stavljaju na teret. U tom postupku se tereti da je krajem maja 2010. godine na području opština Kotor, Tivat i Budva organizovao kriminalnu organizaciju radi sticanja nezakonite dobiti i organizovao djelovanje kriminalne organizacije uz primjenu tačno određenih pravila i unutrašnje kontrole, pri čemu je svaki član kriminalne organizacije imao unaprijed određen zadatak i ulogu.
Osumnjičen je da je formirao kriminalnu organizaciju radi realizacije kriminalnog plana u pravcu vršenja krivičnih djela iznuda, zelenaštvo, nedozvoljeno držanje oružja i eksplozivnih materija, neovlašćena proizvodnja, držanje i stavljanje u promet opojnih droga, omogućavanje uživanja opojnih droga, davanje mita, teško djelo protiv opšte sigurnosti i pranje novca.


Bombaški napadi
Osim ubistava, rat klanova obilježilo je i nekoliko stravičnih likvidacija. Novljanin Duško Roganović, navodno blizak „kavačkom klanu”, brat od strica ubijenog Vladimira i sin takođe pokojnog Nika, čudom je preživio atentat 25. aprila 2017. On je teško povrijeđen u eksploziji bombe koja je bila podmetnuta ispod njegovog automobila „golf 5” u blizini glavne autobuske stanice u Herceg Novom. Nakon stravične eksplozije Dušku su amputirane obje noge. Godinu ranije, 19. decembra 2016. Marko Martinović za dlaku je izbjegao smrt kada je eksplozivna naprava aktivirana ispod njegovog automobila. Martinović je obezbjeđivao vođe „škaljarskog klana” Igora i Jovana Vukotića. Navodno, u momentu napada sa njim je bio Vukotić. Oni su prošli bez posledica jer je eksploziv, kako je utvrđeno vještačenjem, bio postavljen na „pogrešan” način, a i aktiviran je prije nego su Vukotić i Martinović ušli u auto. Zbog toga bomba im nije ni mogla nanijeti veće povrede.


Rasvijetljeno pet likvidacija
Od mafijaških obračuna u Crnoj Gori istražitelji su uspjeli da riješe ili djelimično rasvijetle pet likvidacija. Zbog sumnje da su pomagali ubicama Dalibora Đurića, koji je likvidiran u spuškom zatvoru, optuženi su Kotorani Miloš Trbo i Dejan Pavićević. Oni se terete da su nakon zločina prikrivali tragove ubica.
Za ubistvo Đorđa Borete i Dragana Zečevića sudi se Miljanu Bulatoviću i Vladimiru Šmanji, Budvaninu Ratku Vušoviću i Vasiliju Rafailoviću i Bjelopoljcu Ivanu Cicmilu.
Istragu o ubistvu Lenca vode Više državno tužilaštvo u Podgorici, ali i Specijalno državno tužilaštvo. U oba slučaja kao direktni izvršilac djela naveden je Nikola Mršić, koji je u bjekstvu. Osim njega, SDT za pomaganje ubici sumnjiči Nikolu Mandića, koji je u istrazi Višeg državnog tužilaštva svjedok.
Optužnica je podignuta i za ubistvo Šakovića i Jovanovića. Osim Marka Jovanovića, koji je optužnicom označen kao direktni egzekutor, optužnim aktom su obuhvaćeni i Predrag i Janko Vukadinović, Kristina Brnović, Dragoljub Ćetković, Lazar Raičević, Đurađ Lončar, Arnel Mandić, Miloš Božović, Željko Đukić, Drago Vukčević, Balša Todorović, Radoš Popović, Smail Lekić, Aleksandar Dropo, Marko Rnković, Lidija Bulatović i Tomo Orović.
Istražitelji su uspjeli da rasvijetle i ubistvo Radomira Đuričkovića. Zbog tog slučaja optuženi su Podgoričanin Mario Milošević i Cetinjani Igor Mašanović i Vukan Vujačić.


Podjela klana zbog 200 kilograma droge
Do sukoba između Kotorana došlo je upravo zbog prekršenih pravila u radu kriminalne grupe. Jedan ogranak tada jedinstvenog klana ukrao je oko 200 kilograma kokaina. Spekulisalo se da je sada pokojni Goran Radoman imao stan u Valensiji, iz kojeg su poslovali on i njegovi saradnici. Radoman je iz Valensije sa djevojkom otišao na Kubu.
Tamo je, dok su se vozili na motoru, poginula njegova djevojka. Policija Kube odmah ga je uhapsila. Tokom vremena koje je proveo u zatvoru stan u Valensiji koristili su njegovi prijatelji. Kada je Radoman uspio da se oslobodi vratio se u Valensiju. U stanu je pronašao 200 kilograma kokaina. Radoman je, kako su bezbjednosne službe uspjele da saznaju, prodao tu drogu bez saglasnosti ostatka grupe. Droga je, navodno, pripadala „kavačkom klanu”, a Radoman je bio bliži „škaljarcima”. Ta prodaja kokaina dovela je do podjele „kotorskog klana” na „škaljare” i „kavčane”, koji su dobili nazive po naseljima u Kotoru.
Nakon toga krenuli su vatreni obračuni između članova do tada jednog od najjačih klanova kada je u pitanju šverc droge.


Milošević uhapšen na Kosovu
Mario Milošević, koji se potraživao zbog ubistva Radomira Đuričkovića, uhapšen je na Kosovu. U istoj akciji sa njim je uhapšen i Đorđe Pavićević, koji je 3. jula pobjegao sa liječenja iz bolnice u Dobroti, u koju je upućen po pravosnažnosti presude za otmicu. Milošević je prilikom hapšenja bio naoružan, a kasnije je policija pretresima pronašla još oružja, drogu, automobil, novac i dokumenta, koja su, najvjerovatnije, falsifikovana. Na teret im je, osim nedozvoljenog oružja, stavljeno i da su se na Kosovu bavili švercom droge. Milošević je tamošnjim inspektorima pokazao dokumenta na ime Miroslava Kostića, državljanina KiM.
Dva dana nakon Miloševića i ekipe uhapšeni su i Igor Mašanović i Vukan Vujačić, koji se takođe potražuju zbog ubistva Đuričkovića.
Policija provjerava i da li je Milošević učestvovao u još nekim likvidacijama koje su posledica sukoba kotorskih klanova.