-Piše: Dragan Mraović

Pad Berlinskog zida bio je zvanični početak rušenja svjetskog poretka ustanovljenog poslije Drugog svjetskog rata, koji se zasnivao na suverenitetu država i nemiješanju u njihove unutrašnje stvari. Agresija na Srbiju je značila kraj tog svjetskog poretka, jer je njome srušeno međunarodno pravo, a Ujedinjene nacije su izgubile svoj temeljni značaj. Period između je bio treći svjetski globalni rat koji se vodio kombinovanom tehnikom lokalnih ratova, sankcija, zatim ekonomskom globalizacijom, vještačkim migracijama, nametanjem monokulture i monojezičnosti, degradacijom religije, etike i morala i falsifikovanjem istorije. To je prvi rat u istoriji svijeta u kome nije ugrožen samo fizički i teritorijalni, već i duhovni opstanak naroda. Meta su genetski kòd, istoričnost i nacionalnost, imanentni ljudskom biću, i stvaranje nemislećih čip-frankeštajna kojima se upravlja telekomandom. Jer neoliberalni poredak je „novi Hitler” koji želi da cijeli svijet bude ravna ploča po kojoj on nesmetano vršlja. Cilj života nije više sreća ljudskog bića, već je cilj da život služi za opstanak trutova finansijske aristokratije koji ne žive od svog rada, već pljačkaju drugnje preko banaka, berzi, finansijskih i drugih reformi i finansijske oligarhije. Ajnštajn je rekao da će se treći svjetski rat voditi toljagama, a Putin da će taj rat označiti kraj civilizacije. U pravu su, ali se to odnosi na četvrti svjetski rat pošto je treći već završen napadom na Srbiju.

Jedan od nosilaca ovakve politike u svijetu je Angela Merkel: „Više ne postoji poredak uspostavljen poslije Drugog svjetskog rata, i zbog toga – u svijetu koji se mijenja Evropa mora da se REPOZICIONIRA i da razmotri svoj položaj i da razumne političke i druge odgovore na novu situaciju.“ Angela je ovim pokazala ili da je licemjerna ili da kasni za istorijom svijeta, jer tek sada uviđa realnost njegove promjene.

To repozicioniranje znači prije svega želju Njemačke da ona bude jedina suverena država u Evropi, a to vodi ka opasnom sukobu sa SAD koje smatraju da je suverenitet država prevaziđena stvar za sve, osim za Vašington koji ga čuva svim sredstvima. Naime, izbor Donalda Trampa za predsjednika SAD, Bregzit i rezultati evropskih parlamentarnih izbora prijetnja su za njemačku hegemoniju u Evropi. U tom ključu treba i tumačiti Angelu Merkel koja je već počela da se „repozicionira“ iznošenjem kleveta na račun italijanskog potpredsjednika vlade Matea Salvinija, koji je javno izjavio da neće da ima ništa s njom i s Emanuelom Makronom, dakle da želi raskid s njihovom diktaturom u Evropskoj uniji i da neće više EU kojom komanduje Njemačka, već Evropu naroda zasnovanu na suverenitetu država... Ili, razlaz!

Angela je rušilac evropske politike nemiješanja u unutrašnje stvari drugih zemalja, nepovredivosti granica, nemogućnosti da neka nacionalna manjina dobije novu državu, ako već ima svoju matičnu državu, neširenja NATO-a na istok (što je samo nastavak nacističke politike „Drang nach Osten“, odnosno njemačke ekspanzije ka slovenskim zemljama). Ona odbacuje Salvinijev „nacionalizam“, ali uz Tompsona slavi u Zagrebu hrvatski nacionalizam. Ona je obnovitelj Austrougarske, ali opet su joj se ispriječili Srbi. Zato ona treba da ima na umu riječi svog pretka generala Augusta fon Makenzena: „Srbi su narod koji voli slobodu i koji se bori i žrtvuje do poslednjeg. “

(Autor je nekadašnji generalni konzul SRJ u Bariju)

---