- Piše: Borivoje Ćetković

Intervju Jugoslava Ćosića, programskog direktora TV „N1” sa Aljbinom Kurtijem, budućim premijerom Kosova, nepriznate NATO državice, obavljen nedavno u Prištini, izazvao je brojne reakcije u srpskim medijima. Kurti i njegov pokret Samoopredjeljenje pobijedili su na vanrednim parlamentarnim izborima i osvojili najviše glasova- 26, 15 odsto. Uz blagoslov Zapada, sjahale su Murte: Tači, Haradinaj i ostala družina ratnih zločinaca, ogrezla u kriminalu i korupciji, a uzjahao je Kurti. Srbima na Kosovu i Metohiji u poslednje vrijeme dogodilo se mnogo toga lošeg- sada im se dogodio i Kurti. Da je lider Samporedjeljenja, nekadašnji „revolucionar sa asfalta”, sudeći po tome kako je počeo, gori i od šumskih ratnih zločinaca, uvjerili su se prije svih Srbi na Kosmetu. Još nije izabran za premijera, a najavio je niz mjera koje namjerava preduzeti: zamjena taksi pricipom reciprociteta i oduzimanje prava Srbima da sami određuju ko će ih predstavljati u intitucijama, što je čak suprotno i njihovom tzv. ustavu. Kurti je uobrazio da živi u devedesetim godinama, da može diktirati uslove i Beogradu i Srbima na Kosmetu kao da su tamo sve sami Rašići i Trajkovićke- Srpska lista za njega ne postoji. Budući kosovski premijer nekadašnji je vođa albanskih studenata u antijugoslovenskim protestima, nazivali su ga studentskim Če Gevarom (pogrešno, dakako) - Če je internacionalista, dizao je revolucije u Latinskoj Americi, a Kurti je albanski nacioinalista koji je bunio studente protiv Jugoslavije i sanjao „Veliku Albaniju”. Gevara je bio revolucionar, dok je Kurti bio, i ostao je, zaslijepljeni velikoalbanski nacionalista. Poznavaoci kosovskih (ne)prilika navode da nema kriminalni dosije, da nije bio u komandnom lancu OVK, niti ima podataka da je izvršilac ili da je naređivao da se vrše zločini. U vrijeme bombardovanja SR Jugoslavije bio je u zatvoru u Nišu, da bi poslije povlačenja Vojske Jugoslavije s Kosova 1999. u junu bio prebačen u Srbiju. U martu 2000. osuđen je na kaznu zatvora od 15 godina zbog terorizma, ali je dosovska vlast, nakon petoktobarskog puča, i njega i brojne njegove saborce pustila na slobodu i time priznala da je za sve što se događalo na Kosovu kriv Miloševićev „diktatorski režim”. Dakle, Albanci na Kosovu su „žrtve srpske agresije”, a OVK, kojoj se divi Kurti, je oslobodilačka vojska- u razgovoru sa Ćosićem nije pokazao spremnost da osudi njene ratne zločine i etničko čišćenje. Kurtijevi „oslobodioci”, „heroji”, da ga podsjetimo, ubijali su i Albance lojalne svojoj državi Jugoslaviji. U odbrani svoga naroda i države od zločinačke NATO agresije, u haškom nazovi sudu 11. decembra 2001. godine Slobodan Milošević naveo je podatke da su

„teroristi ubili dva i po puta više Albanaca u 1988. godini nego što su ubili Srba. Ubijali su Albance koji su bili policajci, koji su bili poštari, koji su bili šumari, koji su bili penzioneri- samo zato što idu da primaju državnu penziju. Dakle, nastojali su da zavedu teror među Albancima i da ubiju što više Srba”. Kurti sve to zna, ali bezočno negira- za sve je kriv „zločinački Miloševićev režim”. I u Srbiji nije mali broj onih koji dijele Kurtijevo mišljenje. Kakva bezobraština! Prostor ne dozvoljava šire razmatranje, i da podrobnije navedemo šta se sve zbivalo od 1878. godine, od osnivanja Prizrenske lige, pa sve do 1999. godine, a to zna dobro i Kurti, pričali su mu njegovi mentori.

Na Srbiju se i dalje vrši pritisak, ucjenjuje se i uslovljava iz zapadnih centara moći- kosovsku nezavisnost vide kao svršen čin. Šta treba činiti? Niko u Srbiji nema pravo da prizna nasilnu secesiju kosovskih Albanaca, ma kojim to razlozima opravdavao. I Srbija mora da zaštiti srpski narod na Kosovu.

---