-Piše: Ilija R. Miljanić

Čovjek se jednom rađa, a čast i bruka žive dovijeka! Ovih dana preovladava upravo bruka širom domovinskog Montenegra. Stvaranje novih komita zapravo je pokušaj oživljavanja proustaške hegemonije i želje da se opet napravi kasapnica među pravoslavcima u Crnoj Gori i mnogo šire. U poslednjih 100 godina ne prestaju domovinske, proustaške aspiracije prema svetosavskoj Crnoj Gori. Austrija je okupacijom u Prvom svjetskom ratu željela promjenu identiteta Crnogoraca za svoje potrebe, Italija okupacijom 1941. takođe je željela Crnu Goru pod svoje skute... Sekula Drljević iz Pipera je zbog lične sujete i iz interesa Crnu Goru htio da ustupi domovinskoj NDH. Uz to, iz Zetskog doma na Cetinju tadašnji federalisti, uz tajnu podršku komunista, pozdraviše novo ruho domovinske Crne Gore sa značkom „crvenih Hrvata“... U izvještaju koji šalje sekretar dr Drljevića, izvjesni Ivanović, pozdravlja se fašizam u Italiji, a kao novi sin svijeta veliča se Adolf Hitler. Na sreću, u osvit 13. jula počeo je opštenarodni ustanak u Crnoj Gori. Međutim, opšta agonija se preselila u SKOJ koji je prevashodno za cilj imao da zataškava genocid nad pravoslavcima-Srbima. Proustaške horde i danas uživaju u multikulturalnom Beogradu, gdje se naročito ističu montenegrini – milogorci. Osnov njihovog nauma su projekti čiji je cilj progon Srba i Mitropolije crnogorsko-primorske. Sve to upravo rade sa beogradskog pločnika, gdje su se dobro omastili, zauzeli mnoga radna mjesta i posjeduju pozamašni privatni kapital iz kojeg finansiraju najveća zlodjela protiv pravoslavlja i Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori. Srbi u Crnoj Gori su stožer opstanka srpstva i Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori, na Kosovu i Metohiji, a može se slobodno reći i cijelog srpstva. Pitamo se šta radi odbjegli skojevac Marović po beogradskim sokacima!? Na Dan nezavisnosti, domovinski postmodernista Ranko Krivokapić donese cvijeće pred bistu vladike Rada Tomovog Petrovića Njegoša. Opet dodatno oskrnaviše najvećeg srpskog pjesnika i vladiku, odajući mu navodnu počast u danima kada planiraju da ruše svu Njegoševu zaostavštinu s uklesanim Svetosavljem – crkve i manastire, riječju, kada progone srpski narod u Njegoševoj Crnoj Gori. Sve to može da uradi „Besudna zemlja“ Milovana Đilasa koji uviđa s kim je imao posla, a pogotovo se ograđuje od „montenegrina” u svom poslednjem romanu o Crnoj Gori koji se prećutkuje u današnjoj, domovinskoj „milogoriji”. O jadu ih zabavi „litijski ustanak“, ne znaju šta čine, pa bijes iskališe, ni manje-ni više nego hapšenjem vladike Joanikija koji „mrava u životu zgazio nije“. Oburdavaju montenegrini Kosovski zavjet i Svetosavlje koje je teško ranjeno rušenjem Njegoševog vječnog prestola – kapele na vrhu opjevanog Lovćena.

Na demonsko-satanskom programu danas predano radi režim u „milogoriji”. Srbofobija koju montenegrinski režim proklamuje znatno je opasnija od viševjekovne otomanske vladavine. Srbofobiji su dodatno dali zamajac kroz Brozovu Federativnu Jugoslaviju s ciljem slabljenja jugoslovenske savezne vlasti, gdje su uz Hrvate i Slovence prednjačili crnogorski komunisti, radeći i tada na razgradnji pravoslavlja i srpstva uopšte. Upravo crnogorski komunisti u to vrijeme koriste Brozovu doktrinu i ubijaju viđene kulake i učene Crnogorce koji su srpski mislili, među njima i 80 monaha uz mitropolita crnogorskog Joanikija Lipovca kojem se do danas ne zna ni groba ni mramora. Pošto milogorci propagiraju modernizam i tvrde da svetosavci žive u srednjem vijeku, evo im šanse da konačno skinu svoje komunističko-ustaško breme, da otvore jame napunjene s nejači od Jadovna do jame Kotor u Nikšiću kod Brezovika. Nakon nove samostalnosti Crne Gore maja 2006. pečatiran je domovinski projekat koji nedvosmisleno sprovode vladar i vlasnička dinastija Đukanović u feudu zvani Montenegro. Vjerni narod sa svojim mitropolitom Amfilohijem i vladikom Joanikijem, uz sveukupno sveštenstvo, pobijediće prokleti naum i vratiti sjaj kapeli na vrhu Lovćena odakle će Lovćenski Tajnovidac da zbori, tvori i pripovijeda posvetu prahu ocu Srbije.

---