-Piše: Dragiša Dožić
Kada je sve bilo spremno za veliki događaj, centralna proslava, počela je 19. septembra 1925. godine, večernjom službom u Cetinjskom manastiru. Iz riznice u crkvi prenesene vladičine kosti i smještene u kovčeg – dar Njegovog veličanstva kralja. Svečanosti su prisustvovali Njegova svetost patrijarh Dimitrije i sa njime 16 arhijereja Srpske pravoslavne crkve, te predstavnici Katoličke crkve kao i izaslanici muslimanske i mojsijevske vjeroispovijesti.
Sledećeg dana, 20. septembra, na Cetinje je stigao i kralj Aleksandar sa suprugom i njihov dolazak objavio je top sa Tablje. Zatim, služena je liturgija, koja je bila posvećena velikom vladici i pjesniku Njegošu, kojoj su prisustvovali članovi Kraljevskog doma, Kraljevske vlade i delegati iz svih krajeva naše države, kao i predstavnici javnog i društvenog života. Pored patrijarha Dimitrija, koji je lično odslužio službu u pomen prahu velikog pjesnika, tu su bili i brojni episkopi sa sveštenstvom. Tom prilikom kralj je održao govor”, a posle njega je episkop Nikolaj Velimirović održao svoju veličanstvenu besjedu, u kojoj je za Crnu Goru rekao da je „krov naše države”, obraćajući se lično kralju Aleksandru.
Poslije održanih govora, impozantna kolona Njegoševih poštovalaca kretala se od Cetinja, preko Ivanovih korita, prateći kosti velikog genija, da bi stigla na Lovćen tačno u podne. Pošto je kovčeg unesen u Kapelu, u nju su ušli kralj, članovi Vlade i mitropolit Gavrilo sa episkopima. „Kralj Aleksandar i patrijarh Dožić spustili su kovčeg u sarkofag, a kralj je otkopčao sa svojih grudi Albansku spomenicu i spustio je u sarkofag…” piše dr Batrićević u svojoj knjizi.
To je istina o sudbini Kapele na Lovćenu, ali nije i njena puna istina. Nastavljeno je prekopavanje Kapele na Lovćenu, sedamdesetih godina prošlog vijeka, da bi se podigao velelepni spomenik, koji i danas kod jednih izaziva divljenje, a kod drugih čuđenje. Podizanje spomenika na Lovćenu većina pravoslavnih su doživjeli kao novo rušenje Kapele. U tom kontekstu dužan sam da pomenem časnog muslimana iz Bijelog Polja, koji je sa svojom ekipom odbio da ruši tu veliku hrišćansku svetinju. Zapamćene su njegove riječi, kada je odgovarajući na prijetnje svog poslovođe da može ostati bez posla, kazao „Ja vama dajem otkaz”.(Kraj)
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
