-Piše: Miloš Barjaktarović

Za travnati teren smo odlučili da se ne sije trava već da nabavimo gotove travnate tepih staze napravljene u humusu. Njih smo mogli poručiti jedino u Bosni. Organizacioni odbor je odlučio da u nabavku tih staza otputuju Radivoje Labudović, kao potpredsjednik odbora, Miloš Barjaktarović, kao predsjednik Stalnog komiteta MOSI, i Milorad Laban, kao direktor izvođača radova. Takve travnate tepihe je izrađivalo jedno preduzeće u Bosanskom Grahovu. Divan to bješe predio. Ogromno polje sa izrazitim i jedinstveno prisutnim humusom. Sa direktorom preduzeća (zvaše se Tica Milka) dogovorili smo se za brzu isporuku jer po dopremi je do početka igara trebalo ugraditi travnate staze i zalivati ih kako bi se učvrstile za početak takmičenja. Na tom putu ostalo nam je u živom sjećanju da se proizvodnja nalazi tik uz selo i rodnu kuću Gavrila Principa, člana „Mlade Bosne“ i atentatora na austrijskog prestolonaslednika.
I drugi doživljaj. Prvi put smo se sreli sa ledenom kišom i srebrnim odsjajem na travi, drveću i objektima. Kao u magnovenju, treperile su sjajne iskrice kakve prije toga u našim krajevima nikada nijesmo zapažali.
Tepisi su namotavani u rolne, dopremljeni kamionima ugrađeni na stadionu. To je uspješno urađeno i vrlo brzo teren na stadionu je bio kao iz bajke. Jedino smo dosta ubrzano i uoči samog početka igara pravili tartan stazu, jer izvođač radova iz Sarajeva nije blagovremeno dobijao potrebne količine tartan materijala, koji se teško obezbeđivao. Ali i to smo završili na vrijeme.
Napravili smo stadion kome su se tada mnogi divili. Prilikom posjete sportskom centru i obilaska beranskog fudbalskog stadiona, doktor Petar Bošković, savjetnik u fudbalskom savezu ondašnje velike Jugoslavije za sportske objekte, veoma pohvalno se izrazio te 1981. godine o kvalitetu radova na fudbalskom terenu i tribinama stadiona:„Obišao sam mnoge stadione u Evropi i mogu vam reći da je ovaj stadion jedan od boljih. Fudbalsko igralište je po tehnologiji gradnje jedinstveno u Jugoslaviji. To je prvi teren rađen bez zemlje i sa izvanredno urađenom drenažom tako da obezbjeđuje maksimalne uslove za igru nezavisno od vremenskih prilika. I tribine su po mnogo čemu originalne i veoma funkcionalne”.
Nema sumnje da su ovo veliki komplimenti i za projekat, a i za izvođača radova, tj. građevinsko preduzeće „Izgradnja“ iz Ivangrada čiji je direktor bio Milorad Laban. Za potrebe MOSI i sportskog života u našem gradu, izgradili smo i sportsku halu pod Jasikovcem. Uz novu osnovnu školu „Radomir Mitrović“ bilo je planirano podizanje sportske dvorane, što je bilo uobičajeno za nove školske objekte, ali razumljivo manjih dimenzija. Umjesto toga, na Organizacionom odboru i nadležnim opštinskim organima odlučeno je da se podigne velika sportska hala koju bi mogla koristiti i škola. To bi bio dupli pogodak. Za projekat i izgradnju je odabrana jedna slovenačka firma, koja je to solidno izvela u vrlo intresantnom stilu. Tada se računalo da je to najveća i najljepša sportska hala u Crnoj Gori i mogla je da primi do 5000 hiljada gledalaca. Nažalost, nije adekvatno održavana, pa je zbog toga propala.
Na sjednici Organizacionog odbora posebno je istaknuta solidarnost, razumijevanje i pomoć radnih ljudi i građana u finansiranju izgradnje stadiona, a i drugih sportskih objekata. Oko 5000 zaposlenih je potpisalo izjavu da se odriču zajma za energetiku kako bi se brže izgradili sportski objekti i otklonile teškoće materijalne prirode.(Nastaviće se)