-PIŠE: TOMAŠ ĆOROVIĆ

Odlaskom sveštenika Kosorića u Bosnu, starješinstvo nad parohijom i hramom preuzima mladi sveštenik Luka Žugić sa kojim počinje božja služba u tom bratstvu na novoj naseobini Mljetičku. Pop Luka, zatim Jovan, Aleksa, Jovo i Zarija su sveštenici iz te porodice koji će sledećih 150 godina igrati značajnu ulogu ne samo u crkvenom životu Drobnjaka.

Pop Luka je pričestio i zakleo na krst i Jevanđelje 12 drobnjačkih zavjerenika u manastiru Podmalinsko septembra mjeseca 1840. godine, uoči napada na Smail-agin šator na Mljetičku. Poslije ubistva Smail-age nastupile su godine turske osvete i pohare Drobnjaka. U jednoj takvoj osveti Turci su u proljeće 1847. godine zarobili 40 Drobnjaka i zatvorili ih u zloglasnu kulu Hercegušu u Mostaru. Među njima je bio i ostarjeli sveštenik Luka. Znajući kako je prošla ranija grupa drobnjačkih talaca koji su u istoj kuli tamnovali čvrsto riješe da organizuju bjekstvo. Napravili su plan da svaki od taoca skine svoj pojas, da ih navežu jedan za drugi i da se tako spustite sa jednog od pendžera kule. Kad su se dogovorali oko načina bježanja iz kazamata niz zatvorske zidine ključno je bilo ko će ostati zadnji u ćeliji. Taj je morao držati konopac kako bi se i pretposlednji sužanj spustio. Pop Luka je rekao: „Ja kao vaš duhovni pastir i po godinama najstari od vas, od Boga sam određen da vas sve ispratim i da sačekam sudnji čas ovdje”. I pošto su dvojica najjačih na brzinu spustili redom taoce niz zatvorske zidine, on je pomogao zadnjem da napusti ćeliju, bacio pojaseve za njim i ostao sam da sačeka stražare. Turci su sjutradan, kada su našli samoga popa u ćeliji digli uzbunu smatrajući da je taoce pustio neko od stražara. Onemoćalog popa Luku su isleđivali cijelu zimu, ali on nije priznavao ništa pravdajući se svojom bolešću. Na intervenciju vladike Rada kod Ali-paše Rizvanbegovića pušten je na proljeće iz zatvora. Ubrzo po povratku na Mljetičak se upokojio. Sahranjen je uz oltar sa gornje strane manastira Podmalinsko.

Popa Luku je naslijedio unuk Jovan, sin kneza Filipa. Pop Jovan je preko 50 godina bio paroh u kosorićkoj parohiji i za života je predao sinu Aleksi. Pop Aleksa je rođen 1854. godine. Osnovnu školu je završio u manastiru Podmalinsko kod protosinđela Mihaila Rankovića. Bogoslovskoj nauci podučavao se u Cetinjskom manastiru. Kad je izbio hercegovački ustanak ratuje kao dobrovoljac i ističe se hrabrošću. Oženio se Jovanom, kćerkom bana Novice Cerovića. Rukopoložen je za sveštenika 1889. godine u manastiru Ostrogu. Preuzeo je parohiju od oca Jovana i skoro pedeset godina bio na njenom čelu. U toku službovanja sagradio je tri crkve u svojoj siromašnoj parohiji. Protojerej Aleksa se upokojio 7. februara 1936. godine. Sahranjen je u porodičnoj grobnici ispred crkve na Mljetičku.

Maksim Žugić, mlađi sin popa Jovana, kada je ostao udovac, na predlog brata popa Alekse, otišao je u manastir. U Cetinjskom manastiru je bio iskušenik skoro dvije godine gdje se doškolovao. Zamonašen je u manastiru Sv. Luke u Župi 1914. godine. Dobio je monaško ime Mihailo i počeo da služi u manastiru Podmalinsko gdje je ostao, sa malim prekidima, sve do smrti, 1928. godine.

Sinovi popa Alekse Jovo i Zarija su nastavili svešteničku tradiciju u porodici. Jovo je rođen 1884. godine. Bogoslovsku školu je završio u Prizrenu 1912. godine. Jedno vrijeme je učitelj na Pišču i u Šavniku. U ratovima 1912-1916. bio je ekonom u drobnjačkom bataljonu. U čin đakona rukopoložen je 1914. a čin sveštenika 1919. godine kada je biran za člana Konzistorije Zahumko-raške eparhije, gdje službuje sve do njenog ukidanja 1932. godine kada je penzionisan. Upokojio se 1950. Godine. Sahranjen je u Nikšiću.

Pop Zarija je rođen 1900. godine. Bogoslovsku školu je završio na Cetinju. Rukopoložen je 1929. godine i primio parohiju koju su držali njegovi preci. Bio je paroh u jednom od najtežih perioda za srpsku crkvu, u doba revolucije i socijalističke izgradnje kada su se crkve masovno razgrađivale. Bio je arhijerejski namjesnik šavnički od 1945. godine, pa do 1962., kada je penzionisan. Upokojio se 1978. godine. Sahranjen je na Mljetičku u porodičnoj grobnici. Sa njim se završava sveštenička loza u ovom bratstvu.


NASTAVIĆE SE

---