-PIŠE: BORIVOJE ĆETKOVIĆ

U Leksikonu JLZ (Zagreb 1974, direktor Miroslav Krleža) čitamo o Titu da je „Predesjednik Republike i predsjednik Predsjedništva SFRJ, maršal Jugoslavije, vrhovni komandant oružanih snaga, predsjednikj SKJ. Prije II svjetskog rata metalski radnik u Zagrebu, Sloveniji, Češkoj, Njemačkoj i Austriji. Ranjen je i zarobljen na Karpatskoj frinti, 1915. Poslije februarske revolucije (1917) bježi u Petrograd, pa u Omsk, gdje sudjeluje u revolucionarnom pokretu. 1920. vraća se u domovinu i stupa u KPJ. Radi u Zagrebu, Velikom Trojstvu kod Bjelovara, Kraljevici i Smederevskoj Palanci. 1927. u Zagrebu sekretar Oblasnog odbora Saveza metalaca i član MK KPJ; osuđen u Ogulinu zbog komunističke propagande. 1928. sekretar MK KPJ u Zagrebu; osuđen na 5 godina robije (Lepoglava, Maribor); 1934. član PK KPJ za Hrvatsku, zatim član CK KP i Politbiroa. 1935–1936. boravi u Moskvi. Od 1937. generalni sekretar KPJ, od koje je učinio snažnu i jedinstvenu organizaciju, povezanu sa radnim masama. Tito se javlja kao utjelovljena volja svih narodnih snaga naroda Jugoslavije, koja je uspjela prevladati rasulo zaslijepljenih partikularističkih interesa i idejne dezintegracije, što će dovesti do katastrofe 1941.

Inicijator i organizator ustanka i vrhovni komandant oružanih snaga 1941–1945, inicijator stvaranja organa narodne vlasti (NOO, AVNOJ). On je glavni začetnik demokratske, federativne zajednice ravnopravnih naroda Jugoslavije, a na širem planu jedan od velikih vojno-političkih lidera koalicije slobodoljubivih naroda u borbi protiv fašističke tiranije u II svjetskom ratu. Poslije Oslobođenja upravlja obnovom zemlje i izgradnjom socijalizma (nacionalizacija, agrarna reforma i druge ekonomske mjere). Godine 1948. ustao je protiv Staljinovog diktata, braneći nezavisnu politiku Jugoslavije i ravnopravne odnose među socijalističkim zemljama i njihovim komunističkim partijama, kao i ravnopravne, bratske odnose u međunarodnom radničkom pokretu uopće.Tito je inicijator provođenja u život parole „tvornice radnicima“ i razvijanja socijalističke izgradnje na načelima samoupravljanja.

Istaknuti je protagonist politike aktivne miroljubive koegzistencije i nesvrstavanja u vojno-političke blokove, te načela punog očuvanja suvereniteta svih zemalja, nemiješanja u poslove drugih država i ravnopravnosti naroda. Inicijator je konferencija nesvrstanih zemalja i učesnik na svim njihovim samitima. Godine 1972. po drugi put proglašen Narodnim herojem Jugoslavije za zasluge stečene u učvršćenju i razvijanju bratstva i jedinstva naroda Jugoslavije i u razvijanju samoupravljanja, ravnopravosti i politike nesvrstanosti. Iste godine, zajedno sa Izvršnim biroom Predsjedništva SKJ obraća se Pismom svim kounistima zemlje, pozivajući ih da se zdušno založe za očuvanje i učvršćenje revolucionarnih tekovina i za ostvarenje daljih ciljeva“.

Vidjeli smo šta je o Titu rečeno u Leksikonu JLZ, čiji je direktor bio Miroslav Krleža, a šta danas o njemu pišu hrvatski mediji – nazivaju ga najvećim zločincem 20. vijeka.

Hrvatski maspokovac Marko Veselica govorio je i prije Tuđmana da su Brozova krvava ideja bili komunizam i Jugoslavija. Njegovo mišljenje o Titu, od prvih dana uspostavljanja Tuđmanove Hrvatske je opšteprihvaćeno kao „istina“ koju ne treba dokazivati. Vođa jugoslovenskog komunističkog pokreta je i glavni kirivac za strijeljanje ustaša na kraju rata, a u svojevrsne njegove zločine ubrajaju se i njegova velika ljubav Davorjanka Paunović, Srpkinja, i da je bio oženjen takođe Srpkinjom Jovankom Budisavljević.

Na internetu, (gdje se mnogo toga objavljuje s ciljem da se uspostavi kontrola nad ljudima, a ne da budu informisani),u hrvatskim medijima čitamo i o Titovoj političkoj djelatnosti u Moskvi 1937. godine – optužuju ga da je bio učesnik u likvidaciji istaknutih jugoslovenskih revolucionara – Koste Novakovića, dr Sime Markovića, Josipa Čizinskog (Milana Gorkića) i drugih značajnih partijskih rukovodilaca.


(NASTAVIĆE SE)

---