Producentska kuća „Beo art” iz Beograda sa predstavom „U agoniji” gostovala je u Nikšićkom pozorištu u okviru Programa podrške razvoju kulture u Nikšiću. Istoimenu dramu Miroslava Krleže na „daske koje život znače” postavila je rediteljka Ana Đorđević, a glumački trojac Marija Vicković, Radovan Vujović i Branko Cvejić publici su prezentovali dramatičnu i nesrećnu ljubavnu priču koja se tragično završava. Rediteljka Đorđević adaptirala je Krležin tekst. Odbacila je prvi čin, a spojila drugi i treći koji je inače napisan trideset godina kasnije. Predstava je, kazao je „Danu” jedan od najboljih srpskih glumaca Branko Cvejić, premijerno izvedena krajem prošle godine na jednoj od scena Narodnog pozorišta u Beogradu. Publika je, istakao je on, dobro prihvatila, a dobili su i odlične kritike. Dramu „U agoniji” Krleža je napisao 1928. godine, kada je prvi put izvedena u Zagrebu, i dio je njegovog ciklusa „Glembajevi”. U osnovi radnje, koja se zbiva u prvoj polovini 20. vijeka, odnosno između dva svjetska rata, su izdaje „principa ljudskosti”, te intimna nesreća.
– Krleža za nekoga jeste težak, ali u suštini i ne mora da bude. Prevare, sumnje, nevjera su u suštini svakodnevne pojave i danas, a ne samo onda kada je drama nastala. Nije tu ništa promijenjeno u tekstu, ali smatram da ima dosta sličnosti sa današnjim vremenom – rekao je Cvejić.
U predstavi djelimično je narator, a tumači i lik ozbiljnog policijskog inspektora. Glumac njegovog ranga lako se „prilagođava” tekstu svake vrste, a popularni Bane Bumbar iz serije „Grlom u jagode” uživa u svakoj izgovorenoj rečenici.
– Jedno vrijeme dok sam bio direktor Jugosloveskog dramskog pozorišta nisam igrao, a onda sam se ponovo „pronašao”, jer je najljepše u pozorištu ipak biti glumac. U „vremenu” Baneta Bumbara bio sam mlad i sve je bilo drugačije. Ta me uloga kod publike i određuje, kod onih srednjeg i starijeg godišta, smatra Cvejić.
Prije cijelih 55 godina imao je prvu ulogu i to u filmu „Prozvan je i V3”, ali ni danas, kako je rekao ne razmišlja o penziji jer u suštini dramski umjetnik ako to sam čvrsto ne odluči i ne može nikada u mirovinu. Međutim, danas je izuzetno teško biti glumac jer je ta profesija, kako Cvejić naglašava, u podređenom položaju.
– Glumci su možda samo u jednom kratkom periodu bili manje potlačeni i ignorisani, od onih koji određuju koliko narodnih para treba gdje odvojiti, nego što su danas. Kultura nam nije skupa, ali je problem što oni koji određuju gdje će taj novac misle da ne donosi korist, a čim nismo korisni – onda smo skupi. Inače je najlakše odvojiti od kulture i kada tako krenete onda nemate više ništa, istakao je Cvejić.B.B.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
