Na platou „Knjaževe bašte”, u okviru književnog programa „Barskog ljetopisa”, mladi Baranin Vladimir Vujović promovisao je svoj prvi roman „Silencio”, koji je objavljen u okviru ugledne edicije „Prva knjiga” Matice srpske 2017. godine. Vujović je svojim prvijencem uspio da uđe u uži izbor za NIN-ovu nagradu. Moderatorka večeri bila je Vladislava Gordić Petković.
Kako je rečeno na promociji, „Silencio” je priča o jednom od najvećih šahista svijeta, „rekonstruisana i domaštana biografija kapriciozno genijalnog i genijalno kapricioznog Bobija Fišera dopunjena fantastičkim suočavanjem protagoniste sa svojim simboličkim tvorcem“. U fokusu fabule je njegov povratnički meč protiv Borisa Spaskog iz 1992. godine, na koji se čekalo dvadeset godina, i koji je konačno organizovan na Svetom Stefanu i u Beogradu. Ipak, ovo nije samo biografska priča o jednom šahisti.
Vujović je kazao da pisac uvijek mora da bude svjestan odgovornosti koju ima kada piše o istorijskim ličnostima, ali i da je ovo roman, te da ga treba kao takav i posmatrati.
- Postoji bezbroj drugih knjiga koje ljudi mogu čitati ukoliko ih zanima čista faktografija ili šahovski aspekt Bobijevog života. O tome su, uostalom, mnogi drugi pisali bolje od mene. Ovo je roman koji govori o njegovom životu i njegovom povratničkom meču. Takođe, govori i o kontekstu u kome se taj meč odigravao. Na prvom mjestu bilo mi je važno da objasnim sebi neka dešavanja tada, jer osjećam da su te godine definisale sudbinu moje generacije - kazao je Vujović, kome je zato i odgovarala perspektiva nekog ko je u toj situaciji stranac, i ko sve sa distance posmatra, kao što je to tada mogao Amerikanac Fišer.
- „Silencio” u daljoj perspektivi, postaje i priča o šahu kao slici ili načinu života. Roman sugeriše na ovu igru kao „hipertrofiju samoće“, kao smisao svega. Šah je jedno fenomenalno simboličko polje. Kao igra je toliko zahvalan za književnu obradu, toliko da sam morao da vodim računa da ne pretjeram sa nekom prevelikom simbolikom i sa stereotipima koji su već više puta viđeni u književnosti i na filmu - kazao je on.
Naziv romana sugeriše na tišinu potrebnu za šah, tišinu koja sabira sve i tišinu koja simbolizuje Fišerovu apsurdnu i odvojenost i prisutnost u odnosu na publiku koja prati njegove mečeve, tišinu i samoću, koja je kao i za šah, potrebna i da bi se pisalo i stvaralo.
D.S.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
