Izložba „Tereni tijela” čiju postavku čine radovi likovnih umjetnica iz Crne Gore Jovane Vujanović, Teodore Nikčević i Brigite Antoni biće otvorena večeras, u 19 časova u beogradskoj galeriji „U10 Art space”. Izložba će biti otvorena performansom Vujanovićeve, čiji rad „Ever after” čini još i video instalacija. Postavku izložbe čine i rad „Champion”, instalacija Nikčevićeve, kao i „Selfie vaginas” video instalacija Antonijeve.
Izložbu koja će u ovoj beogradskoj galeriji biti otvorena do 15. novembra prati tekst likovne kritičarke Teodore Jeremić, koja je između ostalog zapisala:
– Tijelo je istovremeno najčvršća, najnedostižnija, najiluzornija, najkonkretnija, najmetaforičnija, sveprisutna i vječno udaljena stvar - mjesto, instrument, okruženje, singularnost i mnoštvo. Tijelo je najneposrednije i najdirektnije svojstvo mog društvenog bića, neophodna karakteristika mog društvenog pozicioniranja, i ličnog osvješćivanja dok je istovremeno i aspekt mog ličnog otuđenja u okruženju. Živjeti u savremenosti na prvom mjestu znači živjeti u vremenu ispunjenom nesigurnostima i rizicima. U takvom sistemu, „potraga za izgubljenim vremenom” je sentimentalna ideja, zamijenjena konstantnom i daleko kompleksnijom potragom za izgubljenim, zamagljenim sopstvom, gdje fenomen naglašenog interesa za tijelo dolazi kao prirodan rezultat. Kada se makro univerzum ispostavi kao bolno nesiguran, mikro univerzum postaje jedina zona sigurnosti, a povratak na „ja” univerzalan odgovor pojedinca. „Ja” je jedino mjesto kontrole, i uporište izgradnje identiteta, čime tijelo postaje mjesto direktne inskripcije i projekcije želje – piše Jeremićeva.
Istoričarka umjetnosti dodaje da se kao osnovne karakteristike takvog novog poretka, postavljaju heterogenost i hibridnost, koje se ogledaju u radovima sve tri autorke, i one postaju osnovna jedinica pozicije nove subjektivnosti u kojima su mnogostruke potencijalnosti predominantne.
– Poigravajući se sa kategorijama „autentičnog” i „kreiranog” identiteta, i njegovom fleksibilnošću pred zahtijevima sopstva i društva, izložbom „Tereni tijela” aktuelizuje se povratak na „ja” i aktivira čitav niz ovih i sličnih pitanja u vezi sa identitetom i tijelom kao oruđem mapiranja svijeta oko sebe. Problematizuje se uticaj strukturalnih faktora na pozicioniranje tijela u savremenom društvu, pri čemu autorke „Terene tijela” konstruišu kao autentičan teren za udruženo polje djelovanja, i daju svojevrstan kaleidoskopski odgovor - fluidan, multifasetan, daleko prije spektar mogućnosti nego determinisano rješenje, kao što je uostalom i sam identitet – zapisala je Jeremićeva.
„Ako se uzme u obzir da jedna od osnovnih manjkavosti ljudskog tijela jesu njegove granice, onda im „Tereni tijela” svojom fluidnošću i heterogenošću sasvim sigurno odolijevaju postajući time savršeni agens bivanja u svijetu”, zaključuje Jeremićeva.
Likovna umjetnica Jovana Vujanović čijim performansom će biti otvorena izložba kaže da za njih tri slika tijela predstavlja važan element doživljaja sebe, a obuhvata percepciju i vrednovanje vlastitih tjelesnih, funkcionalnih i simboličkih karakteristika. Kroz uticaje iskustva, kulture, tradicije, uže socijalne sredine, masmedija i drugo, dodaje Vujanovićeva, formiraju lične terene tijela.
– Interdisciplinarnim konceptom izložbe „Tereni tijela” razmatramo ne samo psihološko već i naše fizičko postojanje i kako se ono ucrtava u emotivno i socijalno funkcionisanje. Trend koji je danas prisutan, kao imperativ definisanog i poželjnog tijela može dovesti do niza problema u formiranju sopstvene ličnosti, identiteta. Ovom problemu se priključuje i nerješiva nedoumica autentičnog identiteta pojedinca koja otvara niz pitanja: Da li postoji neka konstanta koja određuje lični identitet? Ako nam je identitet promjenljiv, od čega zavise promjene? Ko određuje, društvo ili mi sami naš identitet - pita se Vujanovićeva.
Ž.JANjUŠEVIĆ


Instalacije o graničnim situacijama

Kako objašnjava Vujanovićeva, ona je u svom radu „Ever after” odabrala dvije krajnosti, smrt i ekransku hiper-idealizovanu sliku kao najpodesniji „materijal” za svoj rad.
– Mrtvo tijelo je najradikalnija, posljednja objava nečijeg identiteta i bespovratno ukida svaki osjećaj samoodređenja. Video zapis koji treba da garantuje prisustvo kroz krupno kadriranje lica, ukazuje na kontinuirane transformacije, a samim tim i na nestabilnost ličnog identiteta. Permanentno umiranje i rađanje novog identiteta, uslovljeno je psiho-fizičkim stanjima bića i spoljašnjim okolnostima. Rad ukazuje na ovu paradoksalnu istinu – kaže ona.


Gif i selfi

„Selfie vaginas” Brigite Antoni je instalacija koju čine tri gif projekcije koje se naizmjenično smjenjuju na laptopu koji je okružen, selfi, printovima na kojim je umjetnica intervenisala, takođe kompjuterskom obradom.
– Gif i selfi su danas dio masovne kulture u kojoj svi mi učestvujemo, najčešće kao vid zabave. Brigita uključuje lična životna iskustva prevodeći ih u jezik kolektivne igre – objašnjava Vujanovićeva.


U sportskoj sali

„Champion” Teodore Nikčević čini grupa radova, od nekoliko situacija koje stvaraju utisak da se nalazite u sportskoj sali ispunjenoj košarkaškim loptama i spravama za vježbanje.
– Ove situacije kao zajednički imenitelj imaju dvostrane fotografije figure u prirodnoj veličini, izrezane po konturama tijela i postavljene u relaciji sa trodimenzionalnim objektima. Na ovaj način one postaju fragilne granice između spoljašnosti i unutrašnjosti, sugerišući razliku izmedju „sebe” doživljene kao subjekta i viđene kao objekta – objašnjava Vujanovićeva.