Knjiga „Ratni dnevnik 1918-1919” Dušana Dodića, objavljena je u izdanju Zavičajnog muzeja u Jagodini i Narodnog univerziteta u Trsteniku, a njeni priređivači su Duško Grbović i Jelena Vukčević. Recenzenti knjige su prof. dr Aleksandar Životić i Ninoslav Stanojlović. Ovo djelo je plod je međuinstitucionalne saradnje Zavičajnog muzeja Jagodina i Muzejske zbirke Narodnog univerziteta Trstenik. Knjiga predstavlja jednu od aktivnosti projekta „Vek Velikog rata 1918-2018”, u cjelosti finansiranim sredstvima Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije. Ovom knjigom je štampan ratni dnevnik generala Dušana Dodića, oficira koji je predvodio jedinicu koja je oslobodila Jagodinu 25. oktobra 1918. godine, a koji se nalazi u fondu Zavičajnog muzeja Jagodina.
Ratni dnevnik generala Dušana Dodića bavi se probojem Solunskog fronta i pruža podatke o stanju u spskoj vojsci, njihovom moralu, ishrani i samom događaju.
Konjički brigradni general Dušan Dodić je rođen je 1884. godine u selu Milutovcu (srez Trstenički) u porodici narodnog poslanika Miloša Dodića. Poslije gimnazije u Kragujevcu odlazi u Vojnu akademiju koju završava 1903. godine kao konjički potporučnik. Učestvovao je u dva Balkanska i Prvom svjetskom ratu.
Brzo je napredovao u službi i bio odlikovan najvišim domaćim i stranim odlikovanjima. U Cerskoj bici izvršio je, sa svojom eskadronom, napad na austrougarske snage, ali je u toj borbi bio i ranjen. Poslije dva mjeseca se oporavio i vratio u borbu. Sa srpskom vojskom je prešao Albaniju. Poslije oporavka na Krfu učestvovao je u proboju Solunskog fronta. Kao komandant specijalne jedinice Konjičke divizije, u činu majora, 25. oktobra 1918. godine oslobađa Jagodinu. U mnogim gradovima u koje je ulazio na čelu srpske vojske postojale su do Drugog svjetskog rata ulice nazvane po njemu. U Kraljevini Jugoslaviji službovao je u Nišu, Čakovcu, Subotici, Beogradu i Ljubljani kao komandant brigade i zamjenik komandanta divizije. U čin majora je unaprijeđen 1915. godine, potpukovnika 1920, pukovnika 1924, a čin brigadnog generala 17. decembra 1929. Penzionisan je 1939. godine. Godine 1941. je mobilisan, a zatim je bio do oslobođenja u njemačkom zarobljeništvu. Vezan zakletvom kralju i otadžbini ostao je u Njemačkoj. Preminuo je u dvorcu Farlar kod Osnabrika 1955. godine, gdje je i sahranjen je u kripti crkve Sv. Đorđa.
Odlikovan je sa 20 domaćih i stranih odlikovanja.
Za pokazanu hrabrost u ratu i za primjerenu službu poslije rata odlikovan je brojnim domaćim i stranim odlikovanjima. Od domaćih, to su: Orden Karađorđeve zvijezde sa mačevima 4. reda, Orden Bijelog orla sa mečevima 4. reda (dva puta), Orden Jugoslovenske krune 2. reda, Orden Svetog Save (dva puta), Zlatna i srebrna medalja za hrabrost. Dobio je i strana odlikovanja: Sveti Mihailo i Sveti Đorđe (Engleska), Rumunska kruna (Rumunija), Mauricijus i Lazar (Italija), Ratni krst sa palmom (Francuska), Zlatna medalja za hrabrost (Panama) i još devet drugih domaćih i pet stranih odlikovanja.
A.Ć.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
