-„Vrsni muzičar
Slobodan Čelanović iz Tivta je uz
Ivicu Biskupovića iz Kotora, najstariji član orkestara gradskih muzika Kotora i Tivta. Ova dva orkestra blisko sarađuju, razmjenjujući svoje članove, pomažući jedni drugima kad treba da se upotpuni sastav, a ova dva „veterana” pravo su izvorište iskustva, znanja, dobrih pouka i savjeta mladim muzičarima, koji u Boki kotorskoj polako osvajaju limene glazbe. Prava je sreća za mlade što uza se imaju ovakve vrsne muzičare. Slobodan ima 64 godine i svira tenor-hornu, ili kako se u Boki naziva „bombardina”, a njegov drug Ivica (63) svira bariton – hornu. U orkestru oni sjede (ili stoje, kad marširaju) jedan do drugoga, okruženi mladim instrumentalistima koji polako stasavaju.
– Milo mi je da ima puno mladih članova Gradske muzike Kotor. Žao mi je što sam najstariji, ali boriću se da još malo izdržim. Dobro je da mladi imaju od koga da nauče, jer imaju kapaciteta, talenta. Ovo su sve djeca iz muzičke škole, uče ih profesori, a mi smo ranije bili samouki, nije nas imao ko naučiti, kaže Čelanović, koji živi u Tivtu i član je tivatske Gradske muzike, ali od 1997. godine je aktivni član i Gradske muzike Kotor. Tada ga je, sjeća se, angažovao dirigent
Vladimir Begović i ostao je u ovom orkestru do danas. Prisjeća se da je upisao muzičku školu u Tivtu školske 1964/65 godine, ali je tada učio harmoniku. Trubu je samouk počeo da svira 1969, da bi Prvog maja iste godine debitovao sa orkestrom Gradske muzike Tivat.
– Punih je 50 godina kako sviram u orkestru Gradske muzike Tivat, koja proslavlja 110 godina neprekidnog rada. Od 1997. godine član sam i kotorskog orkestra, a u budvanskoj Gradskoj muzici sam redovno nastupao od 2000. do pretprošle godine i povremeno u đenovićkoj, hercegnovskoj, prema potrebi. To je mnogo putovanja, bezbroj koncerata, ne mogu ih sve izbrojati, treba pogledati u arhivi Gradske muzike, kaže Slobodan Čelanović u razgovoru za „Dan” nakon novogodišnjeg koncerta Gradske muzike Kotor, kome je prethodio koncert tivatske Gradske muzike u Tivtu. Po struci je mašinski inženjer, sada u penziji, a muzika je cijelog života za njega bila ljubav. Da nije muzike, kaže, ne zna da li bi bio živ, jer mu ona pomaže da se vrati svojoj suštini, svome biću. Iz porodice Čelanovića ranije je u orkestru svirao i njegov bratstvenik pok.
Dušan Čelanović iz Kotora, a iz njegove kuće, kaže, on je, kao najstariji, prvi počeo da svira u orkestru. Za njim su krenula i njegova braća, njih dvojica, zatim njihova djeca, pa njegova djeca... Ponosan je na svoju djecu, članove orkestra, školovane mlade muzičare:
Savo Čelanović, truba,
Nikoleta Čelanović, truba i najstarija
Marija Pinjatić (udata), koja svira klarinet.
– Mladima poručujem da se malo više angažuju, da vježbaju i uspjeh neće izostati, zaključio je Čelanović.
M.D.P.
)){kind=small}
