Knjiga „Licem prema Božiću”, koja donosi božićne priče velikih srpskih pisaca, a koju je priredio
Miodrag Raičević, može se kupiti od danas, uz Dnevne novine „Dan”, na kioscima i prodajnim mjestima „Tobacco S Press” širom Crne Gore, po cijeni od 4,99 eura. Ova značajna antologija objavljena je u izdanju izdavačkih kuća „Štampar Makarije” i „Obodsko slovo”. U pitanju su božićne priče srpskih pisaca od 1900. do 1941. godine.
U knjizi su zastupljene neke od priča najznačajnijih srpskih pisaca. Tu su: Isidora Sekulić „Molitve u Topčiderskoj crkvi”, Lazar Komarčić „Zlatna Kostadinka”, Jovan Maksimović „Badnje veče u đačkoj sobici”, Jovan Protić „Božić”, Pavle Marković Adamov „Božić”, Borisav Stanković „Naš Božić”, Dragutin Ilić „Srpska božićna legenda”, Milorad Popović Šapčanin, Monah Đenadije, Manojlo Đorđević Prizrenac „Polažajnik”, Janko Veselinović „Božićnja radost”, Simo Matavulj „Goba Mara”, Ilija I. Vukićević „Roždestvo tvoje”, Svetozar Ćorović „Prvi badnjak”, Jovan Dučić „Moj otac”, Vojislav J. Ilić Mlađi „Sveštenikova drama”, Mileta Jakšić „Božitnji san”, Milutin Uskoković „Otac i sin”, Anđelko Krstić „Njihov Božić”, Veljko Milićević „Božićna priča”, Andra Gavrilović „Stari trubač”, Ivan Ivanić „Badnje veče na mrtvoj straži”, Rastko Petrović „Snegovi na domovima snegovi u planinama Božić u dušama”, kao i Miloš Crnjanski „Beograd u snegu”. Ova zanimljiva knjiga posjeduje i bogat Rječnik imena, starih i manje poznatih riječi, kao i poglavlje Biobibliografske bilješke.
Priče u slavu radosnog hrišćanskog praznika – Božića, sabrane u ovoj knjizi, pretežno su nastajale u prvoj polovini 20. vijeka. Svijet djetinjstva i praznovanje Božića, viđeni dječjim očima, date su u prvom dijelu knjige. U drugom dijelu preovlađujući su socijalni motivi, dok priče koje zatvaraju knjigu najavljuju jedno novo vrijeme u kome će za Boga biti sve manje mjesta. Na samom kraju, Miloš Crnjanski daje sliku prestonice u snijegu jedne davne Badnje večeri.
U tekstu: „Molitve u Topčiderskoj crkvi”, Isidora Sekulić kaže: „Gospode, pomozi mi. Osećam da me nauka kida od Tebe, da me ljudsko znanje i računanje prirodnih zakona Tvojih vuče daleko od Tebe. Oholim se i ja istinom koja mi je ispunila glavu, i naučila jezik moj glatko govoriti samouverene reči učenosti i poslednjih istina. Gospode, ja volim da živim kao i drugi učenjaci; ali ja znam da je u tajni tvojih znanja i zakona sve drugačije...”
„...Družinom beše ovladala svečana tišina. Preko lica Malog Rada beše plinula neka seta. Videlo se da njegova duša preleće sve redom godine života njegova, i one što su pune radosti i zadovoljstva, i one što su protkane bedom i nevoljom, i one što ih pokriva nekakva tama, tama bunila i neznanja. On se odjednom ispravi, pogleda nebu, pa se prekrsti i poče ovako: âSlava tebi, Gospode Bože, slava tebi! Tvoja su dela nedostižna! Ti si onaj što vedriš i oblačiš; ti si onaj što milostivim okom pogledaš na bedne i nevoljne; ti si onaj što zalutale na pravi put izvodiš, a posrnule na noge podižeš i snage im daješ! Tebi se, âRiste Bože, molim, oprosti meni grešnome!‘I onda se opet prekrsti i sede. On se malo ućuta. Ućuta sve. Ona svečana tišina opet nasta. I tu tišinu prekide Mali Rade...”, stoji u Komarčićevoj priči.
A.Ć.
)){kind=small}
