U Narodnoj biblioteci Budve predstavljen je roman „Lovina” mlade spisateljice Ivane Milojko. O romanu je govorila mr Natalija Đaletić, a sa autorkom razgovarala Stanka Stanojević.
Đaletić je istakla da je romanom „Lovina” realizovan strukturni koncept u obliku određenog materijalnog predmeta, a u ovom slučaju to je biserna ogrlica koja predstavlja i lajtmotiv romana.
-Ovakva materijalizacija strukture nastala je iz težnje da se formira precizna teorija sjećanja uslovljena opsesijom protagoniste i da predmet (zbog svoje važnosti) bude aktivni učesnik u samoj fabuli. Svako poglavlje predstavlja opis inspiracije ili proces nastanka po jedne fotografije, jednog odraza različitih ali ključnih perioda života njihovog autora, profesionalnog fotografa. Svaki od tih oblika i momenata zaokružen je pripovjedanjem fotografove muze i predstavljaju priču o magiji pripovjedanja, snazi emocije, dovitljivosti opsesije, promjenljivosti identiteta – istakla je ona.
Poetika pripovjedanja i postupaka kojima Milojko ispisuje svoj roman pripada delezovskoj rizomatici i teoriji rizoma.
Nekoliko impresija o djelu podijelila je i Stanka Stanojević u vidu uvoda u teme za razgovor sa autorkom.
-Ovo je i roman o odrastanju, emotivnom zrenju, ali i porodični - roman o propasti i destrukciji jedne porodice u vremenu zahuktale tranzicije koja je neke junake „bacila” u raskalašnost, neki su završili suicidom, neki nastranostima i poremećajima, dok su drugima tradicionalne mreže patrijarhata gušile talenate i proizvele izvjesnu, vječitu nepomičnost iz jedne tačke sazrijevanja i rasta, tačke koja svojom gravitacionom silom drži protagonistu prikovanog za momenat i momente prošlosti, na koncu ovo je roman o nezrijevanju, ali i ljubavni roman, jer Ljubav je „katarza života” - pojasnila je ona.
A.Ć.
Umnožavanje ljubaviAutorka romana, Ivana Milojko, pojašnjava kako „umnožavanje ljubavi vodi u njeno osipanje i umiranje.
-Inspirisana teorijom njemačkog filozofa Valtera Benjamina o osipanju aure umjetničkog djela u doba tehničke reprodukcije, promišljala sam o odnosu postojanosti osjećanja i njihovog razotkrivanja. Naratorka mog romana podsticaj za pisanje pronalazi u nadi da će se umnožavanjem na papiru njena ljubav rasuti i nestati. Ipak, pitanje je da li je stvaralaštvo kadro da dovede do emocionalnog rasterećenja, ili, pak, obezvremeni osjećanja - smatra Ivana Milojko.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
