Ovonedjeljna Tribina „Riječ” UKCG bila je posvećena Svetom Simeonu Mirotočivom, rodonačelniku dinastije Nemanjića. Svečanu besjedu izgovorio je književnik Bećir Vuković.
– Pod nebom srpskim, prvo brence udarilo je u sfere zvona iznad lučca kolijevke koja se zanjihala ovdje u Zeti, na Ribnici, a tom zvonu osmjehnulo se čedo božije, budući veliki župan Stefan Nemanja, potonji Sveti Simeon Mirotočivi. Okupili smo se oko opstanka, oko najvažnijeg srpskog ognjišta, u kući svetoj, velikog branitelja pravoslavlja, i istrebitelja jeresi; u kući sveca i vojskovođe, čovjeka velike vjere i molitvenosti i velike milostivosti, i velike evanđelske revnosti. U kući prvog ujedinitelja srpskih zemalja, i tvorca osnovne nezavisne srpske države. U svojoj smo kući - oca svih srpskih svetitelja, i sinova svetitelja, i prosvjetitelja, učitelja i iscjelitelja, i branitelja. Nemanja prvo primi latinsko krštenje. Ali, kad mu se otac Zavida vrati u stolno mjesto, opet se udostoji da primi i drugo krštenje po pravoslavnom obredu. I, to je jedan od najvažnijih datuma u istoriji Srba. Ovaj datum nedovoljno se promoviše, i kao da se ne nalazi na indeksu najvažnih srpskih datuma – kazao je Vuković.
Crnjanski kaže da je ime Nemanjino puno mističnosti i srednjovjekovnog sjaja, ali, to je i starozavjetno ime – Naaman, pojašnjava on.
– Ime Nemanjino dugo nije bilo protumačeno u nas. Romantičarska istoriografija čitala ga - Neman. I, zaista, Nemanja je bio neman sa mačem u ruci, i neman za jeres sa krstom u drugoj ruci. Davnašnja je i važeća definicija: Evropa počiva na klasičnoj kulturi - helenskoj i latinskoj - a izvor prosvijećenosti smatra se - primanje hrišćanstva. Tako se i definiše - hrišćanska Evropa. Kod Slovena (pa samim tim i Srba), imamo znatno drukčiji obrazac. U narodnoj svijesti, kao da prije Nemanjića (Nemanje i Sv. Save), nije postojalo ni države, ni prosvijećenosti. Važilo je samo jedno - varvari i pagani. Ali, šta je još prethodilo, od kojeg su nasljeđa zaplovili Nemanjići. Dolazak Slovena na Balkan poklapa se sa mračnim hunskim dobom. Uz to, zapadna klasična kultura smatra da su Sloveni najgori među varvarima. Međutim, istina je da su ti „varvari” i prije hrišćanstva imali svoje drevno slovensko pismo. Nemanja i Sava - odmah su ugradili Hristov krajeugaoni kamen u temelj države srpske. U isti temelj uzidali su i sjenke svoje. Uza sve, Sveti Sava dobija i autokefaliju za Srpsku crkvu. Tako se ustoličuju Nemanjići: loze rodonačelnik Stefan Nemanja, i sin Sveti Sava, prvi srpski arhiepiskop. Nemanja je ratovao i sa Vizantijom, a Sveti Sava muku mučio sa Ohridskom arhiepiskopijom. Sve se to moralo zbrisati, i zidati nova kuća - ujedno i država i crkva. Uz božiju svesrdnu pomoć, Otac i Sin, na veličanstven način, pod jedan krov, uvode narod svoj. Po prosvijećenosti u doba Nemanjića, Srbija se sasvim može mjeriti sa srećnijim državama evropskim. Sa Miroslavljevim evangelijem, makar po ljepoti, mogla bi da se ponosi svaka kultura na svijetu. Što se tiče odnosa zapadne kulture prema srpskoj kulturi, vidimo da je on konstantno isti. I, poslije 800 godina, branimo i srpsku kulturu i Srpsku crkvu zaključuje Vuković.
Urednica Tribine Milica Kralj kazala je da su djela srpskih svetitelja neprolazna.
– Svaka priča o svetiteljima – Ocu Simeonu i Sinu Savi – priča je o nama, o narodu, o nacionalnom kodu, identitetu i samopoštovanju. I kad govorimo o njima mi ne govorimo samo o pojedinačnim zaslugama njihovim, već o jednom vremenskom sveobuhvatu u kome se naselila i Srpska crkva, odnosno vjera pravoslavna i jezik srpski, jer kao što znamo Sv. Sava prvi u našem narodu upotrebljava pojam jezici; i država. Srpsku crkvu i srpsku državu su stvorili sveci, a ne političari- zapisao je Sveti vladika Nikolaj. Sve političke tvorevine srpskog naroda su kratkoročne, a srpski svetitelji su stvorili trajna djela – kazala je ona. A.Ć.

---

Stihovi u čast sveca
Pjesme su čitali: Tatjana Tanja Vujović, hadži Radovan Radović, Andrija Markuš, Vukić Garo Brajković, Božo Vučić Božan, Banjo Srdanović, Nikola Nenezić Čudesni, Slobodan Bećo Došljak, Jovan Eraković, Dragoslav Duća Milačić, Slobodan Vučinić, Bećir Vuković i Milica Kralj.