Stočarstvo je definisano u zvaničnom planu razvoja Kolašina kao jedna od strateških razvojih grana privrede, ali jedno je na papiru a drugo je u praksi, tvrde stočari sa područija te opštine. Problema ima dosta, a najveći su prodaje grla, prevoz i naplata. Zbog tako loših uslova stočni fond u Kolašinu je na niskim granama.
Lako je uzgojiti stoku u poređenju sa prodajom. Pregovaranje i cjenkanje sa nakupcima često nam više šteti nego koristi. Ponekad iz svega toga izađemo prevareni. Ako i uspijemo da se dogovorimo, i to često na našu štetu, slije problemi oko prevoza stoke do klanice, jer naš kupac, mimo svijeta, neće da vozi, nego ta obaveza ide nama na teret, žale se kolašinski stočari.
Nekada je stočarstvo u Kolašinu cvjetalo, posebno kada je radila klanica opljačkanog preduzeća „Sinjajevina”. Tada, prisjećaju se oni, tokom jednog dana ova klanica otkupljivala i po 1.700 jagnjadi, pa je stočarstvo bio unosan posao. Danas, kažu, bore se da preživljavaju. Broj grla na području kolašinske opštine umanjio se čak i do pet puta u odnosu na osamdesete.
Vremena kada je stočarstvo bilo primarna grana privrede u Kolašinu, dobro organizovano i razvijeno, sjećaju se i u opštinskoj Savjetodavnoj službi za poljoprivredu.
- U to vrijeme bilo je više od 30.000 ovaca, dok ih danas ima oko 7.000. Prema tim podacima, stočari koji ljetuju na katunima imaju 981. grlo goveda, 467 koza i 145 konja. Jasno je da stočari na katunima nemaju dobre uslove. nedostaju dobri putevi, struja, vodaosnabdijevanje, naročito na Sinjajevini, problematično je. To su sve razlozi smanjenja stočnog fonda – objasnili su Savetodavnoj službi.
Stručnjaci su svjesni da ako se nastavi ovim tempom stočarstvo će za koju godinu biti prošlost u Kolašinu.
Kolašinski stočari vide problem u velikim firmama, koje, tvrde oni, drže monopol. Ističu i da je neophodna bolja organizacija, pa u tu svrhu planiraju formiranje urduženja stočara.
- Skoro smo ugovarali prodaju nekoliko junadi, pa samo dok smo telefonom razgovarali sa nakupcima, već smo bili u minusu oko 30 eura. A, da ne računam koliko je koštalo dok sam stoku spustio do grada, i onda smo čekali skoro mjesec dana da nam se plati – opisuje jedan od stočara iz Kolašina kako izgleda prodaja u državi u kojoj su svi važniji od proizvođača.
J.Š.
Udruženje što prije
- Potrebno neko udruženje, čija bi djelatnostbila i organizovanje otkupa, to jest prikupljanje najboljih ponuda i posredovanje između stočara i onih koji kupuju njihove proizvode. To bi olakšalo posao – kazao je Vesko Popović, vlasnik preduzeća „Bambi trejd”,
)){kind=small}
