Hram svetog Georgija u šaranskom selu Zminica kod Žabljaka, tradicionalno i ovog ljeta okupio je bratstvenike bratstva Bojovića koji su pristigli iz mnogih krajeva. Ali kao i svih predhodnih, i ovom bratstveničkom okupljanju prisustvovao je veliki broj plemenika, kumova i prijatelja sa Žabljaka, iz Beograda i Čikaga, ali i mnogih drugih mjesta, kao i onih koji su porijeklom vezani za durmitorski kraj. Domaćin slavljeničkog i crkvenog okupljanja bio je Nebojša Vojislavljev Bojović iz Čikaga sa porodicom, jedan od ktitora hrama u Zminici, dok je tu ulogu za iduću godinu preuzeo prof. dr. Vlatko Bojović iz Beograda. Gosti ovog skupa bili su i predstavnici Društva srpskih domaćina i Udruženja slikara i umjetnika iz Amerike i Kine „ Zhou brothers” na čelu sa čuvenim kineskim slikarom Zhouom koji su došli na poziv domaćina Nebojše Bojovića.
Skup je počeo svetom liturgijom koju je služio episkop budmiljansko-nikšićki Joanikije sa sveštenstvom, koji se potom okupljenima obratio riječima besjede, istakavši da je „naša vjera uzvišena i sveta, ona koja formira dušu, biće i zajednicu“.
Tradicionalno okupljanje oko hrama i obilježavanje slave svetog velikomučenika Georgija, obilježio je centralni događaj skupa kada je osveštana i otkivena spomen bista Vukosavu-Vuku Bojoviću, podignute u organizaciji Društva srpskih domaćina čiji je Vuk bio potpredsjednik
-Dolasku Vukovom u Zminicu u liku biste još jednom su učvršćene jake veze između Durmitorskog kraja , Crne Gore i Beograda i srpskog naroda kao cjeline. Meni je danas ukazana velika čast da na ovom mestu otkrijem Vukovu bistu u Zminici, mjestu koje je najviše voleo i gdje je najviše voleo da dođe. Ovo durmitorsko nebo je obeležilo njegovu mladost,sa ovim nebom u mislima proveo je čitav svoj život. Ovo je najbolji način da se sačuva vječita uspomena na Vuka.-otkrivajući bistu kazao je prof. Dušan Stanojević, dok je prof. dr Božidar Bojović, obraćajući se ispred bratstva, naglasio da je „ovo veliki dan za bratstvo i pleme i za ovaj kraj“.
-Danas ovdje, otkrivanjem lika izdanku našeg bratstva, našeg Vula, odvijaće se nešto što ćemo vječno pamtiti. Ovaj lik u bronzi, djelo velikog umjetnika prof. Zorana Ivanovića, izliven je ljubavlju bratskom velikog prijatelja i pobratima Vukovog Nićifora Aničića, njegovih saradnika i bratije iz Društva srpskih domaćina, od sada biće usmjeren pogledom slobodi i putokaz gdje, kako i ko može da se penje u visine.-istakao je prof. dr Božidar Bojović i nastavio:
-Dobrodošao Vuče u svoju Zminicu, dobrodošao u svoje Šarance, svome Durmitoru. Dobrodošao vječnim počivalištima svojih slavnih predaka koji su ovdje na ovoj ljutoj srpskoj krajini uždili zublju i čuvali dostojanstvo, vjeru, čast, slobodu i junaštvo. Uzdigao si se sa ovih visina i krenuo put otadžbine i u najljepšem gradu naše mladosti, naših života i naših nadanja, zaorao duboku brazdu vječnog trajanja, civilizacijskog ostvarenja kojim se divi cio svijet. A ti si uzdigao rod, bratstvo i pleme.-naglasio je dr. Bojović.
Bistu, koja je djelo akademskog vajara prof. Zorana Ivanovića sa Fakulteta primijenjenih umjetnosti iz Beograda, doniralo je Udruženje srpskih domaćina na čelu sa Nićiforom Aničićem koji živi u Južnoj Africi. Saopštili su da je urađena još jedna identična bista koja će tokom naredne jeseni biti postavljena u beogradskom Zoološkom vrtu.
Prisutne je u ime Društva srpskih domaćina pozdravio dr Miladin Ševarlić , istakavši da govori u ime predsjednika Društva Nićifora Aničića „koji je hiljadama kilometara daleko ali u ovom trenutku dušom i srcem na ovom mestu, te da je velika čast bila poznavati Vuka Bojovića i sarađivati sa njim, koji je mnogo toga učinio , kako za udruženje, tako i za srpski narod“. Ispred porodice skup je pozdravila i zahvalila se Vukova kćerka Marija Bojović.
-Za mene, moga brata i majku ovaj dan će ostati u trajnom sjećanju. Osjećali smo se zaista srećno i ponosno, jer smo na neki način ispunili Vulovu želju. A njegova želja je bila da se, kada dođe sudnji dan, sahrani baš u Zminici. No u međuvremenu se desila porodična tragedija sa mojim bratom Nikolom, tako da oni zajedno počivaju u Beogradu. Danas, iako simbolično, Vule se vraća u svoj kraj koji je neizmjerno volio. Iako smo prva generacija koja se preselila u Beograd naš otac preneo je na nas svu tu ljubav o Zminici. Nije ovdje sahranjen ali bista sa njegovim likom ponosno gleda na Šarigoru i ostale šaranske visove.-ponosno priča Vukova kćerka Marija.
Ceremonija svečanosti je okončana trpezom ljubavi u žabljačkom hotelu „Bjelobor“, vlasništvo Radovana Bojovića uz poruku „ Zminice naša, eto nas i idućeg ljeta u još većem broju“.V.Š.


Biografija:

Vukosav-Vuk Lukin Bojović, vajar po obrazovanju i dugogodišnji direktor beogradskog Zoološkog vrta, preminuo je 17 septembra 2014. u 74. godini. Rođen je u Pljevljima, 1940. godine ali vodi porijeklo iz sela Zminica na Durmitoru gde i provodi najranije detinjstvo. Diplomirao je i magistrirao vajarski odsek Fakulteta likovnih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu. Radio je kao slobodan likovni umetnik, autor je oko 30 bisti. Bio je i profesor u osnovnim i u srednjim školama, a u Višoj trgovačkoj školi u Beogradu bio je profesor i potom direktor.
Poslednjih 28 godina bio je na čelu beogradskog zoo-vrta, „Vrta dobre nade“ kako ga je zvao, koji je njegovim radom i zalaganjem prerastao u pravu oazu životinjskog carstva, sa preko dve hiljade životinja, gde rado dolaze i djeca i odrasli. Autor je velikog broja novinskih članaka o životinjama i njihovim navikama. Objavio je i nekoliko knjiga.


Hram sv. Georgija u Zminici

U šaranskom selu Zminica, kod Žabljaka prije dvije godine nakon nešto više od dvije decenije gradnje osvešten novoizgrađeni hram posvećen Svetom velikomučeniku Georiju.
Ktitori hrama posvećenog svetom velikomučeniku Georgiju su dr prof Olga Gvozdenović Ivanković, Dr. prof. Antonio Ivanković i Nada i Nebojša Bojović, koji žive i rade u Sjedinjenim Američkim Državama. Gradnju hrama koja je započeta 1992 godine pomogli su i građani dobrovoljnim prilozima a mještani Dragoljub, Vukosav-Vuk, Radmilo i Janja Bojović priložili su zemlju za gradnju crkve.