<br />
ŽABLjAK – Jedina ekonomska djelatnost koja perfektno fukcioniše u vremenu korone jeste šumarstvo, a u našim uslovima to je sječa šume i najprostija prerada u dasku. To je sva crnogorska drvoprerada. Poređenja radi, nekada je crnogorska drvoprerada zapošljavala 13.000 ljudi i prodavala stilski namještaj „Luj XIV” potomcima Luja XIV. Danas naša dvoprerada ne može proizvesti ni najobičniji škanj, tvrdi
Darko Stijepović, izvršni direktor NVO „Centar za razvoj Durmitora”.
Prema njegovim riječima, u vremenu korone jedino su drvosječe ispunile sve planove sječe, čak i zaostale iz ranijih godina, i jedino su oni platili sve poreze, čak i one iz ranijih godina koje nikada nijesu plaćali.
– Jedino su oni realizovali sve izvozne poslove, tj. izvezli dasku odnosno sirovinu najnižeg stepena prerade. Uspjeh, da. Ali smo mi zato uvezli namještaj koji je 40 puta skuplji od naše sirovine. Tako rade i u Burkini Faso. Kako to funkcioniše na Žabljaku, dakle na nivou kolonijalne najbrutalnije eksploatacije?! Prije šest godina na Žabljak, u naselje Njegovuđa koje je bilo centar drvoprerade, pristigla je firma „Pelengijatrejd” iz Bijelog Polja. Država je podržala gospodina
Pelengića sa 1.300.000 eura Abu Dabi kredita, sa oko 150.000 m2 placa u samom centru naselja, 50.000 m3 pijeska, elektrikom, vodom i putem. Sve je dobio besplatno. Na Žabljaku svu šumu sada siječe i koristi „Pelengijatrejd”. Lokalne firme su zbrisane sa lica zemlje i uništeni su svi koji su imali i najmanje koristi od eksploatacije šumskog bogatstva opštine Žabljak. Novi esksploatator razara i pustoši šume, uvodi teške mašine u eksploataciju jer je to ekstraprofitabilno za brzo sticanje bogatstva. Šumske zaprege, koje koriste lokalnu radnu snagu izbacuju se jer one čuvaju šumu od degradacije, ali su spore za brutalni obračun sa šumom i brzu „udri i bježi” ekonomiju.
Šumski traktori prave pustoš, iza njih ostaju krateri i kanali dubine preko metar, a šumski putevi se pretvaraju u šumske magistrale s potpunom destrukcijom tla. Bune lokalnog stanovništva i NVO sektora nijesu dale rezultata. Lokalno stanovništvo se potpuno eliminiše iz eksploatacije resursa na njihovom terenu, dovode se radnici iz drugih država, navodi Stijepović.
Prema njegovim tvrdnjama, desetine šlepera oble građe, koja se ne prerađuje na pilani u Njegovuđi, radi čega su dobijene koncesije, svaki dan tutnje i nestaju prema Bijelom Polju.
– Treća je godina kako Vlada obmanjuje javnost o promjeni sistema eksploatacije šumskog bogatstva kako bi ono bilo bolje i održivije korišćeno. Poslednje obećanje je samo predizborno opsenarenje radi prevare priprostih penzionera i sirotinje u nedođiji, smatra Stijepović.
M.S.
Žabljačani ne mogu da rade i zarade– Da je Vlada dala privilegije (koje procjenjujemo na 600.000 eura) i 1,3 miliona eura pomoći žabljačkim firmama i grčkoj firmi „Karapidis”, to bi rezultiralo s 25 pilana, ogromnim lokalnim zapošljavanjem i zaustavljanjem apokalipse na Žabljaku. Sada na Žabljaku nema jedne jedine pilane, niti volujara koji izvlači šumu, niti bilo koga ko može štrpnuti cent od zelenog zlata koje se kopa u šumama opštine Žabljak. Prema izvodima s državne granice od 2008. godine do danas „Pelengijatrejd” je najveći izvoznik šume iz Crne Gore, tvrdi Stijepović.
)){kind=small}
