Dru­štvo cr­no­gor­sko-ru­skog pri­ja­telj­stva „Sve­ti Ge­or­gi­je” iz Nik­ši­ća ugo­sti­lo je mo­na­ha Ar­se­ni­ja Jo­va­no­vi­ća, sa­bra­ta Ma­na­sti­ra Ostrog ko­ji je odr­žao pre­da­va­nje na te­mu „Du­hov­ne re­flek­si­je”. Me­di­ja­tor ve­če­ri Ve­li­mir Ka­sa­li­ca upo­znao je pu­bli­ku s či­nje­ni­com da je mo­nah Ar­se­ni­je Jo­va­no­vić, po obra­zo­va­nju sto­ma­to­log, a po bo­ži­jem pro­vi­đe­nju mu­zi­čar, pi­sac, sli­kar, va­jar...
- Nje­go­ve du­hov­ne pro­po­vi­je­di se ra­do slu­ša­ju od Austra­li­je do Ame­ri­ke. To je čo­vjek ogrom­nog is­ku­stva. Otac Ar­se­ni­je je mo­nah ko­ji pro­po­vi­je­da ži­vu vje­ru Hri­sto­vu i či­ja ri­ječ se ra­do slu­ša gdje god da se po­ja­vi, ka­zao je Ka­sa­li­ca.
Po­zi­va­ju­ći vjer­ni­ke na mo­li­tvu i bla­go­slo­ve­ći skup mo­nah Ar­se­ni­je Jo­va­no­vić je is­ta­kao da je su­sret vr­lo va­žan, te da se vi­še su­sre­će­mo oči­ma i ti­je­lom, dok nam se du­še ne su­sre­ću.
- U ovom čo­vje­čan­stvu u ko­jem ži­vi­mo, u mno­štvu na­ro­da, mno­štvu svi­je­ta, iz­nad svih svjet­skih na­ro­da iz­dva­ja­ju se tri vo­de­će sku­pi­ne lju­di. Pr­va i naj­ni­ža to su teh­no­kra­te i di­plo­ma­te. Tu sva­ka­ko spa­da­ju i ban­ka­ri ko­ji se na­la­ze ne­gdje iz­me­đu. Dru­ga, ne­što uz­vi­še­ni­ja sku­pi­na su umjet­ni­ci i pje­sni­ci, a tre­ća naj­vi­ša i naj­u­zvi­še­ni­ja su sve­ci i pro­ro­ci. Ta­ko je i u um­noj mo­li­tvi. Ka­da se čo­vjek po­sve­ti um­noj mo­li­tvi, ko­ja je spe­ci­fič­na, u njoj na­i­la­zi­mo na tri so­zer­ca­nja, od­no­sno tri stup­nja ko­ji su po­ve­za­ni sa po­me­nu­te tri sku­pi­ne lju­di. Um­nu mo­li­tvu mo­že­mo ra­zu­mje­ti i kao ljud­sku mi­sao ko­ja po­ni­re unu­tar ljud­skog bi­ća. Zna­či, ka­da čo­vjek kre­ne da po­ni­re u se­be, on na­i­la­zi na od­re­đe­nu vr­stu man­tre ko­ja bi mu po­ma­ga­la da se iz­dvo­ji od sva­ko­dnev­nog ži­vo­ta i ta­da iz nje­ga po­či­nje da iz­la­zi sve ono im­po­zant­no što je on dao čo­vje­čan­stvu. Po­sli­je uobi­ča­je­nog me­te­ža mi­sli u sr­dač­noj mo­li­tvi ko­ja mo­že po­tra­ja­ti du­go, čak i ne­ko­li­ko ča­so­va, jer sve za­vi­si od is­ku­stva čo­vje­ka ko­ji se mo­li, ka­da na­stu­pi unu­tra­šnja ti­ši­na, kad čo­vjek osje­ti bruj ti­ši­ne i kad se smi­re sve lič­no­sne ener­gi­je ta­da na­sta­ju so­zer­ca­nja, uvi­di, ot­kri­va­nja – ob­ja­šnja­va Jo­va­no­vić.
Pr­vo i naj­ni­že so­zer­ca­nje ozbi­ljan čo­vjek ko­ji se po­sve­ću­je mo­li­tvi i ko­me je sta­lo do ži­vo­ga Bo­ga tre­ba da pre­va­zi­đe, do­da­je Jo­va­no­vić.
- Ustva­ri, u tom pr­vom so­zer­ca­nju in­te­lek­tu­al­no-prak­tič­nom mi do­la­zi­mo do ot­kri­va­nja mno­gih teh­nič­kih stva­ri ko­je nam po­ma­žu. I ako osta­ne­mo na tom ni­vou, mi će­mo mno­ge stva­ri prak­tič­no rje­ša­va­ti. Čo­vjek ko­jem je sta­lo do obo­že­nja, pre­la­zi to pr­vo so­zer­ca­nje i do­la­zi do dru­gog, od­no­sno umjet­nič­ko-pje­snič­kog gdje na mo­li­tvi do­la­ze in­spi­ra­tiv­ne po­mi­sli, sti­ho­vi, sli­ke, ide­je, be­sjed­nič­ke mo­guć­no­sti, ra­zno­ra­zna na­dah­nu­ća i in­spi­ra­ci­je. Mno­gi se za­dr­ža­va­ju na tom ni­vou stva­ra­ju­ći na­dah­nu­ta umjet­nič­ka dje­la. Me­đu­tim, i to tre­ba pre­va­zi­ći, i ići da­lje ka du­hov­nom so­zer­ca­nju, do pro­ži­ma­nja ljud­skog i bo­ži­jeg Du­ha - ka­zao je iz­me­đu osta­log mo­nah Ar­se­ni­je Jo­va­no­vić.L.N.