Kažu, ako imaš talenat možeš postati dobar fudbaler, ali ako postaneš dobar fudbaler, ne znači da si postao i dobar čovjek. A kada si i jedno i drugo onda si vrijedan pomena i poštovanja. Slobodan Kovačević je bio borben na terenu i srčan u duelu. Pravi stub odbrane i, kako kažu, njegovi saigrači, jedan od najboljih fudbalera iz redova „plavo-bijelih”. Nosio je Budućnost u srcu, i bio svim srcem za Budućnost.
Danilogradski Podgoričanin karijeru je počeo u rodnom gradu, u Iskri, kratko je nosio dres Mladosti, ali je do kraja karijere i sportskog angažmana ostao uz Budućnost. Oprobao se i kao trener. Upravo on je bio na čelu Iskre kada je ovaj klub postigao najveći uspjeh kluba - ulazak u Drugu ligu. Kao omladinski reprezentativac Jugoslavije skrenuo je pažnju velikih klubova na sebe, ali „plavo-bijeli” dres nije želio da zamijeni čak ni „crveno-belim” – odbio je ponudu Crvene zvezde. Bio je stub odbrane i na prvom finalu Kupa Jugoslavije, najvećem uspjehu FK Budućnost. Dobitnik je srebrne medalje, zajedno sa fudbalerima Budućnosti: Rašovićem, Pavlovićem, Ćerićem... na stadionu u Rumuniji, pred 90.000 gledalaca, kao omladinski reprezentativac Jugoslavije. Njegov doprinos razvoju crnogorskog fudbala kako na terenu jednak je i u aktivnostima i organima Fudbalskog saveza Crne Gore na čijem je bio čelu.
Karijera je puna uspomena, anegdota, prijatelja sa klupe i terena, koji s poštovanjem pominju ime Slobodana Kovačevića, a Slobova polica puna je fudbalskih priznanja. Okićen je plaketama kao zaslužni fudbalski radnik FSCG, zaslužni fudbalski radnik FSJ. Ljubav prema fudbalu kandidovala ga je za predsjednika komisije za razvoj omladinskog fudbala, predsjednika takmičarske komisije FS Crne Gore i regije, delegata konferencije FSCG i FSJ. Dobitnik je plakete za razvoj fudbala povodom 25 godina Titograda. Više godina bio je delegat na prvoligaškim, drugoligaškim i regionalnim fudbalskim utakmicama. Podvodom 50 godina FK Budućnost dodijeljena mu je spomen plaketa za izuzetane rezultate i razvoj kluba. Takođe, jedan je od rijetkih koji se može pohvaliti priznanjem Jugoslovenskog olimpijskog komiteta za izvanredne sportske rezultate iz 1962. godine.
Ako talenat dobija utakmicu, timski rad osvaja šampionat. I u poslu Slobodan je bio uvijek dio tima. Kao predsjednik opštinskog Sindikata Titograda i kao predsjednik sindikata ŽTO, u čijem kolektivu je na rukovodećim mjestima završio i radnu karijeru, ostao je upamćen kao dobar kolega i kao veliki drug.
Umro je iznenada, 21. februara, u 77 godini.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
