Eparhija raško-prizrenska reagovala je nakon što je u listu „Koha ditore” objavljen tekst da su Srbi prisvojili srednjovjekovne albanske spomenike na Kosovu. Iz Eparhije ističu da se ovakvim tekstom „otvoreno i neskriveno širi etnička i vjerska mržnja” prema Srbima na KiM i njihovoj kulturnoj i duhovnoj baštini, a za autora, profesora istorije,
Bedrija Muhadrija ističu da je upotrijebio „otvorenu propagandu”, uključujući i izostanak međunarodnih istorijskih izvora.
– Poruka je jasna. SPC treba da se iseli sa Kosova i Metohije sa svojim monaštvom i narodom i „oslobodi” svoje vjekovne svetinje koje treba da postanu albanski spomenici – poručuju iz Eparhije raško-prizrenske, prenosi RTS.
Pored etničkog čišćenja 200.000 Srba i nealbanaca od 1999. godine naovamo, sada je u toku, kako se navodi, i sve aktivnije negiranje i čišćenje kulturnog identiteta srpskog naroda i Crkve i to naočigled međunarodne zajednice, a s ciljem potpunog brisanja svakog traga srpskog postojanja koji se na Kosmetu vidi na svakom koraku kroz vjekove.
– Ova pseudoistorijska tvrdnja g. Muhadrija nije novijeg porijekla, već se kontinuirano plasira, naročito u poslednjih nekoliko desetina godina od strane više kosovskih albanskih autora koji svetinje SPC vide kao najveću smetnju ostvarenju ideje etnički čistog albanskog Kosova. Iako ni ovaj, kao ni nijedan drugi istoričar sa Kosova ne može da objasni činjenicu zašto su onda albanski ekstremisti tako nemilosrdno uništavali crkve i manastire koje prisvajaju, lomili krstove, iskopavali hrišćanske grobove, skrnavili raspeća i ikone, ako su već toliko ponosni na hrišćansku tradiciju – navodi se u saopštenju.
Iz Eparhije podsjećaju da se to zbivalo ne u vrijeme tragičnih građanskih ratova prilikom raspada bivše Jugoslavije, kada su nažalost uništavani objekti svih vjera, već u prisustvu međunarodnih snaga NATO saveza koje su svjedoci neviđenog vandalizma počinjenog posebno od kraja konflikta 1999. i u toku narednih godina.
– Upravo ovakvo ponašanje kosovskih ekstremista i jednog broja političara koji su proizašli iz njihovih redova, bilo je glavni razlog za to da se u planu
Martija Ahtisarija iz 2008. godine čitav jedan aneks sporazuma posveti zaštiti srpskih pravoslavnih crkava i manastira na Kosovu, koji su jednoglasno prepoznati i priznati takođe i od strane međunarodne zajednice kao baština SPC. Iako su neki od Ahtisarijevih principa uključeni u kosovske zakone, oni se većinom ne poštuju i na udaru su medijskog govora mržnje, koji se redovno lansira iz više kosovskih medija, pod autorskim imenom lokalnih istoričara i eksperata. Nažalost, ovakvim tekstovima dolazimo do zaključka da g. Muhadriju, kao i sponzorima ovog kulturocida nije po volji ni Evropska unija ni Sjedinjene Države sa svojim principima vjerskih sloboda i poštovanja svih tradicija, jer se na Kosovu otvoreno zagovara negiranje identiteta srpskih pravoslavnih crkava – navodi se u saopštenju.
Ističe se da je Muhadri samo jedan od glasnogovornika ideje koja se otvoreno propagira godinama i u svim sferama kosovskog društva, tome se uče i mlade generacije.
– Istorijske neistine pokušavaju da se predstave kao istina, iako svaka freska, ikona, rukopisna knjiga i brojni dokumenti, svjedočanstva međunarodnih putopisaca i istoričara, turski fermani i drugi istorijski dokumenti jasno i nedvosmisleno govore o tome da su ove svetinje gradili srpski pravoslavni vladari porodice
Nemanjića i da je riječ o pravoslavnim bogomoljama sa vjekovnim kontinuitetom. Naše svetinje jesu srpske pravoslavne, i to će i ostati dok god ovdje živi poslednji monah, monahinja, dok god su tu sveštenici i vjernici naše Crkve. Istorija se ne može pobrisati političkim dekretima jer ne živimo u vrijeme Enver Hodžine komunističke Albanije već u 21. vijeku. I samo istorijsko sjedište SPC je u Pećkoj patrijaršiji s grobovima naših arhiepiskopa i patrijaraha. Zato je besmisleno i ulaziti u diskusiju o ovom pitanju, kao što je besmisleno dokazivati da je zemlja okrugla onima koji vjeruju da je ravna ploča – navodi se u saopštenju Eparhije raško-prizrenske.
M.Nj.
Pitanje zaštite pokrenuti u briselskom dijaloguIz Eparhije raško-prizrenske ponavljaju da pitanje zaštite pravoslavnih svetinja obavezno mora biti pokrenuto u kontekstu briselskog dijaloga, bez obzira na tok razgovora i politička rješenja.
– Za svetinje SPC treba obezbijediti posebnu vrstu zaštite od ovakvih i sličnih malicioznih napada, koji ugrožavaju bezbjednost, elementarnu vjersku slobodu, prava i identitet naše Crkve i naroda na ovom prostoru gdje vjekovima živimo. Uvijek smo podržavali stav da naše crkve i manastiri treba da budu mjesta koja će posjećivati ljudi dobre volje svih vjera i nacija, da budu mjesta pomirenja, kao Manastir Visoki Dečani, gdje je u ratu 1999. godine pružena zaštita za 200 albanskih izbjeglica, kao što su tu zaštićeni i brojni srpski prognanici, Romi i jedna goranska porodica – saopšteno je iz Eparhije.”
