-Piše: Danilo Medin

Slijedeći svoju mračnu ideologiju, režim u Crnoj Gori, satjeran u ćošak zbog višedecenijske loše politike, sve se češće i sve brutalnije svome narodu obraća jezikom nasilja. Na udaru su temeljne vrijednosti crnogorskog društva, a na udaru su i svi oni, koji zarad fiktivnog dukljanskog montenegrinstva, ne žele da se odreknu svog identiteta i identiteta svojih predaka.

Svjedoci smo da su se na talasima RTCG – javnog servisa koji se finansira iz budžeta, dakle iz džepova svih građana Crne Gore – na Dan pobjede nad fašizmom, čuli zvuci pjesama Marka Perkovića Tompsona, čovjeka koji je poznat po svojim simpatijama prema NDH i ustaštvu. Kao da se željelo doturiti svijesti građana da je antifašistička borba crnogorskog naroda stavljena u drugi plan, dok se ciljevi dvanaestojulske Crne Gore uspostavljaju kao vrhunska vrijednost ovog perioda naše istorije.Ti ciljevi, navodno, treba da se transistorijskim putem preliju na današnjicu i postanu zalog za budućnost. Takođe, svjedoci smo pojave da se „Hrvatski oslobodilački pokret” obratio javnosti tekstom u kome veliča dostignuća crnogorskog režima u implementaciji novog identiteta crnogorskog čovjeka. On je zamišljen, u skladu sa novim težnjama, kao Crveni Hrvat, a Crna Gora kao Crvena Hrvatska, dok svaki trag pravoslavnog i srpskog identiteta mora da nestane netragom iz umova i srca Crnogoraca. Da je sve to tako, najočitije pokazuje izostanak demantija ili bilo kakve reakcije od strane zvanične Podgorice.

Ukoliko bismo zamislili obrnutu perspektivu ovakvog političkog diskursa, te da je sa bilo koje adrese u Crnoj Gori objavljen tekst u kome se svjedoči da najveći dio današnje Hrvatske kulturno-istorijski pripada srpskom i pravoslavnom identitetu, te da je on ognjem i mačem vjekovima sistematski uništavan, bio bi to u najmanju ruku skandal međunarodnih razmjera. Adresant ovakve poruke bi se optuživao za širenje velikosrpskih ideja na račun jedne suverene i međunarodno priznate države. Hibridni NATO timovi imali bi pune ruke posla. No, od zvaničnika crnogorskog režima ni slova ni glasa, što jasno ukazuje na prećutnu, ali suštinsku saglasnost sa ovakvim stavovima.

Ali, zvanični režim u jednoj drugoj stvari nije ostao pasivan. Prethodnih dana i noći crnogorski režim je organizovao masovne autodafee, po ugledu na one sa najmračnijih stranica evropske istorije. Na dan Svetog Vasilija Ostroškog, dok se narod sabirao oko svoje Crkve, dok se u svim domovima u Crnoj Gori uznosila molitva Svecu, a u hramovima služila Božanska liturgija, policijske snage su opkolile Manastir Ostrog, Miholjsku Prevlaku, Hram Vaskrsenja Hristovoga u Podgorici, ne bi li kako odvratili vjerni narod od sebe samoga, i pokazali da od svog bezbožnog plana neće odustati. Kad im to nije pošlo za rukom – jer kao da ne znaju, da se narod crnogorski ne da zastrašiti – počeli su sa legitimisanjem i hapšenjem sveštenika i vjernika. U kasnim noćnim satima, kao nekada Hrista, uhapsili su vladiku Joanikija i osam sveštenika njegove eparhije, a mitropolita Amfilohija priveli su u CB Podgorica na „informativni” razgovor. Odgovor naroda bio je logičan. Po svim većim gradovima, od Bijelog Polja do Boke, desetine hiljada ljudi je izašlo na ulice, protestujući protiv ničim izazvane demonstracije sile, zahtijevajući da se vladika, sveštenici i uhapšeni građani puste na slobodu. Ali, režim je ponovo pokazao kakav odnos ima prema svojim građanima. Uslijedilo je prebijanje ljudi, hapšenja, šok bombe, suzavac, medijska haranga usmjerena na Crkvu i progon njenih sveštenika. Među povrijeđenima je bilo i penzionera, maloljetnika, a jednom od sveštenika je pozlilo, te je prevezen u nikšićku bolnicu. Sve ovo događa se u državi koja ima status kandidata za članstvo u EU i čijem rukovodstvu su usta puna priče o demokratiji, građanskom društvu i toleranciji.
Međutim, istina je jasna svima u Crnoj Gori koji drže do sopstvenog razuma i ljudskog dostojanstva. Režimu je stalo samo do sopstvenih interesa, zbog kojih se i trudi da od istinske Crne Gore agresivnim političkim inženjeringom, ekonomskim iscrpljivanjem građana, potkupljivanjem i silom stvori privatnu državu Montenegro, a njegovo društvo pretvori u amorfnu masu koja više neće imati snage za bilo kakav smisleni otpor. Režim neće odustati od svojih namjera, ali će biti zaustavljen od strane crnogorskog naroda – od sva tri pera, na predstojećim izborima. Narod će mu konačno reći ono što od decembarskih dana prošle godine sve jasnije i glasnije govori: Dosta je bilo!

(Autor je ljekar)

---