- Piše: prof.dr Dragan Koprivica

Iako sintagma u naslovu zvuči afirmativno, Šekspir i UCG se mogu povezati i čuvenom replikom: „Nešto je trulo u državi Danskoj”. Jer su brojni primjeri da na UCG vlada bizarna atmosfera, pri čemu se glas javnosti najbolje može opisati stihom: „Moje pleme snom mrtvijem spava”.

Javna je tajna da je UCG već godinama institucija nepopularna za život i rad, klasična politička filijala DPS-a, reprezent represivne politike partije na vlasti u sferi visokog školstva gdje se vrši konstantni pritisak na nastavni kadar u znaku treniranja strogoće i tihe diskriminacije nepodobnih. Povod za ovaj osvrt je reagovanje UCG, naravno, nepotpisano, gdje se: „najoštrije protestuje protiv istupanja pojedinih poslanika Skupštine u vezi s navodnom korupcijom na Univerzitetu i proizvoljnim spominjanjem Univerziteta u negativnom kontekstu, bez ikakvih argumenata. Univerzitet odbacuje sa indignacijom paušalne ocjene i komentare i osuđuje zloupotrebu javne riječi iznošenjem najobičnijih insinuacija u svrhu dnevnopolitičkih obračuna”.

I sama formulacija demantija nosi prepoznatljivu matricu klasičnog partijskog saopštenja centrale DPS-a, a UCG u nastavku poziva sve „koji imaju bilo kakav dokaz o navodnim koruptivnim radnjama da o tome upoznaju nadležne državne organe. U protivnom, radi se o najobičnijim klevetama koje nemaju veze s Univerzitetom”.

Cilj ovog teksta nije da se upoznaju nadležni državni organi, jer bi važio začarani krug „Kadija te tuži, kadija ti sudi”. Nego da se informiše javnost Crne Gore, u znak podrške profesorima, ali i poslanicima. Zato, u odgovor na začikavanje UCG ima li iko bilo kakav dokaz, ovog puta konkretno slijede samo neki, koji čine tek vrh ledenog brijega.

Jedan od flagrantnih primjera „zakonitog i poštenog” rada režimskih struktura UCG predstavlja izbor aktuelnog dekana Filološkog fakulteta 2018. godine. Tad su klasičnim zakulisnim radnjama prekršene sve ljudske i zakonske norme u cilju sprečavanja prof. dr Bogojevića da se prijavi na svoj reizbor, a bukvalno progura režimski kandidat. I po izjavi Bogojevića, iako je njegov referat za izbor u profesorsko zvanje, zajedno s još dvoje kolega, trebalo da bude razmotren istovremeno, samo njegov je odložen! A na Senatu je, kako je rekao, dobio „nejasan odgovor”. U stvari: bukvalno je namješteno da mu izbor kasni, da zbog novog ugovora o radu ne bi mogao konkurisati za reizbor za dekana. Zato je izjavio: „Konkurs se završio prije nego što se okončala procedura mog izbora u zvanje. To su činjenice. Umjesto demagogije, dovoljno je koristiti prostu logiku, i zaključiti da se radi o namjernoj opstrukciji.“

Već poslije ovog detalja hvalospjevi UCG o svom bezgrešnom radu djeluju otužno, a novi fakti o toku izbora slijede: iz poštovanja prema Bogojeviću, niko od kolega s Filološkog nije se prijavio na konkurs, da se sačeka nova prilika da se javi i on, pa onda povede demokratska utakmica. Nov detalj, po režimskoj matrici lova u mutnom, jeste ovaj: pojavio se jedan jedini kandidat, koji je svoju kandidaturu diskretno uputio posljednjeg dana, i to poštom, kao uzgred. I time iz trke eliminisao ne samo Bogojevića, već i sve ostale kolege. I potom preko izlobiranog Vijeća namakao potrebnu većinu glasova, kako to režim tiho i elegantno završava na svim nivoima i institucijama, uz politiku „čistih ruku”. Lakrdija oko izbora dekana trajala je i na samoj sjednici. U navijačkoj atmosferi klasičnih lobista došlo je do komičnog izrugivanja s procedurom. Dok je kandidat za dekana vještim manevrom bio jedini protivnik samome sebi, u maniru DPS-kuhinje, jedan od njegovih lobista je na sjednici grubo oduzimao riječ autoru ovog teksta „znalački“ tvrdeći da prvo treba usvojiti izvještaj glasanjem, pa tek onda raspravljati o kandidatu! Nakon sjednice pravni eksperti su se smijali tom tumačenju, jasno rekavši da rasprava o kandidatu nakon održanog glasanja gubi svaki smisao. Po jeftinom scenariju izabran je dekan Filološkog, nakon čega je kompletna uprava UCG mogla podnijeti kolektivnu ostavku iz moralnih razloga. Ali se ništa nije desilo, osim ruganja sa zakonima ove zemlje, visokoškolskom institucijom i izborom dekana.

Da li će, i kako, neko sa UCG moći odgovoriti na ove neumoljive fakte, i dokazati da i ovaj tekst predstavlja iznošenje insinuacija u svrhu dnevne politike? Da li su ovo dokazi, da li i ovo ide u prilog ocjeni u parlamentu o lošoj slici UCG?

Na ove fakte morao bi odgovoriti lično rektor Nikolić, a ne bi čudilo da se pristupi uobičajenom gafu, da neko s Filološkog pravednički zagrmi zbog ovakvog „blaćenja“, a da se na UCG prave „da nijesu odavde”. Uz ovo, Nikolić je, za razliku od prof. Bogojevića, bio u sasvim drugačijoj poziciji tokom svog reizbora. Kao prvo, jeste imao pravo da konkuriše, i uz to nije imao nijednog protivkandidata. A to baca ružno svjetlo na atmosferu Univerziteta i demokratičnost izbora rektora. Naravno, niko se nije ni htio javiti na konkurs zbog atmosfere pritisaka, pa je Nikolić, u borbi protiv samog sebe, isto kao i novi dekan Filološkog, uspio da trijumfuje i bude izabran uz olakšavajuće okolnosti.

Već ove dvije skice za izbor dvoje rukovodilaca UCG dovoljno govore o atmosferi na visokoškolskoj instituciji gdje bi, prije svega, trebalo voditi računa o jednakim pravima za sve, i akademskim slobodama. A ne da se vrše klasične mućke i jeftine namještaljke nedostojne i zemljoradničke zadruge a ne državnog Univerziteta. Jedina „olakšavajuća okolnost” je što svak zna da je UCG klasična filijala DPS-a u oblasti obrazovanja, koja umnogome funkcioniše po matricama diktata režima, uz diskreditovanje i lov na podobne i nepodobne.

Autor ovog osvrta zasad neće isticati kakav sve revanšizam prema njemu je vršen samo zato što je opozicionar. A jedan od flagrantnih primjera je indirektna osveta uništavanjem karijere dr Marine Koprivice, samo zbog istog prezimena. Njena dokumenta prethodna uprava UCG namjerno je sklonila za naredni konkurs, iako je imala sve reference za izbor, uz objašnjenje da je riječ samo o formalnosti. Iako se znalo da će zatim važiti druga pravila. M. Koprivici je potom vješto onemogućen izbor i oštećena cjelokupna karijera i život.

Zbog kratkoće prostora, nove flagrantne dokaze o bezgrešnom UCG izložiću naknadno, ako se pojavi reagovanje UCG. U nadi da će ga možda potpisati sam rektor, koji u posljednje vrijeme nije odgovarao na moja obraćanja mejlovima, u kojim sam ukazivao na samovolju uprave Filološkog i predlagao da ne komuniciramo preko štampe. A da li je to još jedan prilog za pomalo zlobne tvrdnje po medijima da UCG, navodno, ima „rektora bez tona“, još će se vidjeti. No, ako na temu o UCG počnu pisati i drugi profesori, slijedi povelika priča.

(Autor je redovni profesor Univerziteta Crne Gore)

---