-Piše: Dejan Mirović

Francuski liberal i predsjednik Državnog savjeta iz 1830. Benžamen Konstant smatrao je da predsjednik države rješava konflikte u društvu. Vučić i Đukanović postupaju na suprotan način. Konstantno podstiču podjele u društvu, vrijeđaju neistomišljenike. Dvanaestog jula 2020. Đukanović je u intervjuu za „Pobjedu” sve one koji ne misle kao on nazvao fašistima. Vučić je isto uradio na konferenciji za štampu nakon prvog dana demonstracija u Beogradu 8. jula. U roku od dvije nedjelje, krajem juna i početkom jula, Vučić i Đukanović su poslali specijalne policijske jedinice na opoziciono orijentisane građane u Budvi i Beogradu. Nezadovoljstvo u Beogradu je izazvano neistinitim podacima o koroni. Predizborno obmanjivanje je dovelo do sloma zdravstvenog sistema u Srbiji i velikog broja mrtvih i zaraženih. U Budvi je sličnim kriminalnim metodama i obmanama uzupirana lokalna vlast. Policajci su besomučno tukli ljude po ulicama Beograda i Budve čak i kada nisu pružali otpor (niko od njih nije pozvan na odgovornost). Privatno obezbjeđenje i kriminalci pomagali su policiji u Beogradu i Budvi. Kamenice i zapaljeni kontejneri su proglašeni za državni udar. NKT i Krizni štab su van svojih nadležnosti osuđivali opoziciju.
Slično kao u Crnoj Gori 2016. Rusija je u 2020. u Beogradu optužena za navodni državni udar. Osmog jula je otkazan susret Vučića sa ruskim ambasadorom Bocan-Harčenkom. Sledećeg dana, odgovarajući na pitanje provladine TV Prva o navodnoj ruskoj umiješanosti, Vučić je upadljivo izbjegao da demantuje antirusku konstrukciju novinarke. Poslanici sa liste SNS-a Šormaz i Dragišić, kao i zamjenik gradonačelnika Beograda Vesić, optužili su Rusiju za opstrukciju pregovora o KiM i za umiješanost u demonstracije. Provladini mediji su na naslovnim stranama isticali da „ruski špijuni podstrekuju haos u Srbiji“. Slično kao i u Crnoj Gori 2016. agenti GRU su navodno komandovali prevratom. U Srbiji 2020. je to bio vojni ataše Zinčenko, u Crnoj Gori, navodno, izvjesni Šišmakov i Popov za koje se još uvijek nije utvrdilo pouzdano da li postoje. Anonimna ruska državljanka koja se pojavila na protestima i dala izjavu za medije je, kao i Branka Milić (neosuđivana srpska penzionerka), proglašena za teroristu. Vučić je 11. jula napao rusku državnu televiziju „RU Today” i druge ruske medije. Antiruska histerija je dostigla takav nivo da je pored ambasadora u Beogradu moralo da reaguje i rusko Ministarstvo inostranih poslova posebnim saopštenjem od 9. jula.
Netrpeljivost koju je pokazao prema sopstvenom narodu i Rusiji Vučić nije pokazao prema Đukanoviću. Naprotiv, on je upravo na konferenciji za štampu od 7. jula koja je bila povod za proteste, kada je prijetio da će „zaključiti Beograd“ na 72 sata, uputio izvinjenje Crnoj Gori zbog PCR testova. Trinaestog jula Vučić je Đukanoviću, koji progoni SPC i koji je kao nadriteolog par dana ranije govorio o navodnoj i samo njemu poznatoj autokefalnosti iz 1485, poslao čestitku.

Ovakvo ponašanje pokazuje da je antiruske konstrukcije o državnom udaru, vjerovatno (i ponovo) osmislio neformalni ministar informisanja Srbije i Crne Gore Beba Popović i njegov poludržavni Institut za javnu politiku. Na takav zaključak ukazuje neprekidno finansiranje IJP iz srpskog i crnogorskog budžeta, isti propagandni obrazac kao i uloga ove osobe u osmišljavanju državnog udara u Crnoj Gori, koja je prema navodima crnogorske opozicije bila ključna.

Otklon režima u Beogradu prema Moskvi se ne vidi samo u ovoj farsičnoj, već viđenoj u Crnoj Gori, konstrukciji državnog udara.
Pozicije Beograda i Moskve povodom pregovora o Kosovu se sve više udaljavaju. Vučić je, uprkos demonstracijama u Beogradu, 10. jula u Parizu započeo pregovore sa Hotijem o pravno-obavezujućem sporazumu na osnovu modela međusobnog priznanja dvije Njemačke. Takav model predviđa članstvo Kosova u UN (de iure priznanje) bez uspostavljanja diplomatskih odnosa Beograda i Prištine.
Istog dana je ruski Savjet bezbjednosti kojim predsjedava Putin izdao saopštenje u kojem se ističe da se pregovori na Balkanu moraju voditi na osnovu Rezolucije SB UN 1244. Ruski ambasador u EU Čizov je to ponovio 13. jula.
Dakle, Rusi se zalažu za cjelovitost Srbije na osnovu Rezolucije 1244 i protive se članstvu Kosova u UN. To je pokazala i posjeta Lavrova iz juna. Beograd je sa druge strane, posle propasti neustavne Vučićeve ideje o podjeli, pristao na ponudu o posrednom priznanju Kosova i članstvu u UN. U tom kontekstu treba tražiti razloge za antirusku histeriju režima u Beogradu.

---