- Piše: Vuk Vuković

„U Las Vegasu ne postoji moral. Bog je mrtav, i sve je dozvoljeno.“ (Razvedi me, zavedi me, 2003)

Las Vegas je kraj grada, to je Pompeja od stiropora i Sfinga od izukrštanih lasera light show-a, jedna arhitektura iz razglednice i mapa kulturno-istorijskih, dakle, civilizacijskih bitnosti, pa opet, centar svih oblika zabave i poroka, od boks mečeva do zvijezda striptiza, u gradu žive stjuardese i hotelsko osoblje, u prolaznoj zajednici sa turistima koji dolaze u taj vještački muzej silikonskih ikona i roze arhiva.

Ono što je Aušvic u politici, Las Vegas je u autentičnosti, preteča današnjeg Skoplja, u kojem je falsifikat podignut na trgu! Ako su Grci bili dovoljni ovoj civilizaciji (tvrdi Fuko), Amerikanci joj dođu kao stvarni višak, ili: ekscentrični dodatak koji se opsceno osvećuje. Proputovati Ameriku, ali noću; napraviti foto-album iz automobila dok krstari pustinjama što okružuju te mega-polise koje je nemoguće raščarati; Los Anđeles: san maloljetnog anđela projektovan na velikom platnu, plus bulevar slavnih koji su znali umrijeti mladi.

Srednjovjekovna utvrđenja podizana su blizu rijeke, Las Vegas je podignut u srcu pustinje! Cijeli grad stavljen je u službu vikend zabavljača, i onima koji, odjednom, odluče da se tu vjenčaju. To je kopija Raja u kojem novac, zaista, čini nemoguće, u neprolaznoj noći koja se beskrajno mnogo puta ponavlja ne gubeći pritom ništa od svoje euforičnosti koja došljaka drži neprestano hiperaktivnim. Nedostatak bilo kakve Istorije potpuno nas oslobađa, tim prije u Evropi se osjećamo kao turisti zalutali u Enciklopediju.

Na karaokama se predstavljate kao Bobi Darin, aparat može da vam izbljune milion dolara, na bilo kojoj ulici Vegasa osjećate apsolutnu stvarnost grada u kojem se muzejski materijalizuje ono najslavnije iz prošlosti, tako da je vrijeme zaustavljeno i budućnost se udaljava. To nije model simulakruma, već realnost kao takva, ili ono što smo od nje učinili nepodnoseći je kao etički plan ozbiljnog i granicu koja dodiruje kraj. Istovremeno, to je jedino mjesto u kojem ste nužno ono što jeste. (Ukoliko je Rim grobnica, Las Vegas je pozornica!)

Za predsjedničku kampanju, ili basnoslovnu investiciju, budući da je taj grad nastao po zamisli jednog mafijaša koji je, ispostavlja se, bio genije menadžerstva i vizionar biznisa.

Utoliko prije, u Las Vegasu imaginarno je poraženo, samim tim je dominacija novog mita plastična i direktna: ispred nesagledivog hotela koji je sav od kazina, uzdiže se kopija Kipa slobode, dok tabla na ulazu – Las Vegas (Nevada) – nalikuje onim koje nas dočekuju ispred autoperionice. Dan je sivilo za nadstvarnu panoramu i igru svjetala na kojim je, u stvari, sve utemeljeno, jer je popodnevni prizor višespratnog jezera uokvirenog golf terenima smrtno dosadan. U doslovnom smislu grad za odrasle, jedinstvena šansa za lansiranje karijere ka zvijezdama, neprekidni šou novca i religija televizije, obestvareni program uživo kojeg vode božanski zabavljači i kozmetičke instruktorke koje unose duh u magiju ruleta.

---