Naučnici su nedavno došli do otkrića koje bi moglo da uzdrma današnje shvatanje zakona fizike. Naime, u hladnim područjima Antarktika u nekoliko navrata su registrovali izuzetno čudne čestice čija je narav zasad neobjašnjiva.

Najnovija analiza tih čudnovatih čestica isključila je sva moguća objašnjenja njihove pojave standardnim modelom, teorijom koja uspješno opisuje tri od četiri fundamentalne interakcije između elementarnih čestica od kojih se sastoji sva poznata materija - elektromagnetizam i jaku i slabu nuklearnu interakciju.

Prema dosadašnjim saznanjima, novootkrivene čestice mogu se objasniti jedino van principa standardnog modela.

Tako astrofizičar Derek Foks smatra da bi se moglo raditi o stau neutronima, odnosno težem obliku tau neutrona. Takav scenario odgovarao bi supersimetriji - teoriji da sve elementarne čestice imaju svoje mnogo masivnije supersimetrične partnere. Ipak, ova terorija o supersimetričnim česticama, u Velikom hadronskom sudarivaču u CERN-u nije dokazana.

Za naučnu disciplinu koja proučava razdoblje neposredno nakon Velikog praska važan je pojam simetrije, ideja da fizički zakoni ostaju uprkos nekom zahvatu (transformaciji) na fizikalnom sistemu.

Takve se transformacije nazivaju simetričnim transformacijama. Ove simetrije označavaju se kraticama - C za promjenu koja zamjenjuje česticu antičesticom; P za simetriju transformacije pariteta; T predstavlja simetriju preokreta vremena. Poznato je samo nekoliko procesa u kojima su uključene standardne čestice koji krše C, P ili T simetriju. Međutim, u svim tim slučajevima kao kompenzacija krše se i ostale dvije simetrije, tako da se, gledajući u cjelini, simetrija CPT nikada ne narušava.

Godine 2018. Nil Turok i njegovi saradnici Latam Bojl i Kiran Fin pokušavali su da otkriju kako bi izgledala CPT simetrija u najranijim trenucima našeg svemira. Njihove računice došle su do toga da je u Velikom prasku postojao strogo ograničen broj i vrsta čestica. Među njima se našla hipotetska čestica desnog neutrona koja je bila kandidat za tamnu materiju.

Kandidata za tamnu materiju ima dosta. Međutim, ovaj desni neutron imao je masu od 500 miliona milijardi elektronvolta, odnosno, što Turok u to vrijeme nije znao, istu masu kao čestice koje je zabilježio balon ANITA.

Ako je ova pretpostavka tačna i ako se u prvim trenucima stvaranja svemira održala CPT simetrija, onda je naš svemir sadržavao jednake količine materije i antimaterije. Ove dvije stvari se međusobno ne podnose i kada bi se srele, odmah bi se uništile, ostavljajući za sobom samo energiju.

Odgovor, izgleda, opet leži u CPT simetriji. Tako Turok pretpostavlja da su se, ako se želi očuvati CPT simetrija, tokom Velikog praska stvorila dva paralelna svemira, s tim da je većina materije završila u našem svemiru, a većina antimaterije u drugom, paralelnom svemiru.

U tom drugom svemiru sve bi trebalo da ide u suprotnom smjeru, a zvijezde ili planete bile bi sačinjene od antimaterije, a ne od materije. Što je još začuđujuće, ovaj bi se svemir s vremenom vraćao unazad prema Velikom prasku, a ne širio od njega kao naš svemir.

S druge strane, teorijski fizičar Luis Ančordoki smatra da se visokoenergetski tau neutron može zamijeniti s muon neutronom niže energije, koji je ”Ajs kjub neutrino” već uočio. To bi značilo da su i ANITA i “Ajs kjub neutrino” možda otkrili dokaze o postojanju paralelnog svemira.

---