U tekstu "Odgovornost Austrije za učešće u hitlerovskoj agresiji protiv Jugoslavije" navedena su i imena Austrijanaca, koji su učestvovali u strijeljanju u Kragujevcu oktobra 1941. godine, a konstatovano je i da su polovinu ukupnog broja ratnih zločinaca, koje je poslije rata registrovala jugoslovenska Državna komisija za utvrđivanje ratnih zločina, činili Austrijanci.
Završni pasus teksta pokazuje i ključni cilj anonimnog tekstopisca. Radilo se o otvorenoj namjeri da se isticanjem austrijske odgovornosti za zločine okupacionih vlasti na prostorima Jugoslavije ojača jugoslovenska pozicija na početku diplomatske borbe za Korušku. Intencija je bila diskreditovanje sjevernog susjeda i naglašavanje njegove krivice, što bi impliciralo i potrebu njegovog kažnjavanja. Iako u tekstu nije eksplicitno navedeno, jasno je da je Jugoslavija očekivala da kazna bude plaćena, prije svega, ustupanjem dijela Koruške Jugoslaviji:
"Šta dokazuju činjenice koje smo naveli? One dokazuju, prije svega, da je Austrija teški krivac u odnosu na Jugoslaviju (...) U odnosu prema Jugoslaviji Austrija se nalazi na optuženičkoj klupi i ona mora da snosi punu odgovornost za sva zla i nesreće, koje je ratujući na strani Njemačke, nanijela našim narodima".
Austrijska rola u Drugom svјetskom ratu nije analizirana samo u jugoslovenskim medijima, već je kao argument korišćena i na diplomatskom podijumu, na kojem se odlučivalo o poslijeratnoj budućnosti Austrije. Tako je austrijska odgovornost za dešavanja na prostorima Jugoslavije tokom Drugog svjetskog rata apostrofirana i u dokumentu koji je jugoslovenska vlada predstavila na Londonskoj konferenciji 1947. godine. U tom dokumentu je jugoslovenska vlada podvukla kolektivnu odgovornost austrijskog naroda i osporila postojanje pokreta otpora u Austriji tokom Drugog svjetskog rata.
Austrijska odgovornost za okupaciju Jugoslavije podvučena je i u Memorandumu jugoslovenske vlade o reparacionim zahtjevima prema Austriji. U pomenutom dijelu memoranduma je prije svega fokusirana okupaciona politika u sjevernim dijelovima Slovenije. U memorandumu je akcenat stavljen na dominantnu ulogu Austrijanaca u tamošnjem okupacionom aparatu, kojem su u dokumentu jugoslovenske vlade pripisane deportacije slovenačkog stanovništva i ubistvo oko 30.000 stanovnika pomenute oblasti tokom trajanja Drugog svjetskog rata.
Pošto je cilj navedenog Memoranduma bio argumentovanje jugoslovenskih reparacionih zahtjeva prema Austriji, dio dokumenta se bavio i ekonomskim posljedicama četvorogodišnje okupacije sjevernih dijelova Slovenije. Autor memoranduma je ukazao da su okupacione vlasti bile odgovorne za uništenje, odnosno oštećenje 44.880 privatnih i javnih zgrada, te da je na pomenutom prostoru potpuno ili djelimično uništeno 155 mostova. Austrijska preduzeća su u memorandumu optužena za integrisanje jugoslovenske privrede u "Hitlerov privredni sistem".
U proljeće 1947. godine austrijskim učešćem u okupaciji Jugoslavije bavili su se i ključni jugoslovenski političari. U govoru o jugoslovenskoj spoljnoj politici u jugoslovenskom parlamentu 31. marta 1947. godine Josip Broz Tito je podvukao veliki broj Austrijanaca u divizijama Vermahta, koje su tokom Drugog svjetskog rata bile stacionirane na prostoru Jugoslavije, i negirao postojanje pokreta otpora u Austriji:
"Od mnogobrojnih njemačkih divizija koje su palile, vješale i ubijale naše građane 14 njih imale su od 60 do 100 posto Austrijanaca. Mi smo njihova zvjerstva vrlo dobro upoznali u toku rata, a komandanti tih austrijskih divizija, zbog svojih zločina prema jugoslovenskim narodima završili su ili završavaju karijeru pred našim narodnim sudovima. Neki današnji austrijski vlastodršci (...) hoće da prikažu svijetu kao da Austrija nije ratovala protiv nas i drugih saveznika, kao da njeni vojnici nisu pljačkali, ubijali i uništavali sve do čega su stigli (...) Oni čak hoće da izmisle nekakav tobožnji otpor Hitleru za vrijeme rata, a dobro je poznato da to nije istina".
PRIREDIO:
MILADIN VELjKOVIĆ
(NASTAVIĆE SE)
