Svečanost je trajala cijeli dan, a uveče je priređen banket za 300 zvanica u dvorištu karlovačke Srpske čitaonice, u kojem je razapet veliki šator i postavljena ogromna sofra. U dvorani Čitaonice, na zidovima, postavljeni su vijenci, među kojima je bilo mnogo onih od prirodnog cvijeća i lovorovog lišća, koji su u velikom broju stigli za ovu priliku iz različitih krajeva. "Vijenaca je tih u slavu Brankovu poslatih, toliko tu bilo, da duvara nisi mogao okom sagledati. Na banketu je vladala neobično svečana i uzvišena raspoloženost. (…) U tom oduševljenju mislimo, niko neće zamjeriti, što se svečanost prenosa Brankovih kostiju završi kolom oko svirca i pjesmom i popkevkom Brankovom, te se ispuniše riječi pjesnikove: ‘‘Danas sutra čas će udariti, /Jarko sunce meni zakloniti, /Iz ruku mi jasne gusle trgnut‘ /Moje telo pod zemljicu vrgnut‘". […]
Pozdrava ovoj svečanosti stiglo je oko 200 sa različitih strana. "Prenos Brankovih kostiju pretvorio se u veliku narodnu svečanost. Tom događaju, koji je imao izuzetno veliki značaj, prisustvovali su mnogi veliki i umni ljudi tog vremena. Crnogorski knez Nikola Petrović i dr Ljuba Nenadović poklonili su srebrne vijence, izrađene u Rusiji i u Beču, koji se i danas čuvaju u Zavičajnoj zbirci u Sremskim Karlovcima, a Jovan Simeonović Čokić, čuveni karlovački advokat, spjevao je pjesmu u čast ovom događaju: ‘‘Uspomeni prenosa zemnih ostataka Brankovih na Stražilovo".
Sjutradan po prenosu održan je sastanak (zbor) na kojem se raspravljalo o podizanju spomenika velikom srpskom pjesniku. Prisustvovalo je 39 osoba, a predsjedavao je Aleksandar Hadžić, matičin sekretar. Karlovački odbor za prenos Brankovih kostiju bio je zastupljen sa 18 članova, Bečki odbor sa pet, omladinsko društvo "Šumadija" iz Praga, Crna Gora i Boka Kotorska sa po jednim, Beogradski pjesnički odbor sa tri (Dragutinom Ilijćem, V. Ilijćem i P. Petrovićem), Srpsko učeno društvo sa pet članova, među kojima su bili Jovan Kujundžić i Svetozar Ivačković, i Matica srpska sa pet članova. Zapravo, sastanak je sazvan da se odluči na koji način da se utroši novac preostao od prenosa. Razvila se vrlo živa diskusija tokom koje je bilo više predloga, ali su definisana dva glavna pravca – jedan je vodio izgradnji spomenika na karlovačkom trgu, a zastupali su ga uglavnom članovi Karlovačkog odbora, dok je drugi vodio formiranju zaklada (fondova) iz kojih bi se dodjeljivao novac za poeziju ili školovanje. Debata je trajala i prije i poslije podne, i bila je vrlo zanimljiva, jer je po spoljašnjosti naličila kakvom parlamentu, a po sadržaju debate kakvoj akademiji.
Na kraju je odlučeno da spomenik bude podignut na samom grobu, skroman, ali ipak impozantan, a "pravi spomenik" da jednog dana bude podignut na karlovačkom trgu. Svi su bili složni u tome da se sa različitih srpskih planina donese po jedna stijena, a od njih bi se formirala piramida, na čijem vrhu bi bio onaj spomenik sa groblja u Beču, koji je sinu postavio otac Todor.
Samo dvije nedjelje kasnije "Zastava" je prenijela vijest "Novog beogradskog dnevnika" da je nekoliko članova Beogradskog odbora za prenos Brankovih kostiju otišlo na Avalu da, prema odluci Karlovačkog odbora "odbiju od stijene Avale jedan kamen koji će se pored ostalih kamenja iz sviju krajeva srpskih učvrstiti na grobu Brankovom". Trebalo je da kamen bude dimenzija 1h1 metar i da se na njemu ukleše naziv planine "Avala".[…] Dvije godine nakon prenosa na Stražilovu je podignut spomenik koji je konstruisao arhitekta Svetozar Ivačković, napravljen od kamenih kocki sa Fruške gore, Dinare, Kleka, Lovćena, Plješevice, Vršačkog brega, Velebita i Avale.
PRIREDIO: MILADIN VELjKOVIĆ
(KRAJ)
