Arapima je obećano masovno naseljavanje izgradnjom 40.000 stanova na otetoj imovini Mitropolije crnogorsko-primorske, saopštio je u autorskom tekstu pravnik i advokat Božidar Čamrak. Navodi da je grabež privatne crkvene zemlje postao poslednjih godina glavno zanimanje autoritarnih režima. U 2017. godini Turska je oduzela posjede i manastire Carigradskoj patrijaršiji i Jermenskoj crkvi pod ideloškim izgovorom predaje na upravu tzv. Turskoj pravoslavnoj crkvi koja predstavlja dugogodišnji trolski projekat turske države. Aktuelni grabež crkvene imovine u Turskoj 2017. godine prethodi grabežu crkvene imovine u Crnoj Gori.

– Dakle, jasno je da je Turskoj stalo do hrišćanstva i pravoslavlja taman koliko i zvaničnoj Podgorici u Crnoj Gori. Ono što naročito brine je da je u ozbiljnim međunarodnim krugovima Crna Gora uveliko poznata kao destinacija grabeža zemlje, a najeklatantniji primjer je bio slučaj Buljarice od prije nekoliko godina. Ista vlada je tada pod izgovorom opštih zakona, prakse sudova i organa pokušala da otme privatnu imovinu Crkve i privatnih vlasnika na ovom području, od kojih su mnogi stranci. Razlog povlačenja Vlade tj. Savjeta za privatizaciju kojim rukovodi premijer je bio taj što u tom trenutku država nije imala odgovarajući stepen vlasništva na ključnom dijelu teritorije građevinsko-urbanističkog projekta Buljarice, koji je podrazumijevao između ostalog izgradnju preko 40.000 stambenih jedinica. To bi sada moglo da se promjeni u slučaju da se po osnovu Zakona o slobodi vjeroispovijesti država na mjesto privatne imovine Crkve po automatizmu upiše kao vlasnik – ističe Čamrak.

S obzirom na to, kako dodaje, da su investitori iz Katara registrovani na Kajmanskim ostrvima ovako ambiciozno nastupili, logično je očekivati da bi kupci ovih stambenih jedinica dolazili dominantno sa Bliskog istoka, te da bi ovo značilo i stalni demografski priliv od najmanje 120.000 ljudi, uglavnom sa ovog globalnog područja, danas bremenitog fundamentalizmom – sukobima, nasilnim aktivnostima, ali i novcem koji potiče od raznih koruptivnih djelatnosti, pa često i terorizma.

– Dokaz tome je i nezvanično insistiranje više članova porodice Đukanović od prije nekoliko godina da Crkva „proda” dio koji je za njih važan u Buljarici, na šta su dobili odgovor bar od jednog crkvenog velikodostojnika da on ne može prodavati nešto što nije njegovo i što je narod zavještao Crkvi, pa makar to bila i gola zemlja. Vrlo je moguće da Vlada i dalje trpi pritisak ovih investitora radi realizacije iza leđa javnosti obećanog projekta i da je danas na sceni plan „B” po potpuno istom pitanju i drugim sličnim svojinskim pitanjima u Crnoj Gori. Vrlo moguće da ovakav projekat ne bi bio usamljen na Primorju i širom zemlje – navodi Čamrak.

Podsjeća da je nakon više izvještaja i dokumenata OEBS a, Savjeta Evrope, Venecijanske komisije, 2017. i 2018. godine, Turska 2019. vratila na upravu Vaseljenskoj patrijaršiji i Jermenskoj crkvi sakralne objekte koje je privremeno pod rukovodstvom države i malicioznog tumačenja principa „vladavine prava” zauzela i predala tzv. Turskoj pravoslavnoj crkvi. Međutim, ogromni urbanizovani crkveni posjedi su ostali zauvjek prigrabljeni i opljačkani.

– Pritisci EU i OEBS-a samo su djelimično urodili plodom, problemi isti kao i sa usvojenim zakonom u Crnoj Gori: imovina, status sveštenstva, poštovanje autonomije. Režimu u Podgorici je stalo do tzv. Crnogorske pravoslavne crkve, taman koliko i Turskoj do tzv. Turske pravoslavne crkve, a vjerovatno i nešto manje. Ovi projekti trolovanja Crkve se razlikuju samo u tome što je Turski projekat nešto stariji od Crnogorskog, pošto se međusobno ugledaju kao mlađi na starijeg brata – istakao je Čamrak.

M.S.

---