Najnoviji predlog rezolucije koja se našla pred američkim Kongresom navodi da je ubijeni iranski general planirao terorističke napade širom svijeta, između ostalog i u Bosni i Hercegovini. Kasemu Sulejmaniju, međutim, Bosna i Hercegovina nije bila nepoznata. Štaviše, devedesetih, u najgore vrijeme u Bosni i najbolje vrijeme za odnose Sarajeva i Teherana, general Sulejmani je bio angažovan u centralnoj Bosni, baš u dijelu koji je bio u nadležnosti sadašnjeg bošnjačkog člana Predsjedništva BiH Šefika Džaferovića.

General Kasem Sulejmani, komandant elitne jedinice Iranske revolucionarne garde, ubijen je 3. januara u Bagdadu, u američkom napadu dronom. Kako je Donald Tramp objasnio – odobrio je taj napad, jer je organizacija koju je predvodio Sulejmani i koja je više od 20 godina rukovodila tajnim operacijama u inostranstvu, sada planirala „direktne i zlokobne napade na Amerikance”. Samo dan pošto su hiljade Iranaca prisustvovale Sulejmanijevoj sahrani, pred američki Kongres stigao je predlog rezolucije sa dodatnim pojašnjenjima – Sulejmani je planirao napade i u Njemačkoj, Turskoj, Bugarskoj, ali i u Bosni i Hercegovini.

-Taj izvještaj treba posmatrati iz dva ugla. Prvo, Amerikanci sada moraju da opravdaju čin pogubljenja Sulejmanija, a s druge strane američki Kongres da bi usvojio neku odluku, traži dokaze. Znači, oni ne smiju neistine da plasiraju pred tim komisijama u Kongresu i sigurno da su ponudili dokaze za žestoke optužbe koje su im date i ne smijemo ih odbaciti kao spin, smatra dekan Fakulteta bezbjednosnih nauka u Banjaluci Predrag Ćeranić.

-To se sad pojavljuje u američkom Kongresu, a zapravo dolazak mudžahedina i šiitske i sunitske provenijencije u BiH su organizovale SAD, to je opštepoznata stvar i izvedeno je preko Teherana, tu je bila neka vrsta sabirnog centra, pa onda preko Zagreba i onda srednja Bosna tu oko Zenice gdje je Džaferović službovao, kaže profesor političkih nauka Nenad Kecmanović.

I tako dolazimo do druge vijesti koja je uznemirila region. Naime, pojedini mediji, pozivajući se na dobro obaviještene izvore u Sarajevu, prenose da se Sulejmani tokom rata susreo sa sadašnjim članom Predsjedništva BiH Šefikom Džaferovićem. U to vrijeme ratni komandant centra javne bezbjednosti Zenica Džaferović, danas demantuje pisanje štampe. Navodi da mu se to smješta iz Beograda, jer „jedini govori o zločinima koje su tokom rata u BiH počinili Srbi”.

Upućeni kažu – Sulejmani jeste dolazio u BiH tokom rata, kao što Džaferović jeste bio zadužen za javnu bezbjednost na području Zenice u to vrijeme.

-Te 1992. godine radio sam u obavještajnoj službi i jako se dobro sjećam da je u junu ili julu jedna visoka iranska delegacija došla na Igman i putem telefona kontaktirali su kabinet Alije Izetbegovića, mi smo uspjeli da presretnemo te telefonske razgovore koji su se u prvoj fazi odvijali na englenskom jeziku, a kasnije su koristili farsi i sjećam se da je bila dogovorena saradnja u strateškom i vojnom smislu. Nisu mogli doći u Sarajevo, ali su došli u Zenicu. Ako je Džaferović bio zadužen za tu regiju, onda je logično da je i on bio na tom sastanku sa visokom iranskom delegacijom, kaže Ćeranić.

Tih ratnih godina, bošnjački lideri intenziviraju svoje veze sa Iranom. Iako je Sarajevu najbliži partner Turska, tokom devedesetih u ratu u Bosni viđeno je takvo jedinstvo muslimanskog svijeta kakvo se ne pamti još od slučaja Palestine. Pripadnici Iranske revolucionarne garde bili su instruktori Armije BiH. Zanimljivo da iako su Teheran i Vašington u sukobu još od Islamske revolucije 1979. godine, u ratu u BiH pomagali su istu stranu. Oni su tako kršili rezoluciju Ujedinjenih nacija koja je zabranjivala doturanje oružja samo jednoj strani, pojašnjava Kecmanović koji kaže da – kako su Teheran i Vašington imali tradicionalno loše odnose, onda je ta linija preko Teherana bila odlična američka kamuflaža. O svemu tome, kao i o eventualnom dolasku Sulejmanija u BiH tokom rata – danas u Sarajevu ne žele da govore. Kako kažu – to, kao i navodi o njegovom susretu sa Džaferovićem, samo su spekulacije o kojima ne postoje pouzdani podaci.

S druge strane, profesor Kecmanović kaže da postoje fotografije na kojima je sam Alija Izetbegović dočekivao mudžahedine i da – kako su to bile delegacije na najvišem novou – sasvim sigurno tu je morao biti i Sulejmani.

Iako su neki od boraca iz odreda El mudžahid dobili bosanske pasoše, samim tim i priliku da šire svoj uticaj, kraj rata u BiH istovremeno je i početak kraja iranskog uticaja.

(RTS)

---

Sulejmani: Naravno da sam bio! 
„Naravno da sam bio!” Tako je na pitanje novinara hrvatskog „Večernjeg lista” o BiH odgovorio Sulejmani. Kako piše „Večernji”, „gdje god muslimani trebali pomoć, ja sam tu. Nisam bio dugo. Nadam se da je sad u redu i da tamo više neće biti rata”, izjavio je prije nekoliko godina Sulejmani.

Sulejmani je već 1992. imao 20 svojih specijalaca u Armiji BiH, a kasnije je dodatno angažovao još pripadnika Iranske nacionalne grade, koji su bili stacionirani u Kaknju, Visokom, Zenici, Fojnici i na Igmanu. Praktično to je bila zona odgovornosti Džaferovića, ali od 1992.-1994. i višerangirani funkcioneri SDA bili su zaduženi za vezu sa Irancima.

-Tu treba pomenuti Omera Behmena, van Bosne manje poznato ime i on spada u taj najuži krug u vrhu SDA koji ima određene zasluge kao mladomusliman u tom periodu i on je bio amabasador BiH u Teheranu, tako da veze ozbiljnije od Džaferovića postoje, samo što je posebno nezgodno, jer je Džaferović sada u funkciji člana Predsjedništva BiH, on je čovjek koji je imao te kontakte i koji se dugo spominjao kao neko ko je imao uvid, a nije spriječio surove likvidacije zarobljenika, kaže Kecmanović.



”