U okviru tribine „Svobodijada” Udruženja književnika Crne Gore preksinoć je u prostorijama Društva crnogorsko–ruskog prijateljstva „Sveti Đorđije” promovisana knjiga ,,Vodeni krug” Igora Remsa. Profesor Milorad Durutović je ovom prilikom istakao da je najnovija pjesnička zbirka Remsa oblikovana kao lirski putopis koji, sudeći po završnom ciklusu pod nazivom „Slovo”, ima i elemente hodočašća.
- Remsova putopisna geografija markira kretanje po evropskom, posebno balkanskim, mediteranskom i baltičkom prostoru. Lirizacija putopisnog sadržaja obogaćena je suptilnom simbolikom, mnoštvom istorijskih, mitskih i arhetipskih implikacija, te se zbirka „Vodeni krug” može čitati i kao svojevrsno kretanje kroz vrijeme. Pjesnik traga za mitskim značenjima i arhetipskim slikama drevnih evropskih i mediteranskih kultura. Otuda ne čudi što u naslovu zbirke stoje motivi vode i kruga, kaže Durutović.
Profesor Radoje Femić, pak, naglašava da naslovna sintagma Remsove zbirke pjesama može biti tumačena u kontekstu prisutnosti mediteranskog duha u knjizi.
- Naime, primarna asocijacija pretpostavlja sliku koncentričnog kruga u vodi, koji se širi, i čije vibracije iskazuju emotivnu, misaonu i duhovnu slojevitost čovjeka. Ključno pitanje povodom naznačenog doživljajnog horizonta odnosi se na prirodu inicijatora za nastanak kruga, koji simbolički može biti uprizoren motivom kamenčića koji se baca u vodu. Odgovor na pitanje – šta je kamenčić u poeziji Igora Remsa iziskuje susret sa daljinom i zavičajem, svijetom i korijenima, ljubavlju i smrću, slovom i smislom. Uslovno uzete koordinate Remsovog pjesničkog svijeta, realizovane na tradicijama moderne evropske poezije, čine Remsov pjesnički krug beskrajno otvorenim i naročito umjetnički valentnim, kazao je Femić.
Književnik Milutin Mićović je rekao da je Remsova poezija vezana za majčinski ženski princip, za zemlju, svjetlost, vodu, more, prirodu, za one prvobitne elemente.
- Prije 25 godina jedan rukopis Igora Remsa došao je u „Oktoih”, gdje sam bio urednik. Kad sam vidio taj rukopis, uvidio sam da u mnoštvu pjesma ima onih dragocjenih i lijepih. Tu je bilo mnogo prelijepih stihova oko kojih se može organizovati pjesma. Ti stihovi su kao ubod ili dodir ljepote, to isijavanje bitnog elementa iz prirode, iz onog što nas okružuje. Tada sam vidio njegov talenat i sposobnost da misli u slikama, metaforički.. Nema zvučnih, ekspresivnih riječi. I kroz taj karakter vidi se ženski, majčinski princip. Od tada do danas, od mog susreta sa tim stihovima, Igor Rems je napravio zavidnu pjesničku karijeru. Poezija je ono što ima moć da samo po sebi postoji i što se ne da tumačiti. Ona pripada prvobitnom elementu, kao svetlost, koja se ne otkriva, ne odvaja od izvora. Samo ono što nas veže sa prvobitnim izvorom to je poezija, i poezija se smatrala kao život, sloboda, ostvarenje. Vi kad slušate ove Remsove pjesme, budi se unutrašnja koncentracija i prisustvo, oživljavnje i ja držim da to drži poeziju. I ona živi izvan svakog programa, uputsva, teorije, ali ima moć da privlači život, da budi sluh. Kroz poeziju čovjek osjeća da se susreće sa tajnom, sa nečim prvobitnim, to poeziju drži i spasava je od svih mogućih zloupotreba – zaključio je Mićović.
Igor Rems je kazivao poeziju i na taj način uveličao ovo veče.
L.N.


Stopama Crnjanskog i Nastasijevića

Urednica tribine „Svobodijada” Milica Bakrač je Remsove pjesme uporedila sa poezijom pjesničkih prethodnika.
- Ispostavilo se da je to i nemoguće, i nepotrebno. Motiv „kruga” imali su naši velikani Miloš Crnjanski: „Beskrajni plavi krug i u njemu zvezda” i Momčilo Nastasijević čak „sedam lirskih krugova”, savršeno ocrtanih maternjom melodijom o kojoj se i danas govori i piše. Tamo gdje su se zaustavili Crnjanski i Nastasijević, nastavio je Igor Rems, ako ne dosadašnjim svojim knjigama, onda sigurno knjigom „Vodeni krug”, čije su struje povukle sve čemu pripadamo počev od srpskog jezika i ćirilice, koje jesu naš beskrajni plavi krug. I sve te silne poetske struje sa kulama, jedrima, Nikolajevom crkvom, azbukom, slovom, molitvama, sačuvane su u plavoj liniji Remsovog kruga koji ne treba ni mjeriti ni upoređivati, niti prekidati. Treba poželjeti da se taj krug obnavlja i da traje, zaključila je Bakrač.