Arheolog i menadžer u kulturi
Dušan Medin, imenovan je prije par mjeseci za direktora Opštinske javne ustanove Muzeji Kotor. Na toj funkciji ostaće naredne četiri godine. Medin za „Dan” govori o novom radnom mjestu, poteškoćama sa kojima se ustanova susreće, ali i planovima i aktivnostima za naredni period.
⢠Prije dva mjeseca stupili ste na funkciju direktora OJU Muzeji Kotor. Kako je do toga došlo, sa obzirom na to da ste veoma mladi, da nijeste iz Kotora, niti ste član ijedne političke partije?– Negdje krajem septembra prošle godine na portalu Zavoda za zapošljavanje naišao sam na podatak da je otvoren konkurs za direktora, što moju pažnju možda ne bi okupiralo da nijesam primijetio da ispunjavam sve uslove. Iako do tada nijesam razmišljao o rukovođenju ustanovom kulture, niti sam tome ikada težio, priznajem da me je saznanje da ispunjavam kriterijume ohrabrilo da se prijavim, smatrajući da nemam šta da izgubim, a da bi, ukoliko „prođem”, to bio značajan profesionalni i lični uspjeh i veliko iskustvo koje se rijetko pruža. Ne treba da spominjem koliko su grad Kotor i cijela Boka inspirativni ljudima koji se profesionalno bave kulturnom baštinom i kulturom. Pošto je Savjet ustanove, nakon razmatranja prijava, obavio intervjue sa sva tri kandidata, gdje je prije svega bilo riječi o četvorogodišnjem planu razvoja ustanove, donio je odluku kakvu je donio, dodatno je argumentujući mojim dosadašnjim iskustvom u muzejskoj djelatnosti, formalnim visokim obrazovanjem u domenu kulturne baštine, kao i mojim objavljivanjem naučno-stručnih radova o nasljeđu, što je svakako oblast tijesno povezana sa muzejima. Znamo da se mladima danas ovakva prilika rijetko ukazuje ukoliko nijesu aktivni u dnevnoj politici, pa bi stoga ovo možda mogao da bude i primjer pozitivne prakse – da se rad i trud mogu i na ovaj način isplatiti.
⢠Koji su Vaši prvi utisci o novom radnom mjestu? Koji su se problemi i izazovi na samom početku javili?– Prvi utisci su vrlo pozitivni, prije svega u radu sa zaposlenima koji su me lijepo prihvatili i koji neskriveno pokazuju radni elan i profesionalizam u obavljanju radnih zadataka. Kotorski Muzeji su fantastična ustanova koja, u okviru Muzeja grada Perasta, Galerije solidarnosti, Lapidarijuma i Crkve Sv. Pavla, čuva pokretno blago neprocjenjive vrijednosti za ovaj grad, bokešku regiju, Crnu Goru, ali i uopšte sveukupnu svjetsku i civilizacijsku kulturu i kulturnu zaostavštinu, čiji je zaštićeni prirodni i kulturni predio Kotora, uostalom, i sastavni dio. Nije baš mala obaveza starati se o tome, posebno ako – sa čim sam se već prvih dana na poslu i susreo – prostor i uslovi u kojem se materijal čuva često nijesu adekvatni. Na primjer, više vjekova stara zgrada Muzeja grada Perasta (Palata Bujović), naš možda najreprezentativniji i najčuveniji „biser”, nije u najboljem stanju i jake novembarske kiše unijele su veće količine vode, što smo donekle uspjeli da saniramo uz podršku Opštine i Direkcije za uređenje i izgradnju Kotora. Saznanje da se to iz godine u godinu ponavlja dodatno me je zaboljelo i to je jedan od problema na čijem saniranju želim da radim, kao i na zamjeni neprikladne eloksirane bravarije, koja je prije nekoliko mjeseci postavljena na ovom objektu.
⢠Kotorski muzej je imao bogatu i zapaženu programsku djelatnost tokom novembra i decembra...– Podsjećam da je kotorska i peraška publika u našoj ustanovi imala priliku da čuje i vidi nešto više o liku i djelu velikana domaće, ali i svjetske kulture: čuvenom venecijanskom kartografu Vinćencu Marija Koroneliju, Milošu Crnjanskom, Mirašu Martinoviću, a takođe i da uživa u zaboravljenoj muzici iz starih peraških notnih zapisa koje je čuvala porodica Visković, kao i u izvedbama naših istaknutih savremenih muzičkih umjetnika poput
Marijane Šovran i
Dejana Krivokapića, te profesora bokeških muzičkih škola. Ponajveću pažnju ipak je pobudio prvi festival knjige u Crnoj Gori – FESKK Kotor 2018. „Pazi što čitaš!”, koji smo održali krajem decembra u Galeriji solidarnosti u saradnji sa JU Kulturni centar „Nikola Đurković” Kotor, uz finansijsku podršku kotorske Opštine, a po licenci izdavačke kuće „HeraEdu” iz Beograda, koja ovaj koncept festivala godinama već uspješno realizuje.
⢠Koji su planovi za ovu godinu?– Mogu da kažem da ćemo aktivno raditi na stvaranju što boljih fizičkih i drugih uslova za zaštitu i očuvanje muzejskog materijala koji ustanova posjeduje (umjetnički, arheološki, etnografski, istorijski...), jer nam je to primarna djelatnost. Naravno, uz obradu i prezentaciju javnosti ovog materijala, kao i popularizaciju istog. U planu je da se ove godine dodatno fokusiramo na bokeške i kotorske teme iz kulturne istoriografije i povijesti, dakle na lokalnu tematiku, jer je to i naša obaveza kao ustanove čiji je osnivač Opština Kotor. Nakon određene pauze, pokrenućemo izdavačku djelatnost referentnih autora i tema, jer nam ovo podneblje praktično na svakom koraku „nudi” obilje stvaralačke inspiracije. Što se izložbene djelatnosti tiče, imaćemo program posvećen obilježavanju 40 godina od zemljotresa i stradanja kulturne baštine, kao i niz umjetničkih i dokumentarnih izložbi domaćih i inostranih stvaralaca od renomea, u čijem djelu uživamo, ali i koje nas podstiče na razmišljanje i akciju.
A.Ć.
Naučni angažman
⢠Angažovani ste i na drugim poljima...– Tako je... Pored naučno-stručnih radova koje objavljujem, riječ je o mom angažmanu u domenu izdavačke djelatnosti u domenu kulture i kulturne baštine. U izdanju Sekretarijata za društvene djelatnosti Opštine Budva, sa koleginicama
Dobrilom Vlahović i
Vesnom Gigović završavam stručnu monografiju o memorijalnoj kulturnoj baštini na teritoriji ove opštine, čije je objavljivanje podržalo Ministarstvo kulture Crne Gore. Za manastir Gradište u Buljarici obavljam poslove glavnog i odgovornog urednika za dvije obimnije naučno-stručne publikacije: monografiju o ovom manastiru i zbornik radova sa naučnog simpozijuma koji je održan prije nekoliko godina. U saradnji sa Udruženjem Paštrovića i prijatelja Paštrovića u Beogradu „Drobni pijesak” i Društvom za kulturni razvoj „Bauo” iz Petrovca, jedan sam od priređivača monografije prof. dr
Biljane Šljivić Šimšić o paštrovskim ispravama XVI– XVIII vijeka, a u ovom Društvu, koje vodi moja sestra
Mila, asistiram i pomažem na nizu projekata o nematerijalnoj kulturnoj baštini Paštrovića, kraja odakle sam i čijom se zaostavštinom inače bavim. Takođe, na prvoj godini sam doktorskih studija arheologije na Fakultetu humanističkih studija u Kopru (Slovenija), što me, i pored ljubavi prema struci i obrazovanju, poprilično dodatno angažuje, jer se, paralelno sa poslovima i studijama, trudim da aktivno učestvujem i na naučnim skupovima i konferencijama u zemlji i inostranstvu, kao i da se usavršavam u struci.
)){kind=small}
