Danas tuguje porodica i poznanici automobilskog šampiona, najmlađeg aktivnog učesnika u istoriji takmičarskog automobilizma na našim prostorima. Tuguje porodica, prijatelji, automobilski rivali i zaljubljenici u auto brzine i sjećaju se neustrašivosti Filipa Nikolića. Napustio je ovozemaljsko bitisanje nakon četvoromjesečne borbe sa opakom bolešću i pošao gdje nema bola, ali nema i ni izazova. Otišao je šampion koji je prvi takmičarski krug odvezao sa petnaest godina, a potom vozio, pobjeđivao, slavio.
Neustašivo i do perfekcije precizno vozio je Filip do šampionskih titula, a ostaće zapisano da se 2001. godine pojavio dječak sa 15 godina i značajno „uznemirio“ poredak u vrhu automobilske liste Srbije i Crne Gore. Povreda ruke ga je odvojila od vožnje na brdu 2002. godine, da bi 2003. godine osvojio sve gdje se takmičio: brdski šampionat Crne Gore, brdski šampionat Srbije, brdski šampionat Srbije i Crne Gore, osvajio je Kup Jadrana sa svojim Jugom.
Nakon četvorogodišnje pauze vratio se Filip trijumfalno: u Pežou 106 osvojio je šampionat Crne Gore na krugu, a sledeće godine šampionat i u krugu i na brdu u klasi Prodakšn. Pala je i evropska kruna 2009! Filip je bio šampion CEZ-a, a 2009, ujedno i poslednje Filipove takmičarske, sa automobilom „Ala Romeo“, bio je šampion Crne Gore na krugu, osvajač „zlatne kacige“ i šampion Italije. Malo li je?
Živio je Filip za automobilsku brzinu, za porodicu, za prijatelje, ali i pored svega nije imao sreće da umakne opakoj bolesti, pa je nekako tiho, otišao iz automobilske porodice i od svojih najmilijih. Tuguju svi koji su ga poznavali. Odlazi šampion i ostavlja neizvožene krugove sreće sa svojom suprugom, sinom i ćerkom.
Veselin Drljević
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
