Drugi put zaredom Liverpul će igrati finale ali, moglo bi se reći, poslije revanša sa Barselonom u polufinalu, ovaj tim je već pobjednik Lige šampiona. Bez Mohameda Salaha, i Roberta Firmina, najboljih igrača i strijelaca, Redsi su uspjeli da prestignu minus iz prvog meča i slave u hramu fudbalske igre sa 4:0 jednu od najvećih pobjeda u modernoj fudbalskoj eri. Naravno, poslije one 2005. godine u Istanbulu – ali i tada je akter i pobjednik bio Liverpul. Taj tim nikada ne umire...
Divok Origi i Rodrigo Vijnaldum po dva puta su se upisali u strijelce – Vijnaldum je uz to ušao kao rezervni igrač umjesto Robertsona, u drugom poluvremenu. U odnosu na prvi meč jasno je bilo da je prisustvo Aleksander Arnolda dodatno donijelo probojnost Liverpulu a probleme Barseloni – jednostavno Kutinjo i Alba nisu mu mogli ništa.
Ogromna borbenost, kreativnost i srce bili su na strani domaćina – totalna indolentnost i prepotentnost Barselona odslikana je kod poslednjeg pogotka. Kraj je morao biti takav kakav jeste, ponovljen iz prošle sezone – Valverde se uostalom, pribojavao „Rimskog scenarija” kada je Roma nadoknadila (1:4) i eliminisala prvaka Španije u četvrtfinalu pobjedom (3:0) na svom terenu.
Liverpul je zasluženo u finalu – protivnik će mu biti bolji iz meča Ajaks – Totenhem.
Finale je 01. juna u Madridu, na stadionu Vanda Metropolitano.
Liverpul – Barselona 4:0 (1:0)
Stadion: Enfild Roud, Gledalaca: 54,074 Sudija: Sunejt Čakir (Turska), Strijelci: Origi (7,79), Vijnaldum (54,56) Žuti kartoni: Fabinjo, Matip (Liverpul) – Busdkets, Rakitić, Semedo (Barselona)
Liverpul: Alison, Aleksander Arnold, Matip, Van Dijk, Robertson (od 46. minuta Vijnaldum), Fabinjo, Milner, Henderson, Šaćiri (od 90. minuta Staridž), Origi (od 85. minuta Gomez), Mane.
Barselona: Ter Štegen, Roberto, Pike, Langle, Alba, Buskets, Rakitić (od 81. minuta Malkom), Vidal (od 75. minuta Artur), Kutinjo (od 60. minuta Semedo), Mesi, Suarez.
)){kind=small}
