- Autor: Čiponda Čimbelu

Smrt Džordža Flojda bila je povod da mi se više prijatelja i poznanika javi zbog rasistički motivisanog nasilja. Neki su mi opisivali kako su se osjećali, drugi su pisali da su tu za mene. Ali jedna poruka se posebno istakla: „Da li si srećan što trenutno ne živiš u SAD“, pitao me je jedan njemački prijatelj preko Vocapa. „Poslednja dešavanja su, nažalost, veoma tužna“, napisao je takođe.

Bio mi je potreban skoro čitav dan prije nego što sam mu odgovorio. Za mene nije olakšanje to što živim u Njemačkoj, napisao sam. Potresen sam i frustriran. Godinama su muškarci i žene crne boje kože ubijani, čak i od strane policajaca, samo zato što su crni. Slučaj Džordža Flojda podsjeća nas da je rasistički motivisano nasilje ponekad smrtonosno.

Protesti u američkim gradovima, a sada i u nekim evropskim metropolama pokazuju razočarenje i očaj koji crnci osjećaju zbog institucionalnog i strukturnog rasizma. Ne bi trebalo da se zavaravamo i da mislimo da je to samo problem SAD. Rasizam protiv crnaca u zapadnom svijetu je sveprisutan.

U Londonu se protestovalo 2011. godine kada su policajaci upucali Marka Dagana, Britanca crne boje kože. U Francuskoj su započeli masovni protesti i neredi zbog toga što su dvojica tinejdžera poginula od strujnog udara, nakon što su pobjegli od policije u trafostanicu. Treći mladić je preživio, ali je zadobio teške povrede. Iste godine Ouri Džaloh iz Sijera Leonea izgoreo je zavezan za krevet u policijskoj ćeliji u Desauu, u njemačkoj pokrajini Saksoniji Anhalt.

Za neke Evropljane je možda jednostavno da gledaju sve ono što se događa u SAD i da tvrde da se tako nešto ovdje ne dešava. Ali Evropljani crne boje kože taj luksuz sebi ne mogu da priušte. Za njih je rasizam u Evropi izrazito živ, uprkos činjenici da vijesti o rasističkom nasilju policije ovdje nema u toj mjeri u medijima. To je razlog zašto je smrt Džordža Flojda pokrenula tako široke proteste van SAD: tamošnja dešavanja otvaraju ovdašnje rane.

U percepciji onoga šta znači biti crn zapadna društva se bitno ne razlikuju. Njihove predstave o tome najvećim dijelom određuju dva istorijska fenomena: robovlasništvo i kolonijalizam.

U knjizi „Afropejski – putovanje kroz crnu Evropu“, britanski autor Džoni Pits piše da transatlantska trgovina robljem igra ulogu u tome kako Zapad percipira etničke grupe. To, kako navodi, podstiče i podržava (iako često nesjvesno) hijerarhije u zapadnim civilizacijama širom svijeta. Nažalost, vijesti u medijima i školski programi u obrazovnim institucijama malo pomažu u tome da se pogled na etičku pripadnost promijeni.

U poruci mog prijatelja koji pita da li sam srećan što živim u Njemačkoj jasno se ignoriše svakodnevni rasizam u ovoj zemlji. Njemački Nacionalni akcioni plan borbe protiv rasizma je 2017. godine proglasio ljude crne boje kože za jednu od pet grupa koje se suočavaju s velikim rizikom da se suoče s rasizmom. Ali do usvajanja tog plana došlo je tek nakon što je Komitet protiv rasne diskriminacije UN godinama vršio pritisak, jer se Berlin nije dovoljno odlučno borio protiv diskriminacije.

Njemačka po tom pitanju nije usamljena u Evropi. Nedostatak javne svijesti o rasizmu u svim zemljama tog kontinenta je frapantan. Pritom je teško steći jasnu sliku o tome koliko rasna diskriminacija utiče na ljude crne boje kože, jer se podaci o tome, izuzev u Velikoj Britaniji, ne prikupljaju.

S obzirom na proteste koji se sada događaju u SAD, nije ni vrijeme ni mjesto za Evropljane da tvrde da je situacija kod njih bolja. Pogledajte samo Grčku i njen odnos prema izbjeglicama. People of Color, prije svih crnci, često pate zbog odnosa vlasti i društva u cjelini prema njima. Upravo sada je Evropska mreža protiv rasizma saopštila da su etničke manjine tokom pandemije korone posebno pogođene zbog Racial Profiling i policijskog nasilja.

Smrt Džordža Flojda podsjeća nas na institucionalni i strukturni rasizam u Evropi, napisao je Aminata Ture, zvijezda u usponu afričkog porijekla na njemačkom političkom nebu u komentaru za onlajn magazin „Bento”: „Jasno se mora reći koliko je drska izjava: „Budi srećan što si ovdje, u SAD ubijaju crnce, a ovdje ne.“

To što mi ovdje ne čitamo vijesti o mrtvima ne znači da rasizam u Evropi nije problem. Nema nikakve trke ka dnu kada je riječ o formama nepravde. Našu solidarnost najbolje možemo da pokažemo ako spomenemo Džordža Flojda i onda razgovaramo o rasističkim nepravdama i o tome kako one opterećuju život ljudi u našem društvu – tako stvari možemo da promijenimo.

dw.com

---