PIŠE: protojerej - stavrofor dr Velibor Džomić

Srpska crkva rješenje vidi kroz „očuvanje Kosova i Metohije kao integralnog dijela Srbije, po svim međunarodnim standardima, a ujedno u skladu s Ustavom Srbije i sa Rezolucijom 1244 Ujedinjenih nacija”, ali ne kao „konfrontaciju sa svijetom, već upravo afirmaciju stava da se bez osnovnih prava i sloboda jednog naroda, njegovog identiteta, duhovnosti i kulture, ne može naći stabilno dugoročno rješenje”. Šta u tome nije normalno i civilizovano? Rješenje je, dalje, i kroz ukazivanje na istinu „da se na Kosovu i Metohiji ne gradi društvo ljudi jednakih prava i sloboda nego društvo koje je u svim aspektima protivno osnovnim vrijednostima na kojima počivaju demokratska društva”. Nije rješenje, kažu Saborski oci, u stvaranju „etnički čiste albanske države na ovom prostoru” i to uz „očigledno kršenje ljudskih prava Srba uz masovne progone poslije završetka rata, zaustavljanje procesa povratka prognanih Srba, sprečavanje povratka uzurpirane imovine i nepoštovanje pravâ Srpske pravoslavne crkve”. To pokazuje i jasno svjedoči da se „položaj Crkve i naroda ne bi mogao poboljšati na nekom ”nezavisnom Kosovu”. Kako tražiti rješenje putem koji su krenuli Vučić i njegovi sagovornici iz Prištine i Brisela kad se zna da „sadašnje kosovske vlasti ne poštuju ni sopstvene zakone”, pa ni, kako Vučić često, a posebno ovih dana ističe, ni svoje međunarodno preuzete obaveze po tzv. Briselskom sporazumu iz 2013. godine (ne pomaže, nažalost, ni Vučićevo medijsko svaljivanje krivice za kosovsko-metohijsku ranu samo na svoje prethodnike – „Blic”, 13. maj 2018. godine).
Saborski oci u svom viđenju rješenja traže „nepovredivost vjerskih prava i sloboda srpskog naroda i ostalih naroda na Kosovu i Metohiji”, a „ta prava i slobode su neodeljivo povezani sa položajem i statusom naših svetinja – manastira, crkava, grobalja, spomenika kulture”. Ima li rješenja bez toga?
Sabor vidi rješenje kroz poštovanje ustanovljenog međunarodnog pravnog poretka, kao i kroz činjenicu da i neke države članice Evropske unije, a ni Ujedinjene nacije i OEBS ne priznaju nelegalnu secesiju i jednostrano proglašenu „nezavisnost”. Rješenje se vidi u opštem konsensusu, a ne u jednostranim nasilničkim i ucjenjivačkim aktima koji se nameću Srbiji.
Sabor ne vidi rješenje ni u „podjeli Kosova i Metohije između Srbije i samoproglašene „kosovske države”, jer bi to bilo i priznanje takve tvorevine, ali i presedan da jedan „narod u miru, dvije decenije poslije oružanog sukoba, daje svoje za svoje”. Ali, smatra da treba poštovati još uvijek važeću Rezoluciju 1244 Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija”,koja garantuje povratak prognanikâ i slobodu svima, bez obzira na porijeklo”.
Nije rješenje u tome da se ”upornim pokušajima pojedinih zemalja na Kosovu i Metohiji po svaku cijenu izgradi građevina na živom blatu” i „crna rupa Evrope i presedan koji preti dezintegraciji mnogih zemalja širom Evrope i svijeta”. Jasno je ukazano da ”ono što je stvoreno na bezakonju ne donosi mir i perspektivu ni samim kosovskim Albancima”.
NASTAVIĆE SE