-PIŠE: protojerej- stavrofor dr Velibor Džomić

Ispod svakog nivoa komunikacije je Vučićevo podsticanje beogradskih novinara da pitaju patrijarha srpskog g. Irineja da li su bilo koja Vlada i predsjednik tako i toliko pomogli Srpsku pravoslavnu crkvu kao vlade i državni budžeti koji se vezuju za Aleksandra Vučića i Srpsku naprednu stranku? Da li to znači da Srpska pravoslavna crkva treba da trguje Svetinjama, svojim sveštenstvom, monaštvom i vjernim narodom na Kosovu i Metohiji? Da li nam je Vučić zapravo otkrio da je pomoć koju daje država – i to naša država koja još uvijek nije u potpunosti završila restituciju i obeštećenje oduzete crkvene imovine –zapravo u funkciji ućutkavanja Srpske crkve o Kosovu i Metohiji? Saborska poruka, na sreću, svjedoči suprotno.
Nije dobro, prije svega za predsjednika Vučića, a kroz njega i za sve nas, da on već skoro godinu dana, a u širem smislu od 19. aprila 2013. godine i potpisivanja tzv. Briselskog sporazuma, drži pitanje Kosova i Metohije u svom džepu. Pitanje Zajednice srpskih opština se, nakon fatalne i katastrofalne demontaže državnih organa i pravnog poretka Srbije na sjeveru Kosova i Metohije od tzv. Briselskog sporazuma do danas, prikazuje kao „suštinsko pitanje za Srbe na Kosovu i Metohiji”, ali slobodno mogu da tvrdim da su Srbi iz Kosovskog vilajeta u Skupštini otomanskih Srba 1909. godine, poslije tzv. Mladoturske revolucije, imali više prava od ovih koja su „dobili” 2013. godine u Briselu sa Zajednicom srpskih opština (Šta je, kako sa pravom pita vladika Atanasije hercegovački, sa Zajednicom prognanih Srba, Zajednicom porušenih srpskih manastira i crkava i Zajednicom porušenih srpskih grobalja)?
Važno je da smo čuli da Vučić najavljuje referendum o Kosovu i Metohiji, odnosno nešto što nikad nijednom Srbinu–državniku nije palo na pamet da radi. Kosovo i Metohija, pri zdravoj pameti, ne mogu ići na srpski referendum. Ali, ako se Vučić odvaži da ga raspiše onda se postavlja pitanje: za kakav status Kosova i Metohije će se on zalagati na eventualnom referendumu?
Saborska poruka, kao i Memorandum Svetog arhijerejskog Sabora o Kosovu i Metohiji iz 2003. godine, u tom pogledu ne ostavljaju prostor za bilo kakve manipulacije, pa čak ni Vučićeve medijske mašinerije. Ali, znam da će, ako raspiše referendum o Kosovu i Metohiji i ako na njemu bude zastupao stav koji je suprotan istorijskom, današnjem i budućem, opredjeljenju Srba, neminovno ući u sukob ne samo sa jerarhijom i vernim narodom nego i sa budućim bićem Srpskog naroda, sa Božjom i ljudskom pravdom. Po Svetom Aleksandru Nevskom i sveukupnom iskustvu, ne samo našem nego sveljudskom: Bog i istina nijesu u sili nego pravdi!
(KRAJ)