Bu­dva­nin Mi­loš Bo­re­ta, ro­đen 1993. go­di­ne za­vr­šio je osnov­ne aka­dem­ske stu­di­je na Fa­kul­te­tu dram­skih umjet­no­sti u Ce­ti­nju, na Ka­te­dri za dra­ma­tur­gi­ju, u kla­si pro­fe­so­ra Ste­va­na Ko­pri­vi­ce. Po­red uspje­šnog dra­ma­tur­škog ra­da on pri­pre­ma i svo­ju pr­vu zbir­ku po­e­zi­je u ko­joj će se na­ći tri­de­se­tak pje­sa­ma, od ko­jih su ne­ke če­sto či­ta­ne na zna­čaj­ni­jim bu­dvan­skim kul­tur­no-umjet­nič­kim ma­ni­fe­sta­ci­ja­ma.
- Pje­sma se ra­đa u me­ni pa tekst pi­šem, a me­lo­di­ju pje­vu­šim u du­ši i ni­šta ljep­še ne­go kad ču­jem „pre­po­zna­la sam se” i „pod­sje­ti­lo me na mo­ju lju­bav” ili, čak, „pro­či­ta­la sam je vi­še pu­ta”. Te mi ri­je­či pri­ja­ju vi­še od bi­lo ko­je na­gra­de. A, ve­ći­na mo­jih pje­sa­ma je na­gra­đi­va­na po ne­ko­li­ko pu­ta – skrom­no nam po­vje­ra­va Mi­loš, iako je do­bit­nik broj­nih na­gra­da za svo­je pi­sa­ne pro­zne i po­et­ske tek­sto­ve.
Pje­sme „Naš po­rat”, „Fe­ral” i „Lju­bav si od me­ne kri­la” osta­vi­le su naj­ja­či uti­sak na pu­bli­ku, pa je Mi­loš naj­če­šće po­zi­van kao spe­ci­jal­ni gost mno­gim zna­čaj­nim pje­sni­ci­ma ko­ji su go­sto­va­li u Bu­dvi. On re­ci­tu­je Haj­nea, Pu­ški­na, Je­se­nji­na i Ra­bin­dra­na­ta Ta­go­ru, a od do­ma­ćih auto­ra Mi­la­na Ra­ki­ća, La­zu Ko­sti­ća i Do­bri­šu Ce­sa­ri­ća.
Bu­dva je, ka­že on, nje­go­va pr­va i naj­ve­ća lju­bav, pa pri­če o sta­rom gra­du, nje­go­vom kul­tur­nom i isto­rij­skom bla­gu, ka­me­nim zi­di­na­ma i ri­bar­skom isto­ri­ja­tu, ovaj mla­di umjet­nik s po­no­som is­tra­žu­je i pre­zen­tu­je zna­ti­želj­nim tu­ri­sti­ma. Re­do­van je uče­snik i po­sje­ti­lac umjet­nič­kih ve­če­ri na Tr­gu pje­sni­ka, u Mo­der­noj ga­le­ri­ji, cr­kvi San­ta Ma­ria in pun­ta, fe­sti­va­la Grad te­a­tar i osta­lim kul­tur­nim do­ga­đa­ji­ma u ovom gra­du.
Ovaj mla­di umjet­nik ni­je sa­mo re­do­van uče­snik i po­sje­ti­lac u kul­tur­nim de­ša­va­nji­ma na pro­sto­ru Bu­dve, već i ci­je­le Cr­ne Go­re i ši­re. Nje­go­va lju­bav pre­ma sve­mu sto se zo­ve umjet­nost ne po­zna­je gra­ni­ce ni­ti dru­ge raz­lo­ge ko­ji bi mu one­mo­gu­ći­li uce­šće ili pra­će­nje zna­čaj­nih do­ga­đa­ja sve­ga što se zo­ve kul­tu­ra.
Kao di­plo­mi­ra­ni dra­ma­turg sa po­seb­nim na­dah­nu­ćem is­ti­če da je sre­ćan što se na Ce­ti­nju, gdje je stu­di­rao, na­la­ze Mu­zič­ka aka­de­mi­ja i Fa­kul­tet li­kov­nih umjet­no­sti, pa je svo­ju sve­stra­nost imao pri­li­ke da is­po­lji i svoj ta­le­nat nad­gra­di uz svo­je pri­ja­te­lje sa tih vi­so­kih umjet­nič­kih ško­la. Oku­šao se i kao kom­po­zi­tor i pje­vač - obo­ža­va ope­ru i iz­vor­nu mu­zu­ku, vo­li klap­ski na­čin pje­va­nja, pa je uvi­jek spe­ci­jal­ni gost na sve­ča­nim kon­cer­ti­ma žen­ske vo­kal­ne gru­pe „Har­mo­ni­ja” iz Bu­dve. Že­lja mu je da na­pra­vi film o mu­zič­koj tra­di­ci­ji ovog kra­ja i na svoj na­čin da do­pri­nos rod­nom gra­du. Mi­loš je ve­li­ki fan po­zna­te pje­va­či­ce cr­no­gor­skog me­lo­sa Bran­ke Šće­pa­no­vić i kre­a­tor nje­ne Fan gru­pe. Ovaj sve­stra­ni mla­di umjet­nik je ve­li­ka na­da za kul­tur­nu bu­duć­nost gra­da Bu­dve.
M. PA­PO­VIĆ