ANDRIJEVICA - Da se prostor andrijevičke opštine poslednjih decenija suočava sa sve izraženijom migracijom stanovništva i drastičnim padom nataliteta, najbolje svjedoči primjer Mjesne zajednice Košutiće. Mještani su saglasni da su slaba putna infrastruktura, neadekvatno održavanje saobraćajnica u zimskom periodu, nedostatak radnih mjesta i nebriga društva u cjelini prema selima ispod Komova uzrokovali drastičan odliv stanovništva s ovog područja.
-Zahvaljujući nebrizi nadležnih, ovdje je sve izgleda prepričano. Nema veselih kola, nema momačke i djevojačke pjesme. Oku­plja­mo se sa­mo na sa­hra­na­ma. Ako se ova­ko na­sta­vi usko­ro ne­će ima­ti ko ko­ga da sa­hra­ni. Jed­no­stav­no, na­rod od­la­zi, uvje­ren da pod ova­kvim uslo­vi­ma ov­dje ne­ma ži­vo­ta – na­vo­di pred­sjed­nik Mje­sne za­jed­ni­ce Ko­šu­ti­će Mi­le­ta Đer­ko­vić, pod­sje­ća­ju­ći da je broj sta­nov­ni­ka u se­li­ma ko­ja se na­sla­nja­ju na oba­le Pe­ru­ći­ce i Zlo­re­či­ce de­set­ko­van u od­no­su na mi­nu­la vre­me­na.
Mje­šta­ni pod­sje­ća­ju da je u ko­nju­škoj Osnov­noj ško­li „Mi­lić Ke­lja­no­vić“ pri­je pet de­ce­ni­ja na­sta­vu po­ha­đa­lo bli­zu 400 uče­ni­ka, dok je u ovoj go­di­ni taj broj sve­den na sve­ga tri­de­se­tak đa­ka.
-Na­še se­lo je ne­kad bi­lo pu­no dje­ce. Da­nas su, na­ža­lost, uči­o­ni­ce u osnov­noj ško­li u se­lu Ko­nju­he po­lu­pra­zne. To je znak da na­ša se­la prak­tič­no ne­sta­ju sa ma­pe ži­vih. Ima­li smo ja­ka po­je­di­nač­na ga­zdin­stva, s ču­ve­nim sto­ča­ri­ma ko­ji su na ši­rim pro­sto­ri­ma is­ti­ca­ni kao pri­mje­ri uspje­šno­sti. Na­ža­lost, sve ne­ka­da­šnje vri­jed­no­sti su uni­šte­ne. I to ma­lo sta­nov­ni­štva što je osta­lo da ži­vi na ovom pro­sto­ru ne­ma ni­ka­kvu per­spek­ti­vu – is­ti­če Mi­o­drag Jo­vo­vić.
S njim su sa­gla­sni i osta­li mje­šta­ni ko­ji na­vo­de da ih sr­ce za­bo­li kad kre­nu da upo­re­đu­ju mi­nu­la vre­me­na sa da­na­šnjim.
-Ne­kad su od Be­ra­na do Ko­nju­ha sa­o­bra­ća­li auto­bu­si i kom­bi vo­zi­la po ne­ko­li­ko pu­ta dnev­no i svi su bi­li pu­ni put­ni­ka. Da­nas ne­ma i auto­bu­sa, ni put­ni­ka. Pro­sto ne zna­mo šta se ovo ura­di. Od­jed­nom, sve se pro­mi­je­ni­lo. Se­la su po­če­la da pro­pa­da­ju upo­re­do sa za­tva­ra­njem fa­bri­ka. Za­to smo iz­gu­bi­li i rad­ni­ka i se­lja­ka. Za­to je Ko­šu­ti­će da­nas tu gdje je­ste, na ru­bu umi­ra­nja – na­gla­ša­va Slo­bo­dan Vu­če­ljić.
Iz Sa­vje­ta mje­sne za­jed­ni­ce Ko­šu­ti­će is­ti­ču da se u ci­lju za­u­sta­vlja­nja ne­ga­tiv­nih tren­do­va pri­rod­ni re­sur­si mo­ra­ju sta­vi­ti u funk­ci­ju raz­vo­ja lo­kal­ne za­jed­ni­ce.
-Do­sa­da­šnje ga­zdo­va­nje pri­rod­nim re­sur­si­ma omo­gu­ći­lo je bo­ga­ti­ma da se bo­ga­te još vi­še, a da si­ro­ma­šni to­nu još du­blje u svo­je si­ro­ma­štvo. Za­to se Ko­šu­ti­će da­nas, i po­red ogrom­nog pri­rod­nog bo­gat­stva, na­šlo na ivi­ci pro­pa­sti. Za­to tra­ži­mo da se vi­še sred­sta­va od kon­ce­si­o­nih na­kna­da usmje­ri za raz­voj na­ših se­la – po­ru­či­li su iz Sa­vje­ta mje­sne za­jed­ni­ce Ko­šu­ti­će.D.J.


Ne­ga­tiv­na sta­ti­sti­ka

Po­sled­nji po­pis sta­nov­ni­štva ja­sno uka­zu­je da je Ko­šu­ti­će su­o­če­no sa dra­sti­ča­nim pa­dom na­ta­li­te­ta i sve iz­ra­že­ni­jom mi­gra­ci­jom sta­nov­ni­štva. Ta­ko je u ovom se­lu evi­den­ti­ra­no 86 ku­ća od ko­jih je 48 pra­znih. U tim ku­ća­ma da­nas ži­vi ne­što vi­še od sto sta­nov­ni­ka, iako je pe­de­se­tih go­di­na pro­šlog vi­je­ka se­lo bro­ja­lo vi­še od 400 ži­te­lja. Mje­šta­ni na­vo­de da se broj sta­nov­ni­ka sma­nju­je iz go­di­ne u go­di­nu zbog mno­štva ne­po­volj­nih pri­li­ka s ko­ji­ma su su­o­če­na sva se­la is­pod Ko­mo­va. Is­ti­ču da je ma­sov­no ise­lja­va­nje po­če­lo na­kon za­tva­ra­nja fa­bri­ka u Be­ra­na­ma i An­dri­je­vi­ci, ka­da su Ko­šu­ti­ća­ni po­če­li od­la­zi­ti pre­ma Pod­go­ri­ci i Pri­mor­ju, s tim što ni­je ma­li broj onih ko­ji su po­ro­dič­no gni­je­zdo svi­li i ne­gdje u ino­stran­stvu.