Veliki hrišćanski praznik, Spasovdan ili Vaznesenje Gospodnje, proslavljen je prekjuče saborno i u podgoričkoj crkvi posvećenoj ovom velikom prazniku, a koja se nalazi pored Sabornog hrama Hristovog vaskrsenja. Na Spasovdan, koji se obilježava 40 dana poslije Vaskrsa, uvijek deset dana prije Duhova, liturgiju su služili sveštenici Podgoričke parohije Mitropolije crnogorsko-primorske. Nakon liturgije i pričešća, presječen je i osveštan i slavski kolač, a Božo Kuč, koji je ove godine bio domaćin slave, komad slavskog kolača predao je kumovima slave naredne godine Vladimiru Čađenoviću i Balši Srdanoviću.
Prazničnu besjedu okupljenim vjernicima održao je sveštenik Nikola Pejović, ističući da se sabiramo ne radi prolaznosti, već za vječnost, jer se u ovom sabranju ogleda i prošlost i sva budućnost, a koju donosi sveta liturgija. Zato, dodaje sveštenik, uvijek se radujemo službama Božjim, a naročito kada je povod praznik Vaznesenja Hristovog i slave ovog drevnog i svetog hrama. Kako je podsjetio Pejović, nakon Drugog svjetskog rata, ova crkva ne samo da je bila zapuštena, već je zbog odnosa spram nje bila mjesto sablažnjavanja. No, silom svete službe i Crkve Hristove, nadahnutom svešteničkom bogosluženju i vjernicima ona se oporavila i obnovila. Govoreći o značaju Spasovdana, a koji je neodvojivo vezan od Vaskrsenja Hristovog, kao i Crkva Vaznesnja Gospodnjeg iz koje je „iznikao” i Saborni hram Hristovog vaskrsenja, Pejović dodaje:
- Zaista je ovo dan radosti, oduševljenja zato što nam je vaskrsenjem i vaznesenjem Hristos pokazap put i smisao ljudskog života. I mi nemamo zato drugog puta do vaskrsnog, krstovaskrsnog i vaznesenjskog, a taj put počinje u Crkvi Hristovoj Svetom tajnom krštenja i miropomazanja – rekao je sveštenik Pejović, dodajući da se s nestrpljenjem iščekuje i praznik Duhova.
Pejović napominje i da ne možemo od Crkve sve očekivati na gotovo, već se i mi moramo podvizavati, uložiti svoj trud nakon krštenja i miropomazanja koje su prve stepenice u otkrivanju Tajne Božje, Njegove Istine. Zato je, Vaznesenje Gospodnje, praznik koji nam pokazuje što je Bog namijenio čovjeku, i čemu čovjek treba da stremi, dodaje sveštenik.
- Ovaj put Vaznesenja Hristovog pokazuje da je mjesto čovjekovo ne u grobu, već sa desne strane Boga Oca. Jer, Hristos se nije vaznio samo kao Bog, jer tu onda ništa ne bi bilo čudno i mi kao ljudi tu ne bismo imali nikave koristi. Hristos se vaznio kao savršeni čovjek i savršeni Bog, i pokazao da ljudska priroda može da zajedničari s Bogom Ocem, Bogom ljubavi, čovjekoljublja, trpljenja i praštanja. Zato svi trebamo da zagrlimo vaznesenjski put – rekao je Pejović, aludirajući na predanje i hrišćansko učenje da se Isus Hristos 40. dan poslije vaskrsenja posljednji put javio dvanaestorici apostola i vaznio na nebo i „sjeo s desne strane Boga“.Ž.J.