Uz­ne­mi­re­nost, na­pa­di pa­ni­ke i sta­nja ve­za­na za stres dio su mo­der­nog ži­vo­ta. Pre­ma ri­je­či­ma Di­ja­ne Si­mić, hip­no­te­ra­pe­u­ta, oni su za­i­sta ko­ri­sni i neo­p­hod­ni u ži­vo­tu, ali u ma­lim do­za­ma i od­go­va­ra­ju­ćim si­tu­a­ci­ja­ma jer nam te spo­sob­no­sti omo­gu­ća­va­ju da pre­ži­vi­mo i raz­vi­je­mo se. Me­đu­tim, kako je kazala, ako ta uz­ne­mi­re­nost poč­ne da nam na­ru­ša­va san, ili na­pad pa­ni­ke poč­ne da se de­ša­va vi­še pu­ta to­kom jed­nog mje­se­ca to već po­sta­je za­bri­nja­va­ju­će.
- Sva ta osje­ća­nja vas mu­če iz da­na u dan, ko­če i blo­ki­ra­ju u sva­kom seg­men­tu ži­vo­ta. Sva ova osje­ća­nja su stvo­re­na na osno­vu na­go­mi­la­nih ne­ga­tiv­nih emo­ci­ja i po­gre­šnih uvje­re­nja ko­je smo sti­ca­li od ro­đe­nja pa sve do da­na­šnjih da­na. Po­sle sva­kog na­pa­da pa­ni­ke ili osje­ća­ja uz­ne­mi­re­no­sti mi se pi­ta­mo za­što se to de­ša­va baš na­ma i usled ne­do­stat­ka od­go­vo­ra po­sta­je­mo sve tu­žni­ji, upla­še­ni­ji. On­da se okre­će­mo kla­sič­noj me­di­ci­ni i tek po­sle iz­vr­še­nih svih me­di­cin­skih i bi­o­lo­ških is­pi­ti­va­nja shva­ta­mo da je pro­blem na­stao u na­šem umu. Stav ko­ji ima­mo u ovom tre­nut­ku o ne­ga­tiv­nom osje­ća­nju ko­je nas je pre­pla­vi­lo na­stao je pro­šlim ne­ga­tiv­nim is­ku­stvi­ma - ob­ja­šnja­va Si­mić.
Ona is­ti­če da sva na­ša osje­ća­nja i po­zi­tiv­na i ne­ga­tiv­na tra­že da se oslo­bo­de i is­ka­žu.
- Kod po­zi­tiv­nih osje­ća­nja mi to ra­di­mo re­dov­no, čim nam se de­si ne­što li­je­po osje­ti­mo to i is­ka­že­mo i pro­ces je za­vr­šen, me­đu­tim kad se ra­di o ne­ga­tiv­nim is­ku­stvi­ma mi ih osje­ti­mo, ali umje­sto da ih is­ka­že­mo mi ih go­mi­la­mo u se­bi što u jed­nom tre­nut­ku do­vo­di do psi­hič­kih obo­lje­nja a ka­sni­je i do ozbilj­nih bo­le­sti. Je­di­no rje­še­nje za ne­u­tra­li­sa­nje ovih sta­nja je oslo­ba­đa­nje po­ti­snu­tih i na­go­mi­la­nih ne­ga­tiv­nih emo­ci­ja. Hip­no­te­ra­pi­ja je u prak­si is­pro­ba­na i do­ka­za­na kao naj­bo­lja teh­ni­ka za pro­na­la­že­nje i eli­mi­ni­sa­nje ne­ga­tiv­nih emo­ci­ja( kri­vi­ca, strah, ne­si­gur­nost, bi­jes, mr­žnja...) ko­ja iza­zi­va­ju ne­pri­jat­na sta­nja i blo­ka­de u va­šem ti­je­lu - do­da­je ona.
Još jed­na bit­na či­nje­ni­ca ko­ja zna da pro­u­zro­ku­je na­ša ne­ga­tiv­na mi­šlje­nja su ka­ko is­ti­če na­ša sa­go­vor­ni­ca, po­gre­šna uvje­re­nja ko­ja smo pri­hva­ta­li kroz ži­vot.
- Ona su na­ža­lost pri­hva­će­na od oso­ba ko­je su pred­sta­vlja­le auto­ri­tet u na­šem ži­vo­tu pa smo ih pri­hva­ta­li bez­re­zer­vno a ni­su za­sno­va­na na lič­nom is­ku­stvu ni­ti ana­li­zi­ra­na da li su ta uvje­re­nja tač­na ili ne. Mno­ga od tih op­šte pri­hva­će­nih uvje­re­nja su na­ža­lost stva­ra­na na osno­vu ne­ga­tiv­nih is­ku­sta­va. Jed­no od tih da su mno­ge bo­le­sti na­sled­ne, iako re­ci­mo za de­pre­si­ju ni­ka­da ni­je pro­na­đen gen ko­ji je pre­no­si. Šta se ustva­ri de­ša­va; ako je ne­ko u na­šoj po­ro­di­ci obo­lio od de­pre­si­je mi, na osno­vu uvje­re­nja ko­ja su nam na­met­nu­ta, stal­no po­ku­ša­va­mo da kod nas pro­na­đe­mo simp­to­me ko­ji od­go­va­ra­ju toj bo­le­sti, a ti­me smo po­si­ja­li sje­me ko­je će ako na­sta­vi­mo sa is­tra­ži­va­nji­ma bi­ti uz­ga­ja­no i na­rav­no us­pje­će­mo da se po­is­to­v­je­ti­mo sa bo­le­šću već kod pr­vog sig­na­la da bi to mo­glo da bu­de to. M­a­da je taj sig­nal uvi­jek po­gre­šan, po­či­nje­mo da osje­ća­mo strah od raz­vi­ja­nja bo­le­sti go­mi­la­ju se ne­ga­tiv­ne emo­ci­je i eto do­ve­li smo sa­mi se­be da se po­tvr­di uvje­re­nje - ka­že Si­mić.
Ona is­ti­če i da ta uvje­re­nja ko­ja su za­pi­sa­na u na­šoj pod­svi­je­sti mo­že­mo da pro­mi­je­ni­mo ta­mo gdje su i na­sta­la.
- Ako naš um za­mi­sli­mo kao kom­pju­ter gdje su smje­šte­ni svi na­ši pro­gra­mi, uvje­re­nja, is­ku­stva on­da sve mo­že­mo da is­pra­vi­mo i ko­ri­gu­je­mo pro­mje­nom tih pro­gra­ma. Hip­no­te­ra­pi­ja pri­stu­pa ovom pro­ble­mu na sa­svim spe­ci­fi­čan na­čin. Ini­ci­ra­mo pro­mje­nu u sa­moj oso­bi, iza­zo­ve­mo pro­mje­nu per­cep­ci­je i usmje­ra­va­mo pa­žnju sa ne­ga­tiv­nih sta­vo­va simp­to­ma i ubje­đe­nja na po­zi­tiv­ne pro­mje­ne emo­ci­je i is­ku­stva. Pro­mje­na u na­či­nu raz­mi­šlja­nja do­vo­di do pro­mje­na u svim seg­men­ti­ma ži­vo­ta. Upo­tre­ba hip­no­te­ra­pi­je do­vo­di do sti­ca­nja sa­mo­po­u­zda­nja, oslo­ba­đa­nja od stra­ho­va ank­si­o­zno­sti, stre­sa, po­bolj­ša­nja kon­cen­tra­ci­je i fo­ku­sa i sve ono što mo­že da do­ve­de do zdra­vog kva­li­tet­nog i uspje­šnog ži­vo­ta jer su re­zul­ta­ti vi­dlji­vi od­mah. Da bi pro­mi­je­ni­li svoj ži­vot čo­vjek pr­vo mo­ra da pro­mi­je­ni mi­sli ko­je su ga do­ve­le u to sta­nje, a za­tim da sa­gle­da či­nje­ni­ce i pre­u­zme svoj ži­vot u svo­je ru­ke - za­klju­ču­je Si­mić.A.Š.