Proteklih godina nigdje predstavnici vladajuće garniture sa državnog nivoa nijesu više obećavali nego što je slučaj sa Pljevljima. Najveće obećanje dao je 2008. godine tadašnji ministar ekonomije Branimir Gvozdenović. On je 6. novembra 2008. godine, u susuret parlamentarnim izborima koji su održani početkom 2009. godine, saopštio da će se u Pljevlja investirati čak milijardu eura. Tom prilikom, Gvozdenović je saopštio da će graditi Drugi blok Termoelektrane, da će se izgraditi cementara, pruga Pljevlja –Bijelo Polje, aerodrom, da će se uraditi toplifikacija grada, da će drvoprerada biti unapređena kroz rad „Vektre Jakić“, kao i da će Pljevlja biti glavni privredni centar Crne Gore. Istina, sadašnji potpredsjednik Skupštine Crne Gore, prilikom davanja tih obećanja nije saopštio rokove za njihovu realizaciju.
Dvije godine ranije sadašnji i tadašnji ministar poljoprivrede Milutin Simović kazao da će se kroz dolazak kompanije „Vektra“ u pljevaljsku drvopreradu uložiti 100 miliona eura. Predsjednik Crne Gore Milo Đukanović, 2006. godine prvi je obećao da će biti urađena toplifikacija grada, da će se graditi Drugi blok Termoelektrane, da će se asfaltirati put do Bobova i mnogi drugi projekti. Đukanović je 2016. godine položio i kamen temeljac za Drugi blok Termoelektrane. Ledinu na kojoj je trebala da se gradi nova Termoelektrana devastirale su mašine Rudnika uglja i do danas istu niko nije rekultivisao.

Tako da su obećanja Branimira Gvozdenovića data krajem 2008. godine došla kao potvrda obećanja Mila Đukanovića i Milutina Simovića i to u momentu kada su Pljevljaci posumnjali u njih. Gvozdenovićevo obećanje nekako je ličilo i kao obećanje Filipa Vukovića za dužinu piste aerodroma. Jer kada su se novinari i čitava javnost začudili da će pljevaljska aerodromska pista biti dugačka 960 metara, Filip Vuković, tadašnji predsjednik opštine, saopštio je da će ona biti duža od hiljadu metara. Vjerovatno je po toj istoj formuli i Branimir Gvozdenović obećavajući investicije od milijardu eura i potvrđivao obećanja Mila Đukanovića.

Pljevlja nijesu povezana prugom sa Bijelim Poljem, nema cementare, nema Drugog bloka Termoelektrane, nema ni toplifikacije grada, „Vektra Jakić“ je u potpunosti propala, kao što je propala pljevaljska ciglana, Građevinar i fabrika elektronske opreme „Optel Vektra“. Zaposlenih, kojih je tokom 1987. godine bilo 12 hiljada, sada ima manje od šest hiljada i većina ih radi u lokalnoj upravi i lokalnim preduzećima ili u državnim ustanovama.

-Za tri decenije iz Pljevalja se iznesu tri milijarde. Obećaju 100 miliona, a daju 200 hiljada. Ovo je DPS politička formula prema Pljevljima, kaže šef odborničkog kluba Demokrata u lokalnom parlamentu Nikola Rovčanin uz pojašnjenje da je i dalje broj investicija nula, broj novootvorenih radnih mjesta nula, broj izgrađenih fabrika nula. Rovčanin pojašnjava da je broj zatvorenih firmi na stotine, a radnih mjesta na hiljade.

-Ne postoji primjer u Evropi da se ovako jedan bogat grad kao što su Pljevlja, pretvori u siromaha koji moli za milostinju. Od 30 krupnih investicija koje koštaju na stotine miliona, od Vlade smo dobili samo sanaciju fasada i to za nekoliko zgrada u centru grada - kaže Rovčanin.

B. Je.

---

Od Vlade u grad na Breznici stiglo samo 490.000 eura
Da se sa obećanjima ne prestaje potvrđuje i obećanje aktuelnog premijera Duška Markovića iz prošle godine. Marković je obećao da će će se u Pljevlja uložiti 100 miliona eura. Međutim, dosad u grad na Breznici stigla je investicija od 490 hiljada eura i to u okviru projekta „Energetska efikasnost“. Tako je lokalna vlast od tog novca uložila oko 350 hiljada eura za postavljanje novih fasada na objektu Skupštine opštine, zgrade Fonda PIO, Sekretarijata za privredu, kao i stambene zgrade u kojoj stan ima funkcioner DPS-a Zoran Gospić.
Ostaje da se vidi šta će biti sa drugim obećanim projektima i investicijama, posebno sa toplifikacijom grada.